Overledenen

Communicatie met overgegane mensen.

 

Er zijn heel wat manieren om met onze overleden dierbaren te communiceren: nl. via:

 

– Mediums: Een bekwaam medium kan een zeer goed communicatiemiddel zijn tussen ons en degenen van gene zijde.

 

– Uittredingen: Tijdens een uittreding is het goed mogelijk om met overgegane dierbaren te ‘praten’ aangezien men beiden zich dan in het zelfde astrale niveau bevindt.

 

– Telepathie: Telepathisch contact is eigenlijk de meest aangewezen manier om te communiceren met overleden mensen. Zij kunnen perfect onze gedachten en boodschappen ontvangen. In de parallelle wereld(en) is telepathie immers hét communicatiemiddel. Het probleem ligt echter bij ons, die in deze wereld leven. Hoewel wij in wezen allemaal in staat zijn om telepathisch te communiceren, zowel zenden als ontvangen, is deze eigenschap bij de meesten van ons niet erg ontwikkeld. Het is daarom niet altijd duidelijk of we een ontvangen ‘boodschap’ echt telepathisch hebben ontvangen of we het zelf in onze gedachten hebben geproduceerd. Het is belangrijk hierin zeer (zelf) kritisch te zijn. In sommige gevallen is de ontvangen boodschap zo sterk dat mensen die ze ontvangen hebben meer dan honderd procent zeker zijn van de oorsprong!

Daarnaast blijft het ook mogelijk onze telepathische bekwaamheid te ontwikkelen met

speciale daarvoor bestemde technieken.

 

– Tekens: Onze overleden dierbaren gebruiken vaak tekens om onze aandacht te trekken

of om ons een boodschap te geven. Enkele klassiekers zijn: het verplaatsen van voorwerpen die meestal te maken hebben met de overgegane persoon, of ook: aan – of uitzetten van lampen of elektrische apparaten enz.

 

– Dromen: Waarschijnlijk de meest voorkomende vorm van communicatie met onze

overgegane dierbaren is via dromen. Zij zijn in staat om in onze dromen ‘in te stappen’ en ons daarin – meestal korte – boodschappen te geven. Deze dromen zijn vaak zo direct en krachtig dat we wel degelijk voelen dat het veel meer was dan alleen maar een droom.

 

– Het Ouija – bord: De term Ouija komt van het Franse oui en het Duitse ja . Het Ouija –

bord is een bord met de letters van het alfabet, de cijfers en de woorden ja en nee. Een klein tafeltje komt in beweging onder impuls van de energie van een overleden persoon en vormt woorden, getallen en zinnen. Deze vorm van communicatie met overledenen wordt vaak afgeraden omdat men niet altijd die personen bereikt die men wil bereiken .

 

– Technologie : Met elektronische apparaten zoals cassetterecorders (vroeger bandopnemers), videocamera’s , computers en telefoontoestellen is contact met overledenen eveneens mogelijk. Niet alleen is het mogelijk maar het komt ook vrij regelmatig voor. De grondlegger voor deze methode(n) is de Zweed Friedrich Jürgenson. Hij ontdekte bij toeval deze communicatiemethode.

 

– Fotografie en film: Op foto’s en film werden en worden grote aantallen

overleden mensen en dieren vastgelegd. Een heel gekend voorbeeld hiervan is de film ‘ Three Men And A Baby’, waar u op de 60 ste minuut een jongen kunt zien in een half geopende deur op de achtergrond. Acteur Ted Danson heeft juist zijn moeder gebeld om hem te helpen met de opvang van de baby. Ze zitten samen in de woonkamer en Ted Danson loopt even een paar passen verder, met de baby in de hand. Op dit moment kunt u op de achtergrond in de half openstaande deur een jongen zien staan. Deze jongen was de overleden zoon van de eigenares van het appartement waar de opname werd gedaan.

 

– Drugs: Onder invloed van sommige drugs kan men ook in contact komen met

personen aan gene zijde.Dit is uiteraard een niet aan te raden methode maar ze wordt in sommige culturen wel toegepast door o.a. shamanen.
——–
Het waarnemen van overleden /overgegane personen.

Op 7 december 1918 zat RAF luitenant J. Larkin in zijn kantoor een brief te schrijven toen hij in de gang voetstappen hoorde. De deur ging open en zijn vriend lt. David McConnel kwam binnen en groette hem. Larkin vroeg :”Ben je nu al terug?”. Waarop McConnel zei: “Ja, goeie vlucht gehad.” Toen draaide McConnel zich om en ging weg. Enkele uren later hoorde McConnel dat zijn vriend neergestort was vóór hij hem in zijn kantoor gezien had.

 
Het waarnemen van overleden /overgegane personen.

 

Nadat de persoon is overleden tracht hij meestal contact te nemen met zijn dierbaren om hen gerust te stellen.Dit kan gebeuren direct (een uur) of langer (vb een jaar) na het overlijden Soms kan de overleden persoon (de geest, of de persoon in zijn astrale lichaam) worden waargenomen.

Over de wereld verspreid, ongeacht de achtergrond of opleiding, werden en worden deze waarnemingen gedaan.

 

Een verslag van zo’n waarneming:

Reeds van toen ik klein was kan ik mensen waarnemen die anderen (meestal) niet kunnen zien. Op een bepaalde avond, toen ik een jaar of tien was passeerde ik langs de wc ,die aan het ene eind van de tuin was,op weg naar de woonkamer. Plots zag ik een oude dame door het venster van het wc gebouwtje naar mij kijken. Ik schrok want buiten mezelf, mijn ouders en broer en zusters was er niemand in het huis aanwezig. Ik liep vlug naar binnen om alles ter vertellen aan mijn ouders. Die gingen vlug kijken wie er wel ongevraagd het gebouw was binnengedrongen. Maar ze vonden niemand. Ik had wel degelijk iemand gezien en kon bovendien het vrouwtje wat ik gezien had vrij gedetailleerd beschrijven.

Er werd nog een tijdje over het voorval nagepraat, maar verder konden we er geen betekenis aan geven. Tot we enkele weken later het bericht ontvingen van een neef van mijn moeder dat haar moeder (mijn grootmoeder dus) was overleden.. Exact op de dag dat ik haar (het vrouwtje) had waargenomen.

Mijn moeder (in Mexico) had sinds vele jaren geen nieuws meer gehad van haar familie die in moeilijke omstandigheden in Guatemala woonde, een land dat al vele jaren van een guerrilla oorlog te lijden had gehad.

Vanzelfsprekend was dit een triest bericht voor mijn moeder en de familie, maar we waren toch blij met het feit dat ze ons op die manier toch nog had kunnen bezoeken.

S.P. (Mexico City)

 

Het is niet alleen mogelijk om overleden personen waar te nemen, maar soms is het eveneens mogelijk om met hen tegelijk te communiceren. Dit gebeurt hoofdzakelijk op telepathische wijze. Voor degenen die aan de andere zijde verkeren is het heel gemakkelijk om onze gedachten (telepathische communicatie) op te vangen, onderling gebeurt de communicatie aan gene zijde immers altijd telepathisch. Voor ons is dat echter een stuk moeilijker maar niet onmogelijk. Sommige mensen zijn daarin bekwamer dan anderen.

Als iemand daarin heel bedreven is en dus in de twee richtingen goed kan communiceren is dat een medium.
———

Psychometrie: Boodschappen van overledenen via foto’s

Spiritisme, het contact leggen met de geestelijk wereld tijdens seances (communiceren met geesten), is heel lang als zeer geheimzinnig beschouwd. Om dat nu eens van dichtbij mee te maken bezoeken Bram en ik op maandag 12 november een open avond van de Zeeuwse afdeling Harmonia, de Nederlandse Vereniging van Spiritualisten. Harmonia is een vereniging met 12 afdelingen, verspreid over heel Nederland. De vereniging, die al sinds 1888 bestaat, heeft een levensvisie die, kort samengevat, stelt dat de mens een geestelijk wezen is, dat zich door incarnatie en eventueel reïncarnatie op aarde ontwikkelt, met als uiteindelijk doel om terug te keren naar de “Bron” van alles: de Albron, de universele Liefde ofwel God. Men organiseert vooral avonden waar mediums paranormale waarnemingen doen, meestal aan de hand van foto’s of bloemen.

Vanavond wordt er gewerkt met foto’s van overledenen. Iedere bezoeker mag een foto meenemen en die op de daarvoor gereed staande tafel leggen. Addy Faes, psychometrist, is het medium (een psychometrist is iemand die aan de hand van persoonlijke voorwerpen zoals foto’s, ringen, horloges e.d. paranormale indrukken opdoet). Aan de hand van de foto’s die we hebben neergelegd zal hij boodschappen doorgeven uit de wereld van de overledenen. We beginnen met een korte stilte, waarin de aanwezigen worden opgeroepen om de energieën te bundelen en deze te sturen naar familie, vrienden, kennissen of anderen in de wereld die dit nodig hebben.

Addy vraagt of er mensen in de zaal zijn die voor de eerste keer op zo’n foto-avond zijn. Naast mezelf steekt nog een handje vol mensen wat aarzelend de vinger in de lucht. Er zitten ongeveer 35 tot 40 mensen in de zaal, schat ik. Dat betekent dat bijna 90% van deze mensen wel vaker naar zo’n avond komt. Addy benadrukt dat er geen enge dingen gaan gebeuren vanavond. Hij gelooft in een leven na de dood en krijgt via zijn eigen gids boodschappen door van overledenen. Dit gebeurt via beelden stemmen, geuren en gevoelens.

Hij pakt de eerste foto. De eerste vraag die hij stelt, nadat is vastgesteld wie de foto heeft neergelegd, is hoe lang geleden deze persoon is overgegaan. Bij iedere foto stelt hij deze vraag. Ik vraag me af waarom hij dit wil weten. Deze man is 7¾ jaar geleden overleden. “Dat is al een poos!”, denk ik bij mezelf. Addy heeft de indruk dat de man op de foto goed is overgegaan en dan bedoelt hij: “in rust”. Deze man had al veel verwerkt tijdens het leven en heeft niet veel meegenomen. Het was een stil persoon en hij mist de persoon die deze foto meenam. Ze wisten wat ze aan elkaar hadden. Addy vraagt of deze persoon dat kan begrijpen. Als deze persoon ontkennend antwoordt geeft Addy als boodschap door dat het verleden met rust gelaten moet worden. Wie er gelijk heeft maakt niet uit.

Hij gaat naar de volgende foto. Deze man is nog langer geleden overleden, 10 jaar geleden zelfs. Addy zegt dat de laatste weken van deze persoon zwaar zijn geweest. Degene in de zaal, die de foto heeft meegenomen knikt bevestigend. Heel de avond vraagt Addy bij alle indrukken aan de betreffende persoon “Kun je dit begrijpen?” De boodschap in dit geval was “Het is goed zo, je kunt je eigen boontjes doppen. Spiritueel wil je meer. Doe dat met je gevoel, niet met je verstand.”

In plaats van een nieuwe foto te pakken vraagt Addy aan de aanwezigen wie er een recent verlies heeft geleden. Twee vrouwen steken hun hand op. De boodschap is voor de vrouw die zes weken geleden haar man heeft verloren. Hij is blij dat hij daar is, het is snel gegaan, hij zwaait en zegt dat ze zich taai moet houden.

Nu is Bram aan de beurt. Die meneer met die baard daar. “Wie, ik?” “Ja, u. U heeft de laatste vijf jaar veel opgeruimd en het is tijd om nu het onderste laatje leeg te maken. U bent een man die zelf de dingen wil ondervinden. U heeft de neiging om te wikken en wegen. Het advies aan u is om meer te proberen te vertrouwen op de geestenwereld. Duw u gevoel niet weg, laat de dingen los. Ik zie een oude spiritist in u.” Bram, een beetje geschrokken van al die onverwachte aandacht, knikt bevestigend als Addy vraagt of hij dit herkent.

Addy pakt een foto van een jongeman. Hij blijkt twee jaar geleden te zijn overleden. “Het is allemaal snel gegaan. Ik heb hier niet voor gekozen, laat het rusten en laat mij rusten. Je moet me vergeven. Zeg tegen haar dat ik last heb van mijn been, dan gelooft ze je wel. Als je teveel aan hem denkt dan duw je hem juist van je af”, vervolgt Addy.

Op de volgende foto staat een vrouw. Ze is 3½ jaar geleden overgegaan. Ze is op een mooie manier overgegaan. “Laat het maar even rusten”, is de boodschap. Addy vraagt steeds aan iedere persoon of er nog vragen zijn. De meeste mensen hebben geen vragen. Als dat wel het geval is beperkt zich dit in de meeste gevallen tot de vraag of de geliefde goed aangekomen is en of het goed met hem of haar gaat.

Ik ben druk aan het schrijven als ik Addy hoor zeggen “Die vrouw in het blauw”. Ik zie de vrouw voor me, die ook iets blauws aanheeft, knikken dus het dringt niet gelijk door dat hij het tegen mij heeft. Hij zegt dat ik te veel in het denken zit en te weinig in het voelen. Dat ik zit met een groot onverwerkt verdriet wat ik nu moet gaan verwerken. Hij vraagt of ik dit begrijp. Ik herken me hier niet in dus ik reageer ontkennend. Hij zegt dat ik dat misschien ook nog niet kan begrijpen. Ik kan me niet voorstellen dat ik ineens geconfronteerd zal gaan worden met een verdriet dat tot nu toe nog altijd onopgemerkt is gebleven. Naar mijn gevoel zit hij ook op het eerste punt mis. Ik vind niet dat mijn gevoelskant minder aan bod komt dan mijn denken. In de twee volgende punten kan ik me beter vinden. Hij zegt dat ik als kind al jong zelfstandig was en dat ik een sterke persoonlijkheid heb maar veel gevoelens verborgen houd. Maar volgens mij doet bijna iedereen dat laatste.

Er volgt weer een reeks foto’s waarbij boodschappen komen als “Laat mij maar gewoon lekker liggen.” en “Als ik kon kiezen kwam ik niet meer terug”, “Leg die bloemen nou eens neer voor jezelf.” Een jonge vrouw vraagt of ze moet verhuizen. Addy heeft de foto van haar oma in zijn hand. “Laat die dozen nog maar even staan”, is het antwoord, “Je moet pas weggaan vanuit de rust, hou vol en gooi overboord wat je niet nodig hebt.”

Addy vraagt wie er een zwart poedeltje heeft gehad. Een oudere mevrouw reageert. Addy zegt dat hij dat poedeltje ziet staan, het was een trouw beestje en komt even groeten.

Een mevrouw die in 1997 is overleden geeft via Addy als boodschap door dat ze graag zou willen helpen, maar dat ze te ver van haar afstaat. Ze adviseert om de tijd te nemen en naar muziek te luisteren. Addy zegt dat sommige mensen beter kunnen mediteren door zich te laten gaan met de muziek die ze mooi vinden. De betreffende mevrouw kan zich daar helemaal in vinden.

We hebben even pauze en drinken een kopje koffie. Na een kwartiertje gaan we verder. Voor iedere foto neemt Addy een slokje uit het glas water dat tussen de foto’s op tafel staat.

“Die mevrouw daar met die witte trui, bij u moet ik zijn. Heeft u een vraag?” De vrouw heeft geen vraag maar ze heeft wel een foto meegebracht. De overleden vrouw op de foto geeft door via Addy dat ze er zelf zo mooi uitzag in de kist. Addy vraagt of iemand wel eens gezegd heeft dat ze op haar lijkt. De vrouw antwoordt ontkennend. Als hij wat specifieker wordt en vraagt of ze ook een beetje eigenwijs is treedt er herkenning op. Addy vraagt of ze iets doet met dieren. Ze zegt dat ze wel van dieren houdt waarop Addy haar vraagt om te onthouden wat hij heeft gezegd, dat ze iets gaat doen op het gebied van opvang van dieren.

Addy pakt een nieuwe foto. Deze man geeft door dat hij het anders had moeten doen, dat hij veel mensen te kort heeft gedaan. Er komt geen reactie van de persoon die de foto heeft meegenomen. De boodschap voor deze persoon is: “Gooi de vuile was nu eens weg en begin opnieuw. Er zit zoveel liefde in u.”

Meer foto’s en boodschappen volgen. “Laat het maar los dan krijg ik ruimte.”, “Ik was zo blij toen ik hier aankwam, ik kon wel juichen.”, “Laat je wens in vervulling gaan, ga ervoor!”. Een mevrouw vraagt of een overledene bij familie is. Addy antwoordt dat ze soms bij familie is maar soms ook alleen en dat hetgeen is wat ze wil.

Addy geeft aan dat hij altijd de informatie die doorkomt moet filteren, hij moet altijd nagaan of het geen eigen invulling is. Niet iedereen herkent de boodschap of kan deze plaatsen. Addy benadrukt dat hij achter de boodschap blijft staan zoals hij die doorkrijgt, ook al wordt deze niet herkent of begrepen. “Het kan zijn dat u de dingen anders ziet dan dat ik ze doorgeef.” Hij pakt de kan water die op tafel staat en houdt deze omhoog. “Voor u zit het oor van de kan aan de linkerkant, voor mij aan de rechterkant. We hebben beiden gelijk, het is maar net langs welke kant u tegen de zaken aankijkt.”

Bij de foto van een man duurt het even voordat Addy wat zegt. “Ik moet even filteren”, legt hij uit. “Deze man had een gouden hart en was heel emotioneel. Hij was erg positief maar ik word wel moe van hem. Snapt u dat?” vraagt hij aan de vrouw die de foto heeft meegenomen. “Ja. ” Addy vraagt of er iets is met een dochter. De vrouw knikt en zegt dat ze in een scheiding zit en haar dochter niet bij haar komt wonen. Addy zegt vastberaden dat ze zich geen zorgen moet maken, haar dochter zal wel naar haar komen. Ik vind het een beetje eng dat hij zulke stellige uitspraken doet. Naar mijn gevoel staat de toekomst niet vast.

Bij de laatste foto van die avond ziet Addy een heer in een rolstoel. Dit is symbolisch bedoeld. de boodschap is om alles wat je niet kunt gebruiken naast je neer te zetten. “Zand erover, ga verder en bouw op. Ik ben in je buurt.”

Addy heeft vanavond 19 foto’s behandeld en daarnaast drie mensen direct aangesproken, waaronder Bram en ik. Hij geeft aan dat zijn energie op is, en dat kan ik geloven. Hij moet nog 1,5 uur rijden naar huis.

Ik heb de indruk dat veel boodschappen die doorkomen de mensen erop wijzen door te gaan met hun leven. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat overledenen er last van kunnen ondervinden als de achtergeblevenen nog te veel bezig zijn met hen. Dit wordt naar mijn idee bevestigd door het feit dat veel van de mensen van de foto’s al vele jaren geleden zijn overleden.

 
Ik vraag me af wat er gebeurt als de overledene zich in een duistere sfeer bevindt. Zou Addy dat wel zien maar daar niets van zeggen om de aanwezigen niet te verontrusten?
——–

 
Wat is de DOOD?
Spreken met de doden kan en doet niet iedereen. Toch zijn er mensen die hiervan hun beroep hebben gemaakt. Telepathisten, oftewel sprekers met de doden. Hoe voeren deze mensen hun beroep uit en waarom, hier een interview met de telepathist Peggy Goodwinn.

Kunt u een korte beschrijving geven van uw beroep?
Ik sta als het ware met een been in de geestenwereld, en met een been op het aardse vlak. Ik sta tussen deze twee werelden in.

Kunt u de dood omschrijven?
De dood is de overgang van dit aardse leven naar de volgende fase van het bestaan, de zogeheten geestenwereld. Voor diegenen die de continuïteit van het leven begrijpen. Net alsof je een deur doorgaat. Je legt je aardse lichaam af als een jas die je niet meer nodig hebt. Je ware zelf, die het stoffelijke lichaam niet meer nodig heeft, gaat verder naar een ander bestaansniveau. Maar de persoon zelf blijft bestaan zoals hij is.

Waarom doet u aan telepathie?
Iedereen op deze wereld heeft een taak die hij moet vervullen; voor iedereen is deze taak anders. Zelf bepalen wij hoe wij deze taak moeten invullen en uitvoeren. Deze taak heeft een gevolg in de volgende fase na het overlijden. Iedereen bepaald in het aardse leven wat hij doet in de geestenwereld.

Waarom willen de doden juist met u communiceren?
Mijn taak in het leven is het communiceren met de overledenen, en zij willen juist iets duidelijk maken aan de achtergeblevenen. Ze willen iets laten weten of een duw in de juiste richting geven.

Veel mensen vinden het moeilijk te geloven dat u met de doden communiceert, wat vindt u daarvan?
Mensen nemen afstand van het onbekende en durven geen stappen in het onbekende te doen. Omdat ze het fenomeen telepathie niet kennen en niet kunnen verklaren willen ze er niets van weten. Veel mensen noemen dit ook wel nuchter, maar ik vind het onverantwoordelijk. De mensen in de geestenwereld hebben vaak al een leven aan ervaring achter de rug en weten dus wat wel en niet verantwoordelijk is. Als iemand daar niet van wilt weten, dan laat hij een zeer verstandig advies liggen.

Wat voor advies geeft u aan mensen met betrekking tot de telepathie?
Als ze een belangrijke stap niet durven nemen, dan moeten ze contact opnemen met de overledenen. En als iemand zeer veel afstand neemt van de telepathie, dan moet hij eens wat nieuwe dingen durven doen of aanhoren. Men moet nooit het advies van overledenen in de wind slaan.