‘Fietsende scholier omsingeld door groep wolven bij Woudenberg’
‘Fietsende scholier omsingeld door groep wolven bij Woudenberg’
Nou het zweet brak de scholier vast wel uit.
Ik heb zo ooit in een gangpoort gestaan inclu fiets en aan de ene kant een Duitse herder en aan de andere kant ook 1…pfieuwwwwww, die waren van buren die daar naast het gangpad woonden…
Anyways ik vond het eng.
Dus laat staan bij wolven.
Men weet nog wel waarom die wolf ooit is verdreven toch?
Ze beten mensen en aten vee enzo…dus!
Enne hondsdolheid kwam door de wolf.
De wolf kreeg dan vaak weer ruzie met de honden van de mensen en die honden werden gebeten en kregen dan ook hondsdolheid.
Die beet vervolgens, en daar konden ze door die ziekte ook niets aan doen, hun baas of iemand in het gezin die dan ook hondsdolheid kreeg en dan ging men dood.
Dus dat alles had een goede reden!
En wolven zijn prachtige dieren.
Maar niet voor niets verdreven en die mensen die er dan voor zorgen dat ze terugkomen zien dit alles niet.
Die denken niet na.
Die zeggen: Goed hé, die wolf is terug.
Ja mooi…heel mooi maar de gevolgen dan?
Wie gaat alles betalen?
De schade, de hekken, de hokken, schrikdraad etc…?
Hondsdolheid, ook bekend als rabies, is een virale ziekte die het centrale zenuwstelsel aantast. Bij wolven, net als bij andere zoogdieren, wordt de ziekte meestal overgedragen door een beet van een besmet dier. Het virus bevindt zich in het speeksel van geïnfecteerde dieren en kan zich via een wond verspreiden naar het zenuwstelsel van de nieuwe gastheer.
Vroeger, voordat er effectieve vaccins en behandelingen beschikbaar waren, had hondsdolheid een grote impact op zowel dieren als mensen. Bij wolven leidde een infectie tot agressief en onvoorspelbaar gedrag, met schuim op de lippen en de kolder in de kop, waardoor de kans groter werd dat zij mensen of vee aanvielen en besmetten. Dit verhoogde de angst voor en het gevaar van aanvallen door wilde dieren.
Voor mensen was de besmetting vaak dodelijk, omdat de ziekte, eenmaal volledig ontwikkeld, bijna altijd fataal was zonder medische interventie. Aangezien er in die tijd geen effectieve behandeling beschikbaar was, probeerden gemeenschappen de verspreiding van de ziekte te beheersen door besmette dieren te doden en contact met wilde dieren zoveel mogelijk te vermijden.
De angst voor hondsdolheid droeg ook bij aan de mythevorming rondom wolven en andere roofdieren, wat vaak leidde tot grootschalige jachtcampagnes om deze dieren uit te roeien. Tegenwoordig is hondsdolheid veel beter beheersbaar door vaccinatieprogramma’s voor zowel huisdieren als wilde dieren en door voorlichting over het vermijden van contact met wilde dieren.
Wolven zijn van nature schuwe dieren en vermijden doorgaans menselijk contact. Aanvallen op mensen zijn uiterst zeldzaam, vooral in gebieden waar wolven niet gewend zijn aan menselijke aanwezigheid. Er zijn echter enkele omstandigheden waarin een wolf een mens of kind zou kunnen bijten:
- Verdediging: Als een wolf zich bedreigd voelt, bijvoorbeeld als het in het nauw gedreven wordt of als zijn jongen worden bedreigd, kan het aanvallen uit zelfverdediging.
- Voedseltekort: In zeer zeldzame gevallen, waarbij er een tekort aan natuurlijke prooien is, kunnen wolven agressiever worden in hun zoektocht naar voedsel. Dit is echter ongebruikelijk en gebeurt voornamelijk in gebieden waar hun natuurlijke prooidieren zijn uitgeput.
- Ziekte: Wolven die besmet zijn met hondsdolheid (rabies) kunnen ongewoon agressief worden en mensen aanvallen.
- Habituatie: Wolven die gewend raken aan mensen, bijvoorbeeld door het voeden of door regelmatig contact, kunnen minder schuw worden en daardoor eerder in de nabijheid van mensen komen. Dit kan het risico op een aanval vergroten, hoewel het nog steeds zeldzaam is.
In het algemeen zijn wolven niet gevaarlijk voor mensen en zijn aanvallen uitzonderlijk. Educatie, het respecteren van wilde dieren en het vermijden van directe interactie zijn belangrijke stappen om eventuele risico’s te minimaliseren. In gebieden waar wolven aanwezig zijn, worden vaak richtlijnen en maatregelen voorgesteld om zowel mensen als wolven te beschermen.
Een vreemde hond moet je ook niet aaien, dus een wolf ook niet aanraken.
Je weet nooit wat ze gaan doen.
