De man van Slurp
Er was eens een land hier heel ver vandaan
gelukkig wel!
Want daar woonde de man
de man van het dorpje Slurp,
de man van Slurp dus.
Het was een hele aardige man.
Leuke vriendelijke ogen, een flinke schaterlach als het nodig was.
Alles wat nodig was voor het verorberen van een bonbonnetje op zijn tijd, deed hem in allerlei bochten wringen, zoveel bochten dat hij het al lang niet meer kon navertellen.
Welke truukjes hij had toegepast om het vrouwelijk schoon te versieren ach…deed het er nu toe?
Welneen, als hij kreeg wat hij wenste dan, hoefde hij zijn onderdanige hoofd niet te snuiten.
En alle natuurlijks beter dan dat, we leven nog in een tijd van dogma’s nml.
Op een dag bedacht de man van Slurp dat het eens tijd werd om op pad te gaan naar een ander dorp.
Een prachtig dorpje zeer nabij, het dorpje van Venuzuelanop.
Daar bevonden zich nog nieuwe bonbonnen…die hij nog nooit geproefd had en zo ging de man van Slurp op pad.
In zijn koffertje zijn scheerspullen, enkele onderbroeken, en een haarborstel. Want met zijn haar zat alles nog goed.
Gelukkig wel zeg.
En natuurlijk gingen er ook wat zakdoeken mee om op zijn Slurp zijn piemel te snuiten.
Maar hopelijk was dit alles niet nodig.
In Venuzealanop aangekomen, ging hij in de restauratie van het station een kopje koffie nuttigen en zette hierbij zijn -ikvoelmijzoeenzaamgezichtop- in de hoop dat de bonbonnetjes aan een tafeltje nabij hem zouden waarnemen en hem misschien liefdevol zouden opnemen in hun groepje gezelligheid en misschien nog wel veel meer.
Zo dacht de man van Slurp nu de hele dag, als hij maar een bonbonnetje mocht proeven als hij maar…als dan!
Alleen maar dat, in feite had hij een bonbon verslaving.
Nu hadden alle mannen van Slurp die gedachte aan bonbons, die warme zachte rondingen van de bonbon…soms was de gedachte eraan al genoeg om de piemel te snuiten.
Maar die onschuldige bonbonnetjes snapten dat niet, onnozele gansjes ook!
De gesprekken met de mannen van Slurp gingen over van alles maar dat zij achter de rug stiekem bezig waren met geheel andere gedachten ach?
Wie had dat nu kunnen bedenken, de bewoners van Venuzuelanop totaal niet zelfs!
Dat waren zg de nonnen der aarde, op aarde zelfs. Want in geen enkel dorp vond je zulke zuivere eerlijke en oprecht bedoelende mensen als daar.
Nou goed helaas ving de man van Slurp weinig bot in het dorpje Venuzuelanop en na enkele maanden ging het hem danig vervelen om al die bonbonnetjes bezig te houden met ellenlange verhalen en vriendelijkheden die hij niet echt meende.
Nu wisten die mensen dat daar gewoon!
Ze voelden dat gewoon aan!
Dat krijg je vaak bij zuivere mensen.
Hoe zuiverder hoe eerlijker hoe gevoeliger ook.
Wel lastig zo dacht de man van Slurp die met zijn spel dacht even wat bonbonnen te bedotten.
Wat een vervelende rondinginge dames toch in dat dorp. En zijn zakdoeken waren ook al bijna op.
Nee hier was niets te beleven.
Gelukkig was er een reisbureau daar in dat dorpje, heel ouderwets wel.
Erg knus hoor, maar daar zag hij toch een folder.
Geweldig, hij griste de folder mee en hij pakte direct zijn koffers.
Wegwezen hier, zo snel mogelijk, hij wilde bonbons zachte warme geyle bonbons..
Hij stapte de trein in zonder enige spijt, op weg naar het dorpje, Klaariskees..daar moest het wel gaan lukken immers…
Venuzuela Nop had je niets aan nml.
AngelWings
