Sorry regering Kate Brown, klimaatverandering veroorzaakt geen bosbranden in Oregon

In een artikel, getiteld “The West staat on Fire, It’s Past Time to Act on Climate Change”, liet de New York Times de Democratische regeringsleider van Oregon, Kate Brown, stellen dat de bosbranden die momenteel grote gebieden in haar staat verzengen, worden veroorzaakt door klimaatverandering . Dit is fout. Bosbranden zijn historisch gezien in het hele Westen gebruikelijk geweest, ook in Oregon, waarbij vaak meer hectaren werden verbrand dan in de afgelopen jaren zijn verbrand. In de mate dat de bosbranden recentelijk in intensiteit zijn toegenomen, is dit niet te wijten aan een bescheiden opwarming, maar eerder aan decennia van federaal en staatsmisbeheer, waardoor de bossen van Oregon in tondeldoosomstandigheden zijn achtergelaten.

“[De 400.000 hectare grote Bootleg Fire in het zuiden van Oregon, de grootste in het land op dit moment [is] de laatste in een reeks klimaatgerelateerde natuurrampen die mijn staat overkomen”, schrijft Brown. “We zijn geen vreemden voor bosbranden in het Westen. Ongeveer de helft van Oregon, zo’n 30 miljoen hectare, is bosgebied. Maar in het afgelopen decennium, toen onze zomers langer, heter en droger werden, zijn onze weelderige bossen veranderd in tondeldozen.”

Tinderboxen, ja, klimaatverandering, nee.

Zoals in Climate Realisme artikelen, hier , hier en hier , bijvoorbeeld bosbranden aanzienlijk in de Verenigde Staten en wereldwijd gedaald sinds het begin van de 20 ^ste eeuw.

Als Brown de geschiedenis een beetje had bestudeerd, zou ze hebben ontdekt dat Oregon in de loop van zijn geschiedenis grote branden heeft geleden. Zoals gedetailleerd in een rapport van Oregon’s eigen Department of Forestry :

“Ecologen schatten dat voorafgaand aan de Euro-Amerikaanse nederzetting grote, standaard vervangende kroonbranden elke 200-500 jaar de kustbossen van de Pacific Northwest in brand hebben gestoken. Kleinere oppervlaktebranden bezochten droge binnenbossen zo vaak als om de 4-20 jaar. West-side Cascade wildvuurintervallen en intensiteit vielen ergens tussenin.”

…

Droge bossen in Oregon werden gekenmerkt door frequente branden met een lage intensiteit, vaak ontstoken door bliksem, maar ook door inheemse Amerikanen. Hoogstwaarschijnlijk waren de historische bosbranden op het oppervlak vrij uitgebreid en brandden ze van de late lente tot de zomer tot natter weer in de herfst.

Dit veranderde met de komst van Euro-Amerikaanse kolonisten in het Westen,  die de regelmatige verbranding stopten, zowel om de indianen hun traditionele levensstijl en voedselproductiesysteem te ontzeggen , als om te voorkomen dat nieuw gestichte steden en boerderijen door bosbranden in brand zouden worden gestoken. Bossen werden dikker en ouder.

Met de opkomst van wijdverbreid federaal en staatseigendom van bossen in het Westen, verving het beheer met de bijl, brandslang, brandgangen, wegen en kleinschalige “gecontroleerde brandwonden”, om de vorming van struikgewas te onderdrukken, de reguliere wijdverbreide bosbranden. Bijna 80 jaar lang heeft de US Forest Service, een agentschap binnen het ministerie van Landbouw, duizenden kilometers wegen diep de bossen in gereden om houtkap mogelijk te maken. De wegen creëerden ook kunstmatige brandonderbrekingen en gaven brandweerlieden toegang tot het achterland om branden te blussen wanneer ze begonnen.

In 1985 produceerden alleen al de federale bossen van Oregon meer dan 4 miljard plankvoeten hout per jaar . In 1995 resulteerden zorgen over de gevlekte uil en een verandering in de bosbeheerfilosofie van productief gebruik in ecosysteembeheer in duizenden kilometers boswegen die werden afgesloten en weggerukt, en houtoogsten kelderden tot minder dan 1 miljard planken per jaar .

Dit heeft geleid tot overvolle bossen en een gemakkelijkere verspreiding van insectenplagen, zoals schorskevers, die bomen doden. Veel federale bossen bevatten nu meer dood en stervend hout dan levende bomen. En aangezien houthakkers niet langer op grote schaal bossen kunnen kappen en brandweerlieden alleen vanuit de lucht bij de branden kunnen komen als de omstandigheden gunstig zijn, nemen bosbranden weer toe en worden honderden steden, huizen en bedrijven in brand gestoken. uit.

Met zoveel brandstof zijn deze branden anders. In plaats van de grond aan te vullen, branden ze zo heet dat ze vaak de belangrijkste microben in de grond doden. Hierdoor blijven miljoenen hectaren land ontbloot voor de komende decennia, die eruitzien als maanlandschappen. Onder het huidige federale beleid om de natuur zijn gang te laten gaan, kunnen houthakkers meestal niet eens in verbrande gebieden komen om gevallen verbrand hout op te ruimen en nieuwe bomen te herplanten in gebieden waar ze mogelijk wortel schieten en bloeien.

Dus terwijl gouverneur Brown de bescheiden opwarming en een vrij recente droogte de schuld wil geven van de omvang en intensiteit van bosbranden in Oregon in 2020 en 2021, is de echte boosdoener bijna 40 jaar wanbeheer van bossen.

Als Brown me niet gelooft, zou ze een NBC-verhaal van oktober 2020 moeten raadplegen, getiteld “Tientallen jaren van wanbeheer hebben geleid tot verstikte bossen – nu is het tijd om ze op te ruimen, zeggen brandweerexperts.”

“Branden hebben altijd deel uitgemaakt van ons ecosysteem”, vertelde Mike Rogers, een voormalig supervisor van Angeles National Forest en bestuurslid van de National Association of Forest Service Retirees, aan NBC News. “Bosbeheer lijkt veel op tuinieren. Je moet het bos open en dun houden.”

Inderdaad, de bosbranden die de afgelopen jaren in het westen van de VS zijn verbrand, worden beter bestempeld als “Greenie Fires, Not Climate Fires”, zoals James Taylor schreef in een recent artikel over klimaatrealisme waarin het probleem werd besproken.

In tegenstelling tot Brown’s beweringen zullen de inspanningen van de staat en de federale overheid om raciale ongelijkheden aan te pakken, het gebruik van elektrische voertuigen te vergroten en te stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen om elektriciteit op te wekken niets doen om bosbranden te voorkomen. Bosbranden zijn natuurlijk. Ze zijn niet te stoppen, maar ze kunnen worden beheerd en de schade die ze veroorzaken, aan het bos zelf en de mensen die in en nabij hen wonen, kan drastisch worden verminderd. Verstandig beheer van de bossen is vereist. Ofwel door middel van regelmatige, wijdverbreide, lage intensiteit verbranding, zoals de indianen deden, of door actief bosbeheer, inclusief intensieve houtkap en bosopruiming en brandbestrijdingsinspanningen, zoals regeringen deden vóór 1990.

Deze hulpmiddelen, geen enorme uitgaven aan klimaatverandering, zijn de beste hoop om te voorkomen dat Oregonianen hun huizen in vlammen zien opgaan.

Sorry Gov. Kate Brown, Climate Change is Not Driving Oregon’s Wildfires