De ouderwetse school-tandarts

Ik kwam weer wat tegen over schooltandartsen vroeger, maar ook over tandartsen in een stad of dorp.

Wat een onmenselijke beulen dat toen waren, ik denk dat als ze dat nu nog zouden durven ik als moeder niet had ingestaan voor wat ik die tandarts aan zou doen als ze mijn kind zo hadden behandeld als ik behandeld ben.
Vreselijk!

Maar ik was de enige niet.
Zo blijken velen dus mishandeld te zijn.
Zwaar mishandeld hé!
Dat is bijna met geen pen te beschrijven, hoe absurd ze met ons omgingen, dat was bot en keihard.
Zelfs een ” GVD Bek open nu ”!

Boren zonder verdovingen, boren tot op je kaakbot bijna, en dan  zonder verdoving boren tot op je zenuwen!
Kun je je dat voorstellen anno nu!?
Nee hé!
Been there, done that!
Velen hebben hun tanden daardoor ook kapot gekregen.

Dat was een klein gaatje en hups  ze boorden het groter dan en je kreeg een kilometer vulling erin!
Niks een klein gat boren, nee, dat werd een hele echoput, die ze volstampten ook nog eens met amalgaan vullingen lekker ongezond –amalgaam, een mengsel van vloeibaar elementair kwik en zilver-, tin- en koperpoeder.

Voor het plaatsen van een amalgaamvulling moest het ‘gaatje’ door de tandarts groter worden gemaakt om zodoende een holte te creëren waarin de vulling goed bleef zitten. Door gezond tandweefsel op te offeren, verzwak je de tand, waardoor er sneller kans is dat deze breekt.

Fijn hé!?
Ze moesten mij en ook vele anderen in de tandartsstoel duwen, omdat je van de pijn tijdens het boren dus echt totaal uit je hersenpan schoot.
De vullingen zaten wel lekker lang, ik had er die 30 jaar hebben gezeten, je zou bijna denken dat het kwam omdat het zonder verdoving gedaan was, een soort opoffering oid…

(Onze tandarts de beul nr 2 had ook zoiets nog staan)

Vage shit dat ze zonder verdovingen…

Ik weet nog wel hoe ik in zak en as zat als die schooltandarts kwam.
Dan moest je dus wachten in de klas tot ze je naam noemden.
Nou ja ik wist wel dat mijn moeder zei dat ik DAAR dus niet heen hoefde maar ja… je wist het maar nooit hé met die ouders…dus ik dacht vaak dat het misschien wel zo kon zijn eventueel.
Nou hele dag in de stress.

Witte bekkies in de klas. Ze zeiden ook niets meer als ze terug kwamen in de klas hé! Ook zo creepy als wat.
Nou en dan godzijdank waren ze bij de letter na de jouwe, pffffffff opgelucht haalde je dan adem hé!
Gelukkig mijn moeder sprak dus  godzijdank nog steeds de waarheid…
Niet dat ik in die tijd mensen niet meer geloofde oid maar zo bang was je nu eenmaal voor die tandartsen!
Het waren beulen eerste klas.
Totaal niet aardig.

Ik moest laatst eens bij iemand zijn, nu echt een lul van een tandtechnieker en die was eng, je weet wel dat als je diegene ziet en denkt ”ja, ik denk dat een moordenaar er dus zo uitziet”.
Creepy eng en griezelig,de hele atmosfeer om die kerel heen alsof het een houten Jan Klaas was, en er kon geen vriendelijk  woord vanaf.
Nou en toen werd hij ineens  wel heel erg bot tegen mij, gewoon een gekkie,  en wel zo erg dat de tranen me in de ogen sprongen, want hij wist het trauma van vroeger naar boven te halen, zo rot waren de tandartsen vroeger dus ook. Nu daar ga ik nooit meer heen.

Wat denken ze wel.
Zo ga je niet met mensen om hoor.
Dat accepteren we ook niet meer van tandartsen, want juist een tandarts die in je gezicht prutst en piert die moet vriendelijk zijn.
Het is niet niks nml.
Je gezicht is toch wat meer dichtbij je ikke hé!

Ik herinner me ook altijd nog die dag als kind, dat mijn moeder een middag vrij was en ze zo liefjes tegen mij deed dat ik wantrouwig werd. Mijn moeder werkte altijd dus ja ik was dat niet zo gewend hé.
Ze borstelde mijn haar en deed dat in vlechten.
Nou we gingen even winkelen, zei ze.
In de auto kreeg ik het al spaans benauwd waar gingen we toch naartoe
Oh ja daar bij die brug als ze die weg inging dan gingen we vast naar de tandarts, het zal toch niet hé!?
Ja hoor ze sloeg af… het hart bonste in mijn keeltje.
Ehm waar ga je heen?!
Vroeg ik zeer nerveus.
Oh even iets ophalen.

Ze parkeerde de auto naast de tandartspraktijk.
Ik dacht; ‘daar gaan we’… alsof het zwaard van Damocles op mij neerviel, Tjakka!
Maar wonderlijk,… ik hoefde niet mee de auto uit, en toen kon ik het nog niet geloven.
Maar niks hoor, ze haalde gewoon wat geld op bij de bank die naast de tandartspraktijk zat, niets aan de hand.
Ik had mij dus voor niets druk gemaakt.

Mijn moeder viel als kind vaak flauw van angst voor de deur van de tandarts!
NB!
Plof, daar lag ze dan weer op de grond. Zo’n intense angst.
Ze had later weken van tevoren al last van angsten als ze naar de tandarts moest.
Ik evenzo erg. Dat is toch niet normaal joh!

Uiteraard ging het later wel iets beter, en de kaakchirurg ga ik nu echt fluitend heen, waarom!?
Ik heb een truukje… Ik slik een Oxazepammetje.
Ik krijg die Oxazepam dus alleen voor eventueel kaakchirurg bezoek nml.
1 tabletje en dan vergeet ik die hele behandeling.
Ben het ook zga allemaal vergeten daar. Het is apart je bent gewoon totaal bij je positieven en maakt alles mee, alleen erna weet je het zga niet meer… dus is het denken aan de kaakchirurg nooit iets dat angst inboezemt.
Ik moet zeggen dat ik dan een maand, na 1 tabletje al,  vergeetachtiger ben (niks voor mij overigens), vervelende nawerking en dan ben je blij dat je die pillen niet nodig hebt in je dagelijkse zijn. Maar het is wel een geweldige oplossing.

Anderzijds als ze een oude diepe vulling eruit moesten boren ter vervanging snap ik wel dat het enorm pijnlijk was!
En dat de tanden en kiezen daar ook niet bepaald sterker van konden worden.
Erg jammer dat het zo is gegaan en ook onnodig.
Maar dat zoveel mensen  nu nog trauma’s hebben… het verwonderde mij.
Gek hé dat vroeger ieder, een arts aanzag voor iemand met gezag, daar ging je niet tegen in, want die had toch altijd wel gelijk!?

Ik weet nog hoe we ooit een iets modernere tandarts kregen na al die beulen en dat er muziek klonk uit boxen, van die zg kamermuziek…heel relaxt wel.
Maar ja als je dat hoort tijdens stress kan dat ook op je zenuwen gaan werken.
Zo van plof op de banken neder en heurt weer dat kattengejengel op de radio…
Zo van we zijn er weer hoor… alsof het zout strooien was in de wonde.
Zo’n strooiwagen bij sneeuw zeg maar.
Het voorproefje!

Ik heb zga alles wel meegemaakt bij het tandarts gebeuren, echt vreselijk.
Zo van in den beginne een half verlamde keel, waarbij je een dikke naald in de gehemelte kreeg hé!
Alsof het niets was en dan was de helft verdoofd.
Ik weet nog hoe ik totaal panisch werd nadat mijn neus en mijn ene oog verdoofd raakten en zelfs mijn oorlel…
OHMYGOD!
Dat was enorm eng.
Of dat ze je verdoofden in een zenuw.
:o!
Alsof er dan ineens stroom op je brein stond.
BzzzzzzzztttT!

En ik weet ook nog de eerste keer dat ik als 4 jarige schattige moi naar de tandarts moest en twee kiesjes eruit moesten.

Mijn opa ging met mij mee.
Er werd getrokken natuurlijk zonder verdoving!
Goed plan, laten we die kids vooral flink bang maken!
En toen we naar buiten gingen moest ik een sjaal voor mijn mond, want zei opa, dan komt er geen kou bij. Dat was niet goed als er kou bij kwam. Geen idee waarom enzo.
Nou ja, dat soort wijsheden uit die tijden, ik hou er wel van. Het had wat magisch zeg maar.

Enkele pmerkingen online:

”schooltandarts dat waren beulen echt ,al had je geen last van je gebit maar er werd gewoon vullingen in gezet, en als het 12.00uur in de middag was, gingen ze gewoon eten en wij moeten met de mond open blijven liggen ,, in de jaren ,60 was dat, Beulen anders kan ik er niks goed over zeggen, Beulen.”

”Werd mij streng verboden door mijn eigen tandarts, briefje van je ouders en van de tandarts zelf, dus maar één keer geweest en alles was oké. Tegenwoordig moet je voor een bepaalde behandeling wel vier keer terugkomen watz evroeger jaren in één behandeling deden, stelletje graaiers!!!”

(Dat is ook waar, een hele show maken ze ervan, bv. groene lakens die flink wat kosten zg  die gaan gewoon de was in hoor, het is allemaal show… ”oh kijk ons eens interessant bezig zijn”, kassa! Ook bij de zenuwbehandelingen, tegenwoordig doen ze niets, gewoon antibiotica, die heel ongezond is voor je lichaam, en zeker om zomaar in te nemen.
Maar dan is de zenuw aan het afsterven en er zit dan rommel in de tand of kies dat eruit moet, vroeger boorde men een gaatje in de tand of kies, dan kon dat eruit en dan kwam er een tijdelijk vulmateriaal in, en dat kon je er ook zo weer afhalen was het bv weekend en ging de ontsteking niet weg, dan prutste je dat er wel af (dat mocht ook!) en dan kon de rommel weer er uit, en dan trok de pijn ook ter plekke weg, tegenwoordig kan dat niet of mag het niet, maar het ging toen prima en ook deed men een watje met antibiotica in de kies of tand, en dat werkte echt het beste.
Tegenwoordig moet die antibiotica die men moet slikken, eerst nog aanslaan, wat vaak niet gebeurd… Zinloze behandelingen dus)

”Had altijd de zenuwen, na lagere schooltijd beul tandarts in Coevorden. Paar jaar daarna niet meer geweest met als gevolg dramatische achteruitgang van mijn gebit.”
(Dat kreeg je ook, de meesten durfden dan niet meer…!)

Wat ik vervelend vind tegenwoordig is dat ze die spuugbakjes niet meer hebben, moet je een hele klodder verdoving gaan doorslikken… of bloed.  Bleerghhhhhh…Echt zwaar onhandig.
Tip, neem zelf papieren zakdoekjes mee, spuug daar maar in.

En nog een tip, knijp in iets hards (Hahaha niet dubbelzinnig bedoeld hoor, lol tandarts met een stijfje ahahaha, echte beulen ik zei het toch) als je een verdoving krijgt, dat leidt af en dan merk je er minder van. Ik haat verdovingen, maar ja…het moet wel.

Ik graaide ooit in het rond voor een watje enne de tandarts greep ik dus in zijn kruis.

Ik zei ”sorry hoor…”
”Oh is niet erg hoor”, zei hij toen lachend… 😛