web analytics
11:11 Dubbele getallen
Reincarnatie

Geschiedenis van massavernietiging in een concentratiekamp in een vorig leven en een nieuw zielenleven

Het Lied van de Parel. een lezing van Hans StolpEen verhaal over het vorige leven van een jongen die de Holocaust in een vorig leven heeft overleefd , angsten en aanvallen van verstikking die hem in dit leven kwellen.

Teuvo Koivishto werd op 20 augustus 1971 geboren in een luthers christelijk gezin in Helsinki, Finland. De namen van zijn ouders waren Lusa en Yan.

Luza had tijdens haar zwangerschap een droom toen ze in een colonne met gevangenen liep. Sommigen van hen zeiden tegen Luza: ‘Verstop je onder het stro.’

Later bevond ze zich naast een man die een oud boek met mystieke leringen vasthield, Kabbalah.

Op de achtergrond zijn gewapende mannen zichtbaar. De man met het heilige boek zei tegen Luza: “Het kind dat je geboren zal worden, is een Jood en ik zal je leven redden.” Teuvo herinnert zich scènes uit een nazi-concentratiekamp: douches, fornuizen en prikkeldraad Op driejarige leeftijd vertelde Teuvo zijn moeder dat hij al eerder had geleefd.

Toen vertelde hij haar over een “zeer grote oven” waarin dode mensen op een hoop werden gestapeld. Ze lagen op elkaar. Teuvo gebruikte zijn handen om de vorm van de oven te laten zien. Teuvo legde uit hoe hem werd verteld dat hij naar de douche zou worden gebracht, maar in plaats daarvan naar de oven.

Daar zeiden ze tegen iedereen dat ze hun kleren moesten uittrekken, hun gouden tanden moesten uittrekken en hun bril moesten pakken. Toen werd iedereen de oven in gedreven en werd het gas aangezet. Teuvo kon niet ademen. Hij beschreef ook een kleinere oven voor kinderen.

Ademhalingsproblemen door blootstelling aan giftig gas in een vorig leven Bij het beschrijven van deze scènes uit een Duits concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog zei Lusa dat Teuvo “vreselijk bang en geagiteerd” was. Bovendien kreeg hij ademhalingsmoeilijkheden bij het beschrijven van fornuizen en gas. Teuvo had pijn bij het ademen. Deze aanvallen duurden 10-15 minuten. Lusa bracht Teuvo zelfs naar de dokter, maar hij kon geen lichamelijke ziekte vinden.

De dokter zei zeker dat Teuvo geen astma heeft. Later zei Teuvo tegen Lusa: “Ik werd achter prikkeldraad gezet. Kom en neem me. ” Het viel Lusa op dat Teuvo depressief leek als hij over prikkeldraad sprak. Lusa getuigde dat Teuvo niets wist van de concentratiekampen.

Vanaf zijn derde sprak Teuvo zes maanden lang constant over de concentratiekampen. Lusa vertelde de onderzoekers vol vertrouwen dat haar driejarige nog nooit in zijn echte leven informatie over concentratiekampen was tegengekomen. Teuvo mocht weleens naar kinderprogramma’s kijken, maar hij zag geen gewelddadige programma’s.

Niemand in de familie sprak over de Holocaust of concentratiekampen, en ze hadden geen sociale relatie met welke Jood dan ook.

Teuvo’s Herinneringen uit het verleden: een nauwkeurige beschrijving van een nazi-concentratiekamp

Bij het onderzoeken van deze zaak bevestigde Jan Stevenson dat Teuvo het Duitse concentratiekamp nauwkeurig beschreef. De nazi’s scheidden kinderen onder de 14 jaar van andere gevangenen, omdat werd aangenomen dat ze te jong waren om bruikbare arbeiders te zijn. Kinderen werden gedood door verbranding in ovens, of doodgeschoten en verbrand in open greppels.

Als de Duitsers de gaskamers gebruikten om Joden te vermoorden, vertelden ze hun meestal dat ze hen naar de douche brachten. De gevangenen werden uitgekleed en hun bril werd weggenomen om na hun dood weer te worden gebruikt voor kleding en andere dingen. Een giftig gas, waterstofcyanide, werd in de kamers gevoerd. Waardevolle voorwerpen werden van de vermoorde mensen gehaald, de lijken werden op elkaar gestapeld en in de oven verbrand. Het kamp en zijn verschillende delen waren omheind met prikkeldraad.

Over het algemeen waren Teuvo’s herinneringen absoluut nauwkeurige reproducties van het Duitse concentratiekamp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zie ook de ziel, die door het concentratiekamp is gegaan: het probleem belichaamt ik Gedrag uit vorige levens: verstoppen onder dreiging van vernietiging

Als jong kind verstopte Teuvo zich vaak zodat zijn ouders hem niet konden vinden. De muren tussen de kamers in hun appartement waren erg dun en Teuvo slaagde erin door een gat te slaan om zich te verstoppen in de lege ruimte tussen de kamers. Een dergelijke neiging om zich te verstoppen werd waargenomen in Teuvo tot 13-14 jaar oud. Ian Stevenson sprak met hem in 1999, toen Teuvo al 28 jaar oud was. Hij zei tegen Stevenson dat hij zich altijd veilig wilde voelen. Zelfs op 28-jarige leeftijd hield hij niet van zijn appartement, omdat er maar weinig plekken waren om zich te verstoppen. Ian Stevenson merkte op dat een dergelijk verlangen om zich te verstoppen te wijten kan zijn aan het feit dat angst joden dwong zich te verbergen voor de nazi’s.

In het getto van Warschau maakten joden een doorgang in de muur tussen appartementen, zodat ze onopgemerkt van het ene appartement naar het andere konden gaan. Op deze manier konden ze hun bezittingen en voorraden clandestien door het hele wooncomplex verplaatsen.

Ze konden zich ook verbergen voor de nazi’s tussen de muren van de appartementen. Zie ook Fobieën en angsten voor kinderen in het verleden Fobie van nazi-uniformen en hakenkruizen uit een vorig leven Ian Stevenson interviewde Teuvo in 1999. Teuvo zei destijds dat hij nog steeds angst en ongerustheid ervaart bij het zien van het nazi-uniform en de swastika. Het gebeurde dat hij gewoon verstijfde van angst bij het zien van deze symbolen. Hoewel hij niet bang was voor de Britse of Franse vlaggen en uniformen. Hoewel de vorige incarnatie van Teuvo historisch niet kan worden geverifieerd, is de nauwkeurigheid waarmee een driejarig kind een concentratiekamp in Duitsland beschrijft, moeilijk te betwisten.

Zijn moeder, Lusa, houdt vol dat Teuvo deze informatie over het concentratiekamp niet op de gebruikelijke manier kon weten. Het bestaan ​​van een vorig leven waarin hij de ervaring had in een concentratiekamp te zijn, is dus de enige manier om zijn herinneringen en kennis uit te leggen. Dit geval van reïncarnatie toont de volgende kenmerken: 1. Plan je leven. Vanuit de spirituele wereld plande Teuvo zijn toekomstige incarnatie, zoals blijkt uit de droom die zijn moeder had tijdens de zwangerschap.

Dit geval laat dus zien dat de ziel haar toekomstige incarnatie kan plannen en haar plan kan communiceren door middel van profetische dromen. In deze droom zag Lusa zichzelf in een groep gevangenen. De man met het boek “Kabbalah” in zijn handen zei dat het kind dat bij haar geboren zou worden een Jood zou zijn. Omdat Lusa en haar man christenen waren van religie, was deze droom ongebruikelijk voor hen. De betekenis van deze droom werd duidelijk toen de baby werd geboren en begon zich te herinneren hoe hij een Jood was in een Duits concentratiekamp. 2. Fobie als gevolg van de Holocaust in het vorige leven. Teuvo ervoer angst en ongerustheid toen hij het nazi-uniform, de vlag en de swastika zag.

Hij verstijfde van angst bij hun aanblik. 3. Verandering van religieuze overtuigingen. De overgrote meerderheid van de mensen die in nazi-concentratiekampen werden gedood, waren joden. Als we aannemen dat Teuvo een incarnatie in het verleden heeft gehad, waarin hij een Joodse gevangene was in een nazi-concentratiekamp, ​​dan zal dit weer een mijlpaal zijn die aantoont dat een ziel van de ene incarnatie naar de andere kan veranderen, aangezien Teuvo werd geboren uit christelijke ouders.

Speciaal vertaald door Tatiana Beglyak voor het tijdschrift “Reincarnation” Bron: https: //grekhi.wordpress.com/2015/02/27/holocaust-past-life-story-with-phobias-religion-change-soul-plan-reincarnation-case-of-a-jewish-concentration- kamp-slachtoffer-teuvo-koivisto /

Источник – Институт Реинкарнационики: https://journal.reincarnationics.com/perezhil-holokost/

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥