In die kamer resoneert het geluid op 111 Hertz  en dat is een heilige frequentie.

Net als in de video hieronder.

Bedenk wel dat die kamer 3.500 jaar oud is!
Dat zij toen meer wisten dan wij nu, met die resonanties kan men ook ziekten genezen!
Zeer interessante materie.

Als kind van 13 bedacht ik me allerlei aparte dingen, bv.  een universele sleutel die alles insloot in 1 antwoord op bv een aandoening.
Je had dan een bepaalde code nodig als mens, die dan een bepaalde aandoening had en in die code zat alles wat daarbij hoorde, dus homeopathisch, qua kleur-klank, chakra, astrologie, energie, muzieknoot, etc, etc…
En dat zou dan de aandoening genezen, en hoe ik dat wist, geen idee maar ik wist dat er zoiets bestond op de wereld.
Een oude kennis oid. Ik geloof het nog steeds!

De ongelooflijke geluidseffecten van Malta’s Hypogeum Hal Saflieni

Het Hypogeum van Hal Saflieni op Malta staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en wordt beschouwd als de oudste prehistorische ondergrondse tempel ter wereld. De ondergrondse structuur is gehuld in mysterie, van de ontdekking van langwerpige schedels tot verhalen over paranormale verschijnselen. Maar het kenmerk dat experts van over de hele wereld aantrekt, zijn de unieke akoestische eigenschappen die te vinden zijn in de ondergrondse kamers van het Hypogeum.

Hal Saflieni Hypogeum is een cultureel bezit van uitzonderlijke prehistorische waarde, dateert van ongeveer 5000 jaar en is het enige bekende voorbeeld van een ondergrondse structuur uit de bronstijd. Het ‘labyrint’, zoals het vaak wordt genoemd, bestaat uit een reeks elliptische kamers en alveoli van wisselend belang over drie niveaus, waartoe toegang wordt verkregen via verschillende gangen. De belangrijkste kamers onderscheiden zich door hun gewelfde gewelven en door de uitgebreide structuur van valse traveeën, geïnspireerd door de deuropeningen en ramen van hedendaagse aardse constructies.

Hoewel niet met zekerheid bekend, wordt aangenomen dat het hypogeum oorspronkelijk als heiligdom werd gebruikt, mogelijk voor een orakel. Het is om deze reden dat een unieke kamer, gehouwen uit massief kalksteen en ongelooflijke akoestische eigenschappen vertoont , ‘de Orakelkamer’ wordt genoemd. Volgens William Arthur Griffiths, die ‘Malta and its Recent Discovered Prehistoric Temples’ schreef, is een woord dat in de Oracle-kamer wordt gesproken ‘honderdvoudig uitvergroot en hoorbaar door het hele gebouw. Het effect op de lichtgelovigen kan worden voorgesteld toen het orakel sprak en de woorden met een angstaanjagende indruk door de donkere en mysterieuze plaats donderden. ‘

Er wordt gezegd dat als je in het Hypogeum staat, je in een gigantische bel zit. Op bepaalde toonhoogtes voel je het geluid net zo trillen in botten en weefsels als dat je het in het oor hoort. Richard Storm, kunst- en architectuurcriticus uit Sarasota, legde de sensatie uit: “Omdat je voelt dat iets ergens anders vandaan komt dat je niet kunt identificeren, ben je aan de grond genageld.”

De akoestische eigenschappen binnen het Hypogeum zijn al uitvoerig bestudeerd. Het werd gevonden door de Maltese componist Ruben Zahra en een onderzoeksteam uit Italië dat geluid resoneert op 110 Hz in de Oracle-kamer, en dit komt overeen met dezelfde of vergelijkbare frequentie die is gevonden in veel andere oude kamers over de hele wereld, waaronder Newgrange in Ierland. . Volgens dr. Robert Jahn van Princeton University kunnen de afmetingen van de kamer of de kwaliteit van de steen de exacte toonhoogte van dit echogedrag bepalen.

Maar de vraag blijft: was het opzettelijk? Is het Hypogeum eigenlijk ontworpen om de versterking te verbeteren? Zo ja, waarom? Is het mogelijk dat de ontwerpers van deze ruimtes iets wisten dat moderne wetenschappers net herontdekken?

Een theorie die door Paolo Debertolis en Niccolo Bisconti van respectievelijk de universiteiten van Triests en Siena naar voren wordt gebracht, is dat de kamer zo was geconstrueerd dat er een akoestiek ontstond die de psyche van mensen zou beïnvloeden, misschien om mystieke ervaringen tijdens rituelen te versterken, en dit perspectief heeft wetenschappelijke onderbouwing gekregen. Dr. Ian Cook van UCLA en collega’s publiceerden in 2008 bevindingen van een experiment waarin regionale hersenactiviteit bij een aantal gezonde vrijwilligers werd gevolgd door EEG door blootstelling aan verschillende resonantiefrequenties. Hun bevindingen gaven aan dat bij 110 Hz de activiteitspatronen over de prefrontale cortex abrupt verschoven, wat resulteerde in een relatieve deactivering van het taalcentrum en een tijdelijke verschuiving van links- naar rechtszijdige dominantie gerelateerd aan emotionele verwerking.

Of het nu opzettelijk was of niet, de mensen die tijd doorbrachten in het Hypogeum onder omstandigheden die mogelijk ritueel zingen omvatten – stelden zichzelf bloot aan trillingen die hun denken mogelijk hadden beïnvloed. Naast het stimuleren van hun meer creatieve kanten, lijkt het erop dat een atmosfeer van resonerend geluid in de frequentie van 110 een gebied van de hersenen zou hebben ‘ingeschakeld’ dat volgens biogedragswetenschappers verband houdt met stemming, empathie en sociaal gedrag.

Ondanks de overvloed aan onderzoek naar de akoestische eigenschappen van de Oracle Room, blijven er evenveel vragen als antwoorden over. Het is om deze reden dat de Hypogeum was de belangrijkste locatie voor de Archaeoacoustics conferentie gehouden tussen 19 e en 22 e februari. Tijdens het evenement ondernam een ​​multidisciplinair een uitdagend en ongekend experiment. Ultragevoelige microfoons werden in de Oracle-kamer van het Hypogeum geplaatst en digitale recorders werden gebruikt om de respons van de kamer te testen door verschillende stemmen en door eenvoudige muziekinstrumenten die aanwezig hadden kunnen zijn in de tijd dat het Hypogeum in gebruik was (4000 – 2500 voor Christus) .

De resultaten toonden aan dat een mannelijke menselijke stem de resonantie van de structuur op twee frequenties (114 Hz en 68-70 Hz) kan stimuleren. Het gebruik van een hoorn en schelphoorn veroorzaakte helemaal geen resonantie, terwijl een wrijvingstrommel een lage resonantie produceerde. Interessant is dat een sjamanistische hoepel met natuurlijke huid een sterke stimulatie van resonantie creëerde door harmonischen van de trommel op 114 Hz. Het antwoord was hetzelfde als dat van een mannenstem die ‘oooh’ zong. Een vrouwenstem had niet hetzelfde effect.

Hoewel we misschien nooit zeker weten wat er 5000 jaar geleden in het Hal Saflieni Hypogeum gebeurde, komen wetenschappers steeds dichter bij het ontrafelen van enkele van de mysteries van deze oude en ongelooflijke site.

Bron

Malta’s Hypogeum, een van ’s werelds best bewaarde prehistorische vindplaatsen, gaat weer open voor het publiek

Het complex van uitgegraven grotkamers omvat een tempel, een begraafplaats en een begrafeniszaal

Deze maand is een van ’s werelds best bewaarde prehistorische vindplaatsen – een 6000 jaar oude ondergrondse grafkamer op het kleine mediterrane eiland Malta – heropend voor het publiek. Afgelopen juni sloot Hal Saflieni Hypogeum, een van Europa’s enige bekende neolithische necropolen, zijn deuren wegens een reeks verbeteringen aan zijn milieubeheersysteem. De heropening brengt updates met zich mee die het behoud en de voortdurende gegevensverzameling verbeteren en tegelijkertijd de toegang en ervaring van bezoekers verbeteren.

Archeologisch bewijs suggereert dat de inwoners van Malta en Gozo rond 4.000 v.Chr. Begonnen met bouwen met als doel leven en dood te ritualiseren. Het Hal Saflieni Hypogeum, een van de eerste en meest bekende van dergelijke complexen, is een ondergronds netwerk van nissen en gangen uitgehouwen in zachte Globigerina-kalksteen, op slechts vijf kilometer van wat nu de hoofdstad van Valletta is. De bouwers hebben bestaande grotten uitgebreid en door de eeuwen heen dieper uitgegraven, waardoor een tempel, een begraafplaats en een begrafeniszaal ontstonden die gedurende de Żebbuġ, Ġgantija en Tarxien periodes zou worden gebruikt. Gedurende de volgende 1500 jaar, bekend als de Tempelperiode, doken bovengrondse megalietenstructuren op in de hele archipel, waarvan vele met kenmerken die hun onderaardse tegenhangers weerspiegelen.

Wat er ook overbleef van de bovengrondse megalithische omheining die ooit de ingang van het Hypogeum markeerde, werd aan het einde van de 19e eeuw door industrialisatie verwoest. Nu komen bezoekers binnen via een gemoderniseerde lobby, dalen vervolgens een loopbrug af en lopen chronologisch door twee van de drie lagen van de site, terwijl ze onderweg een glimp opvangen van de dubbele rol van de structuur als eredienst en begraafplaats.

Het oudste en bovenste niveau van het Hypogeum bestaat uit een doorgang, toegang tot een stortbak beneden, een binnenplaatsachtige ruimte die in het voorgebergte is gegraven en vijf grafkamers met een laag dak die uit reeds bestaande grotten zijn uitgehouwen. Archeologen geloven dat dit is waar begrafenisprocessies waarschijnlijk begonnen, en Heritage Maltaheeft een origineel graf intact gehouden. Het middelste niveau is het meest sierlijk. Het is ook waar archeologen geloven dat het grootste deel van de rituele activiteit plaatsvond. In de ‘Oracle Room’, een langwerpige kamer van meer dan vijf meter lang, creëren nissen in de muren versterkte en echoënde akoestische effecten, net als die bij het Orakel van Delphi. Het “Heilige der Heiligen” is zo uitgehouwen dat het lijkt op veel van de hedendaagse bovengrondse tempels van het Hypogeum. Voor de ingang zijn mogelijk twee verbonden gaten in de grond gebruikt om plengoffers of solide offers te verzamelen. Bezoekers verlaten via een wenteltrap voordat ze het jongste en diepste niveau van het Hypogeum betreden. De derde laag reikt tot 10 meter de grond in en bestaat uit vijf ruimtes van elk minder dan vijf meter in doorsnee die toegang geven tot kleinere kamers die als massagraven dienden.

Hypogeum
De “Holy of Holies” -kamer in het Hypogeum van Malta. ( www.viewingmalta.com )
Net als andere megalieten op Malta viel het Hypogeum rond 2500 v.Chr. Buiten gebruik. De oude necropolis werd pas in 1902 herontdekt, toen bouwvakkers per ongeluk een van de kamers vonden tijdens het uitgraven van een put voor een onderverdeling van woningen. Het zou nog twee jaar duren voordat de formele opgraving plaatsvond en nog eens vier jaar voordat de site voor het publiek werd geopend.

Het Hypogeum biedt inzicht in de tempelcultuur van Malta en zijn hedendaagse bovengrondse structuren. Archeologen schatten dat meer dan 6000 mensen op de site zijn begraven en naast de botten kralen, amuletten, ingewikkeld aardewerk en gesneden beeldjes hebben gevonden. Verschillende kamers zijn nog steeds versierd met zwart-witte schaakborden en rode okerkleurige spiralen en honingraten, de enige prehistorische schilderijen die op het eiland zijn gevonden. Corbeled plafonds laten zien hoe de oude bevolking van Malta daken ondersteunde op de overvloedige bovengrondse gebouwen, nu in puin, die overal op de eilanden te vinden zijn. “[Het] geeft ons de kans om te zien hoe de hedendaagse tempelstructuren van [het Hypogeum] er van binnen uitzagen”, zegt MariaElena Zammit, curator van Heritage Malta.

Volgens Zammit hebben het Hypogeum en zijn artefacten gedurende de millennia standgehouden, grotendeels dankzij de inkapseling. “Het Hypogeum is volledig ondergronds, volledig gesloten, dus het is vochtig”, zegt ze. Dat vocht “houdt het zout in de steen oplosbaar, waardoor schilfering wordt voorkomen. In andere [tempels op Malta] lost het oppervlak op plaatsen op… [Het Hypogeum] wordt bijeengehouden door vocht.”

Zonder de zorgvuldige controle van Heritage Malta zou de aanwezigheid van bezoekers aan de oude site het behoud ervan in gevaar brengen. Nieuwsgierige vingertoppen laten zichtbare oliën achter die elke kleur en zelfs de kalksteen zelf aantasten. Pathway-verlichtende kunstlichten stimuleren de groei van micro-organismen, en de dagelijkse opeenvolging van warme, ademende lichamen verandert de CO2-niveaus, luchtstroom, temperatuur en vochtigheid. Dus, terwijl gidsen toeristen aanmoedigen om te spelen met de akoestiek in de “Orakelkamer”, is het bezoekers verboden om rechtstreeks in de nis te spreken.

 

De instandhoudingsinspanningen begonnen voor het eerst serieus in 1991, toen de site bijna een decennium lang gesloten was. Het project resulteerde in looppaden, bezoekersbeperkingen, regulering van kunstlichtniveaus en een vroeg maar inmiddels verouderd milieucontrolesysteem. In 2011 is begonnen met intensievere monitoring als onderdeel van een subsidie ​​van de Europese Economische Ruimte om de Unesco-site te behouden voor toekomstige generaties, en die gegevens, verzameld over een periode van zes jaar, vormden de basis voor het nieuwe milieubeheersysteem.

De nieuwste beschermingsinspanningen van het Hypogeum omvatten zowel passieve als actieve maatregelen, van verbeterde isolatie om vochtigheid en temperatuur beter te beheersen tot gemoderniseerde technologie voor het bestuderen van de groei van micro-organismen en het volgen van real-time veranderingen in het microklimaat van de site. “Er zullen voortdurend gegevens worden verzameld en geanalyseerd om de prestaties van het geïnstalleerde systeem continu te beoordelen en om het gedrag van de site te volgen”, zegt Zammit.

Veel van de veranderingen zullen niet zichtbaar zijn voor bezoekers: kanalen verbergen zich achter muren en de luchtbehandelingskasten en koelers zitten bovenop het dak van het bezoekerscentrum. Toeristen zullen echter een schoner, moderner bezoekerscentrum vinden met hogedruklaminaatpanelen, ter vervanging van schimmelgevoelige vloerbedekking en een nieuw buffersysteem dat de luchtvochtigheid tussen de ontvangstruimte en de hoofdlocatie geleidelijk verhoogt.

De meest opwindende verandering voor bezoekers is de verbeterde interpretatie en virtuele touroptie. In 2000, na de eerste grote inspanningen op het gebied van conservering, beperkte Heritage Malta rondleidingen ter plaatse tot 80 personen per dag. Dat aantal staat nog steeds, zodat bezoekers moet boeken weken of zelfs maanden van tevoren aan de Hypogeum tour in persoon. Bovendien maken weinig verlichting en gladde looppaden de site onbereikbaar voor mensen in rolstoelen of mensen met beperkte mobiliteit. Om aan de vraag te voldoen, is het bezoekerscentrum nu uitgerust met audiovisuele technologie waarmee 70 extra mensen dagelijks virtueel de site kunnen bezoeken vanuit de lobby. “Dus”, zegt Zammit, “zal Heritage Malta zijn missie uitvoeren door de site toegankelijker te maken voor meer leden van de gemeenschap.”

https://www.smithsonianmag.com/travel/maltas-hypogeum-one-worlds-best-preserved-prehistoric-sites-reopens-public-180963397/

SACRED SOUNDS OF MALTA’S ORACLE CHAMBER

        Leven. Dood. Aarde. Baarmoeder. Poort. Keer terug. Regeneratie Deze beelden vormen de matrix van onze vroegste herinneringen in de prehistorie en resoneren in de vormen van de vroegste tempels. “Op de eilanden Malta en Gozo in de Middellandse Zee bestaan ​​de oudste vrijstaande tempels op aarde. Er zijn minstens dertig megalithische tempels, alles wat overblijft van de Maltese cultuur. Ze hadden enorme dubbele muren met aarde verpakt in de ruimtes tussen de binnen- en buitenwereld. muren. De tempelstenen “… als de botten van de aarde, de bekkenwanden van grotten … geven een diepe resonantie-vibratie af – zowel onmenselijk als bovennatuurlijk.” 1 In de Hagr Qim-tempel op Malta had een hedendaagse pelgrim de drang om op een rotsplaat te gaan liggen. Ze beschrijft: “… de vrede van het zijn in de Moeder – mijn moeder, alle moeders en de Aardemoeder …

            Gebouwd tussen 3.500 – 3.800 v.Chr., 6.000 jaar geleden, komen de tempels in paren voor, de een kleiner dan de ander, en vormt een moeder-dochterpaar, dat ook de dood en wedergeboorte, winter en lente zou kunnen symboliseren.

            Een van deze tempels, het Hypogeum in het Hal Saflienidistrict van Paola, is een drie verdiepingen tellende ondergrondse tombe, een compleet beeldhouwwerk, met de botten van 7.000 mensen die rusten in de ei-achtige kamers die uit massief kalksteen zijn gehouwen met gereedschap gemaakt van vuursteen en gewei. Onderzoekers geloven dat de larvale-achtige kamers zijn uitgehouwen vanwege hun resonerende eigenschappen.                             

            Sjoo en Mor geloven dat hier “… akoestischconjuring” 3 werd geoefend. ‘De onstoffelijke stem van de priesteres, vanuit haar kamertje verborgen in de dikke muren, weerkaatste door de gewelven via kleipijpen en lijstwerk – alsof het de stem van de aarde zelf was.’ 4 Men geloofde dat het Hypogeum niet alleen een plaats was voor de doden , maar een plaats waar pelgrims naartoe zouden komen voor genezing, raad en kennis. Mensen kwamen in de tempel slapen om dromen en genezing te ontvangen. De beroemde Slapende Vrouw van Malta werd hier gevonden, haar ruime vorm weergalmde in de vorm van deze en andere Maltese tempels.

Veranderde staten en orakels

            Geluid, zang en muziek zijn door de tijd heen gebruikt om veranderde staten van bewustzijn te vergemakkelijken. Er is een overlap in de auditieve en visuele centra in de hersenen en maakt deel uit van het fenomeen dat bekend staat als synesthesie. Als we muziek horen, zien we vaak visioenen. Dit is een vorm van magie. De oorspronkelijke betekenis van het Latijnse woord cantare betekent zowel zingen als magie bewerken. In het Latijn en ook in vele andere talen “… de woorden voor ‘dichter’, ‘zanger’ en ‘magiër’ gaan terug naar dezelfde taalkundige wortel.” 4

            Een overheersend geluid op het eiland Malta is het zoemen van bijen. Er waren bijenpriesteressen. Hebben ze het gedreun van bijen in de tempels nagebootst om zzzzzzzz’s in de dromers te creëren en trancestates te creëren door middel van geluid? Noch Hall zegt in haar boek The Moon and the Virgin: “… het bijwonen van bijen voorspelt de gave van honingzoete spraak, een gouden tong, een belofte van voedende woorden.” 6 

Jennifer’s bedevaart

            Jennifer Berezan, een zangeres uit Californië, zong in het Hypogeum in de Oracle-kamer. Ze leidde een pelgrimstocht naar Malta en mocht de vrouwen binnenhalen om te zingen. Jennifer droeg de ervaring van het Hypogeum in zich, ze wist dat ze moest terugkeren en haar ervaring moest vastleggen om met anderen te delen. Ze gelooft dat de Hypogeum een ​​fijn afgestemd akoestisch instrument is.

             Jennifer kwam terug naar Malta met een gezang en kreeg toestemming om Returning op te nemen. Haar cd begint met adrone. De kamer weergalmt en verlengt de toon, waardoor een ruimte ontstaat die perfect is om te dromen. Ze werd drie dagen alleen gelaten met twee andere zangers en haar opnametechnicus. Drie dagen lang zong ze “… ongelooflijke tonen die werden gecreëerd op basis van de manier waarop het gebouw werd gebouwd.” 7 Ze zat in zang en stilte te luisteren naar de leegte in de zaal, rode okerkleurige spiralen op het plafond, bladeren van de levensboom te volgen. , met haar stem. Ze stond of leunde in de grot die tegen de muren was gegraveerd en zong. Ze ontdekte dat “… wanneer de menselijke stem door een speciale opening wordt geïntoneerd, het Hypogeum resoneert als een gevoelig instrument.” 8 Ik heb zoiets zelf meegemaakt,

Ze zong drie dagen lang en mengde haar stem met de andere

zangers waar dromers 6000 jaar geleden droomden. “Wat me opviel is dat de stilte rond het geluid de plek is … ik voel de plek in de stilte die er is rond het geluid … je kunt het geluid horen, maar je kunt de plek eromheen ook echt voelen en ervaren … ruimte en diepe stilte heeft een eigen kwaliteit. ”9

            Bij haar eerste bezoek aan het Hypogeum ontdekte ze dat de noot ‘A’ de meeste weerklank had. De frequentie van deze noot is 110 Hz, dezelfde als die door Princeton University werd gevonden als de meest dominante in de grafheuvels van het vasteland van Groot-Brittannië en Ierland. Ze schreef een gezang in de toonsoort A: “Terugkeren, terugkeren naar de moeder van alles.” Ze fluisterde de namen van de godinnen, keer op keer, honderden namen opgeroepen in een kamer onder de aarde, de gefluisterde namen van de Godin … Isis … Anat..Akewa … Anu … Hathor … Demeter … Danu … gezongen boven een bed van

drones en harmonieën. Terwijl ze naar de opname luisterde, hoorde ze water van het plafond naar de stenen vloer vallen. Eerst maakte ze zich zorgen, bang dat dit de opname zou verstoren, maar toen begon ze de magie in de muziek van het water te horen. “In de waterdruppels hoor je de ruimte … het water komt uit de stilte … de muziek van de stenen komt door.” 10

            Jennifer zei dat zingen in de Orakelkamer hetzelfde was als 6000 jaar geleden mobiel teruggaan. Ze voelde een fysieke vibrerende verbinding met het verleden. Ze voelde haar hart opengaan. Misschien is dit de reden waarom we ons aangetrokken voelen tot deze plaatsen. Door naar de opname van Jennifer te luisteren, kunnen ook wij de OracleChamber binnengaan om een ​​bericht op te halen.

            Jennifer vertelde me dat ze meestal niet vatbaar is voor visioenen en dat ze ze meestal wantrouwt als ze komen. Tijdens het zingen in het Hypogeum zei Jennifer dat ze priesteressen met schalen zag, die alles aanboden wat nodig was, een andere schaal die werd aangeboden aan de behoeften van elke persoon. Nu ik naar ‘Returning’ luister, voel ik de schaal die mij wordt aangeboden, een schaal die door het geluid wordt aangeboden, door de Orakelkamer, die me helpt woorden te vinden om te spreken over wat in wezen onuitsprekelijk, onkenbaar is, het lied in stenen, in de botten van de aarde.

Voetnoten bij hoofdstuk

1. Monica Sjoo en Barbara Mor, The Great Cosmic Mother: Rediscovering the Religion of the Earth, Harper SanFrancisco, New York, 1987, p.110.

2 Ibid, p. 98 – 99.

3. Ibid, p.113.

4. Jo Carson, “Dancingwith Gaia and Seeking an Oracle”, in een boek uitgegeven door Leila Castle, Earthwalking Sky Dancers, Frog Ltd., Berkeley, Californië, 1996, p.59.

5. Joachim-Ernst Berendt, NadaBrahma-The World is Sound: Music and the Landscape of Consciousness, DestinyBooks, Rochester, Vermont, 1987, p.53.

6. Nor Hall, The Moon and theVirgin: Reflections on the Archetypal Feminine, Harper and Row, New York, 1980, p.26.

7. Jennifer Berezan, “Returning, Returning, Returning to the Mother of Us All”, inGoddessing,

1999, p. 10.

8. Jennifer Berezan, linernotes, “Returning”, Edge of Wonder Records, Albany, CA., 2000.

9. Jennifer Berezan, interview.

10. Jennifer Berezan, “Returning, Returning, Returning to the Mother of Us All”, inGoddessing, 1999. p.10.

Aanbevolen luisteren

Jennifer Berezan, Returning, Edge of Wonder Records, beschikbaar op www.edgeofwonder.com

Bron