Je kunt niet breken met je soulmate

Het maakt niet uit hoe hard we het ook proberen, er is gewoon geen manier om te breken met een soulmate.

Het gebeurt allemaal op slechts een gewone dag, als we ons niet volledig bewust zijn van onszelf, ineens komt het en is het daar en in feite kan de hele stroom van ons leven plotseling veranderen …

Ons leven kan plots veranderen in een minuut, en de volgende minuut wordt gegrepen door een golf van energie, een verandering van de trillingen door de ontmoeting met een zielsverwant.

Misschien hebben we hen ontmoet in de café op de hoek, of misschien wanneer onze auto kapot ging, waren zij degene die je kwamen helpen. Of misschien is het gewoon dat we opeens onze ogen geopend hadden en we iemand zagen, die al die tijd voor ons stond en ineens weet je het… Je voelt het diep in je ziel…

De manier waarop het gebeurd is, is onbelangrijk, wat van essentieel belang is, is echter dát ze in ons leven kwamen. En hoewel alles nog hetzelfde is, is het ergens ook een beetje veranderd.

We waren gewijd aan hen als een mot aan een vlam, en het is niet belangrijk wat ons in de weg stond, alles wat we wisten is dat we dicht bij onze zielsverwant wilden zijn, de enige die op een andere manier tot ons kwam dan anderen.

We voelden de aansluiting van onze gedachten, onze emoties, de hoogten van spiritualiteit, kusten we elkaar misschien, en het bewoog ons van onze as waarop alles voorheen nog zo comfortabel was. Zo gewoon en dit zo anders en diepgaand. Echte liefde voor een ander, zomaar plotseling.

Er was nooit een kwestie van; óf we samen zouden komen, maar meer de vraag: hoe zouden we eigenlijk niet samenkomen, zo natuurlijk voelt dit aan.

Zoals we leren, vaak met de tijd, de liefde is nooit eenvoudig en we komen niet altijd onze soulmate tegen, in feite is dat al enorm bijzonder.

We wisten niet wat dat gevoel was, of meer logisch, wat we ermee moeten doen.

Ergens tussen de tijd dat we het verkeerd hadden, realiseerden we ons, dat misschien niet vanuit welke gevoelens, maar dat we moesten stoppen met deze relatie. We moesten het eindigen omdat we gewoon niet konden inzien dat dit ooit als een voorgaande relatie zou werken.

Dus we gingen weg, of misschien waren zij degenen die ons verlieten. Maar het maakt niet uit wie vertrok, omdat beiden de scheiding diepgaand voelden in hun ziel. Hun zielen die perfect waren verenigd in het verleden.

We kregen het misschien erg druk met ons leven.

We hebben het geluk inmiddels misschien wel gevonden in de dagelijkse momenten, die hebben bijgedragen aan de liefde in ons hart, en het maakt niet uit hoe actief we waren of hoe bezet en druk we waren, alles wat het zou nemen, is een moment van stilte, in onze gedachten, om te beseffen dat we nog steeds onze soulmates konden voelen.

Ze waren er nog steeds en het maakt niet uit hoe moeilijk het wordt, het voelde nooit verkeerd eigenlijk. Het was de vlam van een vuur waarvan we nooit hadden verwacht dat het nog zal blijven branden na zo’n lange tijd.

Het was er altijd. Het was nooit uit, het was nooit aan, het was en dat is liefde.

Het maakte niet uit waar we heengingen, van wie we hielden, maar die door ons ooit-de geliefde soulmate was altijd hier, hun aanraking brandde nog op onze huid en hun lippen kusten onze ziel.

Onze zielen zijn verbonden met elkaar, en er was nooit een optie om terug te gaan, een moment om terug te keren naar het leven zoals we dat hadden, erger nog, om te doen alsof ze nooit hebben bestaan.

Dus we voelden elkaar vaker dan de fasen van de maan, maar net zo stralend. We hadden de liefde, bedreven de liefde misschien en renden weg; deelden onze geheimen en vervolgens deden we alsof er niets bijzonders was in de manier waarop we spraken. We lachten, en daarna maakten we de keus om dit alles te vergeten toch werd dat onze grootste reden om te glimlachen af en toe.

We dansten de wals van de onmogelijkheid van de liefde.

Na al die tijd, en alle van de wonden die nog moesten genezen,  hebben we nog niet ontdekt wat het motief was van onze zielen, die in ons leven kwamen. Hoewel we allemaal  redenen hebben waarom we niet moeten liefhebben, doen we het nog steeds.

 

Keer op keer.

Misschien zullen we eindelijk een teken ontvangen waarom we niet zijn waar we moeten zijn. Geen van deze eindes zijn nml. werkelijk gebeurt.

Ondanks de fata morgana van de tijd en de ondergang van onze eigen menselijkheid, zullen we nog steeds aangetrokken worden tot onze soulmate, diegene die in ons leven kwam en alles veranderde, door niets bijzonders te doen.

Tenminste, we hebben ons overgegeven aan de relatie, maar waren nooit in staat om te bepalen welk etiket het moet zijn geweest, en we hebben gewoon aanvaard dat deze liefde was als een geschenk voor ons en als een deel dat behoorde bij ons goddelijke doel.

De realiteit is, het maakt niet uit, hoe hard we het ook proberen, we kunnen gewoon niet breken met een soulmate.

Vertaald door Wingski