(Hoog) begaafde kinderen- een lastige groep op school?

(Hoog) begaafde kinderen- een lastige groep op school?
(Hoog)begaafde kinderen laten vaak helemaal niet zien op school dat ze een hoge intelligentie hebben. Ze presteren zelfs onder de maat, willen niet werken en vormen zo een lastige groep op school waar juffen en meesters de grip op verliezen. Hoe komt dat? (Hoog) begaafde kinderen een lastige groep op school?

Valkuilen

Een meisje in groep 3 wil niet werken en geeft thuis aan dat ze weer graag naar groep 2 wil, omdat ze weer alleen wil spelen. Er wordt getwijfeld aan haar intelligentie. Maar één en één is in dit geval geen twee! Kinderen kunnen wel degelijk begaafd of zelfs hoogbegaafd zijn en je ziet het niet aan de resultaten. Je mist dus als leerkracht ergens het signaal.

Herkennen van (hoog)begaafdheid
Is de prestatie op papier de enige manier om (hoog)begaafdheid te zien? Met andere woorden: je kunt het ontdekken aan wat er gescoord wordt? En verder wellicht aan de mate van leergierigheid.? Het antwoord is nee. Er zijn ten minste twee invalshoeken die aan de orde zijn: in de eerste plaats past het kind zich vliegensvlug aan, aan het gemiddelde van zijn of haar klas. Een uitzondering zijn is van nature eng voor een kind. De mogelijkheid dat je uit de toon valt, mogelijk gepest gaat worden, is dermate groot dat een kind doorheeft wat de norm is.

Zo zijn er (hoog)begaafde kinderen die ineens in groep 3 thuis krom gaan praten. ‘Dat heb ik gekoopt mama’ hoor je dan zeggen. De ouder valt van zijn stoel van verbazing, want zoonlief sprak al voor zijn tweede jaar dat hij iets gekocht had. Op school kan het zich vertalen dat een kind fouten gaat maken in welke vorm dan ook; dictee, rekenrijtjes, waar je eerst zag dat hij of zij het beheerste. Maar anderen maken ook fouten, dus dat is de norm.

In de tweede plaats zijn er kinderen met een grote faalangst. Ondanks hun intelligentie willen ze dat wat moet in één keer kunnen beheersen. Dat maakt hun angstig en belemmert het leren enorm. De lat ligt hoog, zo niet heel hoog. dat kan resulteren in het ontwijken van opdrachten en het verlangen naar de ongecompliceerdheid van spelen.

De innerlijke wereld van (hoog)begaafde kinderen

De potentie van deze kinderen vertaalt zich vaak door een enorme woordenschat, die al heel jong wordt ingezet. Ze zijn al heel vroeg in staat om een gesprek te voeren, kunnen vooruit kijken, maar ook terug, zien consequenties, leggen verbanden en onthouden werkelijk alles. Ze hebben een rijke innerlijke wereld. Maar komt dat er uit op school? Is daar aandacht voor of wordt er een oordeel over uitgesproken: wijsneus, eigenwijs. Laat maar eens zien wat je kan!

Deze kinderen leven eigenlijk in een hele andere wereld, maar voelen haarscherp aan of ze ermee naar buiten kunnen komen.

Begrip

Elk kind wil serieus genomen worden. Een (hoog)begaafd kind wil dat ook. Maar in zijn of haar eigenheid gezien worden is een grotere wens. En dit kind heeft als geen ander een eigen-wijs zijn. Mag het deze wijsheid laten zien en horen? Zonder schouder ophalen en oordeel?

Maar hoe moet je dat nou vertalen in de klas, waar het cognitieve werk centraal staat en de juf of meester vooral bezig is met werken volgens de eisen van de Inspectie? Hoe sluit je aan, hoe kijk je en hoe interpreteer je gedrag?

Contact

De sleutel kon wel eens contact zijn. Aansluiten bij de beleving die zich laat zien in de uitspraken die het kind doet, de onderwerpen die het in de kring aansnijdt, de keuzes die een kind maakt om een heel ander onderwerp te nemen bij een spreekbeurt. Maar vooral praten met een kind over hoe hij naar zijn werk kijkt. Vragen: hoe kan ik jou helpen om meer uit je werk te halen en vooral laten merken dat je ziet dat er een wereld achter hem zit, die veel meer vermoedt. Hem prijzen als hij of zij ergens veel van weet, opdrachten geven om iets op te zoeken op de computer, omdat je weet dat hij of zij dat uitstekend kan. Maar ook zijn of haar faalangst zien. Kleine stapjes aanbieden, positief stimuleren, waarderen wat er wel gebeurt, aanmoedigen.

Ik mag er zijn

Vanuit je hart kijken naar kinderen. Zien dat elk kind in zichzelf gelooft om wie het is. Wijsheid niet alleen maar koppelen aan schoolresultaten, maar ook aan het zijn van een kind. Elk kind, elk mens is uniek. Wie je ook bent: je mag er zijn!

(Hoog) begaafde kinderen een lastige groep op school?©Isabelle Hofstra

website : https://harttothart.nl/

Helaas begrip is er vaak niet en er zijn veel ouders die graag willen dat hun kind hoogbegaafd is, zo van kijk mijn kind eens goed zijn zeg, maar is dit wel zo leuk?
Het is totaal niet leuk om hoogbegaafd te zijn.
Je ziet en merkt teveel op van de omgeving, veel meer dan anderen.
Je kunt veel meer dan anderen. Waar normaal gesproken mensen goed zijn in 2 a 3 dingen is de hoogbegaafde dit in vele dingen.

De reclame van de verzekeringsman die alles kan maar meer verstand heeft van verzekeren, zo moet je je dit voorstellen, want voor een hoogbegaafde is diegene gewoon normaal en hetzelfde als iedereen.
Maar diegene denkt ook van die anderen dat zij dit zomaar kunnen… en dat is dus niet zo.

Ze kunnen zoveel, van alles wel wat en vinden alles vaak enorm interessant, dat het moeilijk is zich enkel op één ding te richten want dat wordt dan weer te saai!
Daarnaast roept het ook irritatie op, zowel bij de gewoon begaafde mensen en bij de hoogbegaafde.

Ongeduld m.n. richting elkaar. Het is alsof je continu langs elkaar heen praat.

Hoogbegaafden kunnen anderen zonder opzet heel onzeker maken.
Voorbeeldje?
Iemand zegt ik heb astrologie gestudeerd, en ik ben nu modeontwerper…de hoogbegaafde zegt dan:

(niet van wauw wat goed van je zeg!!! Wat men het liefst had gehoord 😉  ) Maar…
Wat leukkkkkkkk! Ik heb dat ook bestudeerd en wat vind jij nu van Neptunus opposiet mars?
Vind je ook dat… de ander denkt wtf wat was dat ook alweer…ehm?
En wordt al onzeker, bedoel diegene heeft er een studie aan gewijd en die hoogbegaafde heeft dit ff tussen neus en lippen door bestudeerd en weet nog meer dan de gestudeerde!
WAT?
Dan zegt de hoogbegaafde ook nog eens, oh en kijk, deze jas heb ik zelf ontworpen en genaaid, vind je het leuk?
Maak jij ook wel eens leuke kleding etc die je zelf draagt?
De persoon voor de hoogbegaafde denkt, shit ik  ben nog niet eens afgestudeerd en kan net een broek in elkaar prutsen! En die heeft al een jas ontworpen en in elkaar genaaid…wtf??????
De hoogbegaafde heeft niets met jaloezie oid, die is echt begaan met mensen omdat diegene goed kan invoelen, met medemensen, qua problemen etc.
Maar dat ze je nu ooit zullen vertellen, wat goed zeg dat je dit kunt?
Neuh niet echt… kunnen ze ook niets aan doen hun rijke geest bedenkt telkens weer andere zaken, en vlindert van hot naar her.
De ander begint nog eens over iets waar diegene goed in is, fotografie bv… Oh zegt de hoogbegaafde wat ontzettend leuk. Ik fotografeer vaak in dat bos bij…. zullen we een keer samen gaan?
Not funny voor de gewoon begaafdeling… niets is bijzonder wat diegene presteerde, en diegene denkt dat de hoogbegaafde een opschepper is!
Maar dat is dus niet zo!

Het feit ligt er hoogbegaafden zouden moeten samenleven en wonen met hoogbegaafden en de gewoon begaafde mensheid ook…met gewoon begaafden…
Met gaat gewoon niet zo lekker.