Het huwelijk en kinderen

Het huwelijk en kinderen

Het zou iets heiligs moeten zijn, toch is het dat vaker niet dan wel.
Jongeren beginnen al vroeg, met verliefdheid, vooral de meisjes.
Is er iemand die je ook verteld over wat een relatie inhoud?
Bv dat je een relatie kunt krijgen met iemand die er bv heel knap uit ziet, maar een fout karakter heeft?
Of dat mensen ook kunnen veranderen in de loop der jaren?
Dat je bv trouwt met een leuke meid/ vent, die na enkele jaren huwelijk begint te sikkeneuren?
EN wat als er dan kinderen zijn?
Hoe ga je daar dan mee om?
Wat als je kinderen krijgt als je huwelijk nog goed is, denk je ook aan eventueel een later waar op je uit elkaar kunt gaan?
Elk mens kan een ander tegen komen, en verder willen met die ander.
Waarom geeft men hier over geen les op scholen?
Waarom krijg je geen contract voor een huwelijk, hoe met elkaar om te gaan als het over en sluiten is, en hoe ga je dan om met de kinderen?
Mag de vader de kinderen nog zien of niet?
Hebben jullie co ouderschap?
Of niet, waar gaan de kinderen dan wonen?
Bij de vader of de moeder, of delen jullie de zorg om en om.
In wiens huis is dat dan?
Voor een kind is stabiliteit van belang, dus telkens in een ander huis, lijkt mij niet prettig voor een kind.

Natuurlijk hoop je niet dat je ooit uit elkaar gaat, maar dat doen miljarden mensen net als jij, hoop….
Hopen dat het goed mag blijven gaan.
Maar dat is meestal niet zo.
Heel soms blijft een huwelijk goed voor vele vele jaren.
Oorzaak?
Vraag het aan henzelf.

Vroeger bleven partners bij elkaar ook al hadden ze een rotleven!
En dat was echt een hel voor sommigen.
Tegenwoordig kan men scheiden en doet men dit ook.
Gelukkig maar, want als het niet gaat tussen twee volwassen mensen is het ook moeilijk om daar als kind tussenin te zitten.
En een mens kan nog zoveel geduld hebben, als een van beiden heel moeilijk is om mee om te gaan, dan zal een ander op den duur heus gaan terug reageren ondanks de kinderen.
Dat zal zelfs de meest wijze persoon nog onderuit halen op den duur.

Je hebt ook mensen met psychische afwijkingen in de zin van narcisme, een intens geloof in zichzelf, intens egocentrisch gericht. Niet in kunnen voelen in de ander, enkel in zichzelf.
Mensen die in het begin heel aardig lijken te zijn.
Niemand heeft hen door tot men ermee samen leeft.

Dan heb je bv borderliners, extreme afwisselingen in het humeur, en dramatiek.
Psychopaten, niet bepaald prettig om mee te leven.
Ook daar kom je vaak te laat achter, de verslaafden!

Nou goed al met al, jongeren kiezen een partner vaak niet op basis van later, maar in een opwelling een gevoel van veiligheid misschien, verliefdheid?
Het zou goed zijn als zij weten wat een huwelijk in houdt, dat een huwelijk niet zomaar iets is.
Maar bv dat het inhoud dat je samen spullen aanschaft.
Wat als je uit elkaar gaat?
Dat je samen een huis koopt.
Wat als je uit elkaar gaat?
Denk je eens in, je klust jaren in liefde aan je woning en plots, scheiding, dag huis!

Het is moeilijk om je in te denken dat dit misschien verdriet oplevert die verder gaat dan eventjes, dit is iets in jaren opgebouwd dat in een dag voorbij kan zijn.
Dat kan kwaad bloed zetten bij expartners.

Hm ja een contract dat je samen ondertekend, zou beter zijn voor het huwelijk.
Zoals men in India bv horoscopen trekt van beide partners of ze wel geschikt zijn voor elkaar anders mogen ze niet trouwen, zou dit hier een goede optie zijn, met een contract.

Kinderen mogen natuurlijk nooit de dupe worden van een scheiding.
Ook al voorkom je dat natuurlijk nooit.
Maar kinderen die telkens ruzies meemaken dat is ook niet gezond.
Kinderen kunnen dan buikpijn krijgen of zich zelfs schuldig voelen, want misschien lag het wel aan hun?

Veel praten en uitleggen is wel belangrijk in deze.

Ivm hetgeen is gebeurd met de twee broertjes Julian en Ruben, denk ik dat je dan zoveel mogelijk informatie moet geven aan de kinderen.
Papa zei iets heel vervelends en ik weet niet wat ik ermee moet maar, ik wil jullie dat ook niet vertellen.
(ivm media drama)
Maar als papa ooits iets doet dat niet goed is, of vreemd gedrag vertoond wil ik dat jullie, mij bellen, wegrennen, noem maar wat.

Het is heel moeilijk om te bepalen wat een kind wel of niet mag horen.
Mag weten, maar soms is dat heel belangrijk, vooral ook aangeven waarom je iets denkt.

Bv, mama deed een beetje raar vandaag, misschien is ze erg moe?
Of papa gedroeg zich vandaag naar tegen mij, maar misschien is hij morgen anders.
Het benoemen van zaken mag gewoon best.
Want wat als kinderen enkel de twee mensen waar ze zoveel van houden, tegen elkaar horen schreeuwen zonder te begrijpen waarom?
Dat is heel zwaar.

Ook bij de opvoeding is dit erg belangrijk.

Steek je hand niet in de kaars is niet voldoende.
Altijd vermelden waarom dat niet mag.

Pas op met oversteken.
Omdat, als je niet goed uitkijkt een auto jou kan aanrijden en dat doet heel erg zeer, en dan moet je naar het ziekenhuis misschien.
En mama/ papa wil niet dat jou iets overkomt.

Weg bij dat raam, weg daar!(boven)
Een kind denkt leuk, mama geeft me aandacht, steekt weer haar hoofd door het raam.
Mama wordt boos, weer aandacht.
Weg nu daar, anders word ik boos hoor.
Kind begint dit soort dingen erg leuk te vinden maar nadenken over waarom het niet mag, komt dan bij een jong kind niet voor.
Tenzij de moeder zegt, dat mag niet anders val je misschien uit het raam en dan …

Veel mensen vergeten dit vaak.
Die uitleg die zo belangrijk is.

Dus benoemen wat jij niet ok vind bij je expartner mag zeker.
Mits je diegene niet afkraakt als mens en persoon.

Kutwijf en klootzak, tjah dat zegt weinig.
Maar, sorry ik baal enorm van je vader/moeder, we hebben woorden en ik ben het er niet mee eens.
Klaar, verduidelijkt al veel meer.Je hoeft niet uit te leggen waarom je dit zo ziet maar je legt dan de reden bij jezelf en wat jij ergens van vindt.
En je mag iets vinden.

Al met al is taal erg belangrijk onderling.
En overleg al helemaal.
Vroeger sprak je met de familie over problemen, in deze maatschappij is dat niet meer zo.
Vroeger loste men dit onderling op.

Nu moet men het vaak zelf op zien te lossen.

Daarbij kinderen komen voort uit twee mensen, die ooit veel van elkaar (dachten) te houden.
Respect leren betekend ook, respect tonen.