Narcisme de hel op aarde en in relaties!
Gelukkig lees je steeds meer over narcisme.
Er wordt steeds meer over bekend.
Vaak merk je niet dat iemand narcistisch is omdat je niet beter weet,
je groeit bv op bij ouders die narcistisch zijn en dan is dat gedrag iets dat ”veilig” lijkt, wat het natuurlijk niet is.
Als jij een normaal persoon verwacht, dat zal nooit gebeuren bij een afwijking als narcisme bv, zul je heel onzeker gaan worden bij zulke mensen. Het is ook alsof ze dit aanvoelen daarom zoeken ze vaak ook mensen uit die zeer altruïstisch zijn en zich bekommeren om anderen. Helaas is dit dan niet in de juiste setting.
De ander is nml geen normaal mens waar je mee omgaat en alles wat je zou doen voor die ander wordt gezien als heel normaal en nog bekritiseerd ook!
Het is heel zwaar om omgang te hebben met mensen die narcistisch zijn.
Ik vond onderstaande een mooi artikel dat ik tegenkwam bij RTL Nieuws.
Mieke: ‘Tijdens de vechtscheiding ontdekte ik pas dat hij narcist is’
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Na ruim dertig jaar met een bazige militair, werd Mieke (59) verliefd op een goede vriend en durfde ze eindelijk weg te gaan. Nog steeds valt hij haar lastig. “Pas nu zie ik dat het ook anders kan.”
“In 1985 dansten we samen in de discotheek. Henk was zeven jaar ouder dan ik en hij was de eerste die een relatie met me wilde. Ik werd hoteldebotel. Hij was al getrouwd geweest een twee jaar daarvoor gescheiden. Hij ruziede veel met zijn ex, maar zei ook dat hij diep in zijn hart nog van haar hield. Dat raakte me, maar toch gingen we al snel samenwonen.
Hij ging regelmatig in zijn eentje uit en zei dan dat hij nog best ingepakt kon worden door iemand anders. Niet leuk nee, ik zat dan thuis gespannen te wachten, maar hij kwam altijd weer bij mij terug. Ik was zo verliefd dat ik vooral dacht: ik laat hem wel even. Ook als we samen op stap waren maakte hij praatjes met andere vrouwen en liet hij mij alleen staan. Tenzij iemand bij mij kwam staan, dan dook hij er meteen bovenop.”
Rotbuien
“Toen we nog maar kort samenwoonden begonnen zijn rotbuien, zoals ik ze vaak noemde. Dan werd-ie boos om onnozele dingen, zoals een spinnenweb in huis of als ik te veel praatte. Dan raakte hij in zichzelf gekeerd negeerde hij me volledig, soms wel dagen achter elkaar. Dat maakte me kapot van binnen, vooral ook omdat hij ook heel aardig en sociaal kon zijn.
Familie en vrienden waren allemaal weg van hem, maar niemand zag hoe hij thuis was. In het eerste jaar schreef hij een briefje en daar stond op: ‘Ik weet dat ik jou soms pijn doe, maar er komt een tijd dat je echt gelukkig bent met mij.’ Daar klampte ik me aan vast. Ik dacht dat hij PTSS had, door zijn werk als militair. Ik kon hem niet in de steek laten.”
“Er was ook een gelukkige tijd, heus. We trouwden en kregen een zoon. Later zei hij dat ik hem ons huwelijk in gedwongen had, en dat onze zoon was geboren uit een schuldgevoel wat ik bij hem had gecreëerd. Maar ik weet dat dat niet zo is. Zijn rotbuien werden erger. Ze kwamen vaker en duurden langer. Dan weigerde hij te eten wat ik gekookt had en veegde hij alle spullen uit de kast. Als er visite kwam, zette hij een knop om en deed hij weer aardig. Ook tegen mij.”
Huilen van blijdschap
“Ik ging ondertussen steeds meer mijn best doen om zijn buien te temperen. Zorgde dat het huis spic en span was, zodat hij daar niet boos om kon worden. Ik kroop weg in een hoekje, en smeekte, huilde, liet hem mijn dagboek lezen en stuurde hem mails om uit te leggen wat zijn gedrag met me deed, maar daar reageerde hij niet op. Ik hield hem steeds meer in de gaten en probeerde de gemoederen constant te sussen.
Uiteindelijk kon ik zelfs aan de manier waarop hij aan zijn hoofd krabde zien of er weer een bui aankwam. Als zo’n bui dan weer over was, huilde ik van blijdschap. Ik stond ooit aan een drukke weg om over te steken. Er kwamen veel vrachtauto’s aan en ik dacht, als ik nu gas geef, ben ik overal vanaf.
Toen hij onze zoon ook de silent treatment ging geven, hij was toen een jaar of zes, heb ik ingegrepen. Alsof ik toen pas echt inzag hoe naar het was, toen hij mijn zoon hetzelfde aandeed. Intiem waren we al lang niet meer, want ik voelde geen liefde. Toch moest ik elke dag zeggen dat ik van hem hield. Die bevestiging had hij nodig.
Op een gegeven moment kreeg hij een nieuwe hobby, een vechtsport. Dat werd een obsessie. Hij ging 7 dagen in de week naar de sportschool en was bijna nooit meer thuis. Sporten ging voor alles. De spanning viel van me af zodra hij de deur uit was.”
Miniatuurvoorbeeld Lees ook:
Jurjen: ‘Het meeste geluk had ik met ouderwetse contactadvertenties’
“Een paar jaar geleden kwam Ed, de broer van een goede vriendin van mij, steeds vaker op bezoek. We raakten niet uitgepraat. Hij zat in een ongelukkige relatie en ik ook. We spraken nog eens af en nog eens, en uiteindelijk heb ik opgebiecht dat ik gevoelens voor hem had die niet de bedoeling waren. Hij gaf toe hetzelfde te voelen en ineens voelde ik de kracht om weg te gaan bij Henk.”
Vechtscheiding
Henk tierde en huilde en eiste drie weken de tijd om me terug te winnen. Zinloos, natuurlijk. Hij probeerde ook nog seks met mij te hebben. Walgelijk vond ik dat. Hoe kon hij daar nu behoefte aan hebben, wetende dat ik verliefd was op Ed? Hij dwong me te kiezen, ik koos voor Ed. Henk werd heel boos en ik moest vertrekken en mijn spullen en zes katten meenemen. Ook moest ik mijn huissleutel en bankpas inleveren. Dat deed ik, omdat ik altijd al bang voor hem was.
Ik trok in bij mijn moeder en daarna bij Ed. Toen begon het getreiter. Uiteindelijk zijn we in een vechtscheiding beland die nu al vier jaar duurt. Hij heeft zelfs twee weken vastgezeten vanwege bedreigingen. Er is een psychiatrisch rapport gemaakt waarin ik las dat hij een narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Toen viel alles op zijn plaats en begreep ik wat er aan de hand was.
Ik heb altijd gedacht dat het aan mij lag. Liep op mijn tenen, was bang in bepaalde situaties, leefde naar zijn humeur. Zelfs nu heb ik daar nog last van. Gewoon omdat ik soms niet beter weet. Nu pas leer ik wat echt samen zijn is. Bij Ed kan ik helemaal mezelf zijn. Hij is de liefde van mijn leven. Ik ben gelukkig en ben nog elke dag blij om naast hem wakker te worden. Weggaan bij Henk was het beste wat ik ooit heb gedaan.”
