Toen ik zo oud was als jij, heb ik je luier verwisseld/ Reïncarnatie Verhalen

Toen ik zo oud was als jij, heb ik je luier verwisseld,’ zei de donkerharige jongen tegen zijn vader. Ron keek naar zijn glimlachende zoon, die er nog geen twee was geworden. Hij vond het heel vreemd om te zeggen, maar hij dacht dat hij hem verkeerd had verstaan.

Maar zoals baby Sam dezelfde opmerkingen maakte in de komende maanden, verzamelden Ron en zijn vrouw, Cathy, geleidelijk een vreemd verhaal: Sam geloofde dat hij zijn overleden grootvader was, Ron’s overleden vader, die was teruggekeerd naar zijn familie. Meer geïntrigeerd dan gealarmeerd, vroegen Ron en Cathy aan Sam: “Hoe ben je teruggekomen?”

“Ik ging gewoon whoosh en kwam uit het portaal,” antwoordde hij.

Hoewel Sam een ​​vroegrijp kind was – hij sprak al in volle zinnen vanaf de leeftijd van 18 maanden – waren zijn ouders stomverbaasd om hem een ​​woord als portaal te horen gebruiken , en ze moedigden hem aan om meer te zeggen. Ze vroegen Sam of hij broers en zussen had gehad en hij antwoordde dat hij een zus had gehad die ‘in een vis veranderde’.

“Wie heeft haar in een vis veranderd?”

“Sommige slechteriken. Ze stierf. ‘

Gek genoeg had de grootvader van Sam een ​​zus die 60 jaar eerder was vermoord; haar lichaam werd gevonden drijvend in de Baai van San Francisco. Ron en Cathy vroegen toen vriendelijk aan Sam: “Weet je hoe je stierf?”

Sam schokte achteruit en sloeg op de bovenkant van zijn hoofd en keek alsof hij pijn had. Een jaar voordat Sam werd geboren, was zijn grootvader overleden aan een hersenbloeding.

Is reïncarnatie echt?
Drieëndertig procent van de Amerikanen (inclusief 29 procent van de christenen ) denkt van wel, en ongeveer 10 procent van hen zegt zich hun vorige levens te kunnen herinneren. De Dr. Oz Show heeft Dr. Tucker gesproken, evenals Dr. Eben Alexander, een andere arts die in reïncarnatie gelooft, en er zijn verschillende reality-tv-series over reïncarnatie die de afgelopen jaren zijn uitgezonden, waaronder Life, Death en Reïncarnatie , (buitengewone gevallenstudies van mensen die zich vorige levens herinneren), The Ghost Inside My Child (kinderen met herinneringen aan hun vorige leven) en ”Who Was I: My Past Lives ”(een hypnotherapeut leidt mensen door levensregressies, die leiden tot verbazingwekkende onthullingen ). Dit zijn enkele van de bewijzen dat je een vorig leven hebt gehad .

Waarom deze fascinatie? Een deel van de aantrekkingskracht richting  reïncarnatie heeft te maken met de hoopvolle onderliggende belofte: dat we het beter kunnen doen in onze volgende levens. “Met reïncarnatie is er altijd een andere nieuwe mogelijkheid”, legt Stafford Betty, een professor in religieuze studies aan de California State University, Bakersfield, en de auteur van; The Afterlife Unveiled, uit . “Het universum neemt een barmhartige tint aan. Het is een grote verbetering ten opzichte van de leer van de eeuwige hel. ‘

Maar ondanks de populaire belangstelling, geven weinig wetenschappers reïncarnatie veel geloofwaardigheid. Ze beschouwen het als een veld vol met kwakzalvers, zwendelpraktijken en lange verhalen over mensen die zeggen eens een royalty zijn geweest.

Reïncarnatie is “een intrigerend psychologisch fenomeen”, zegt Christopher C. French, professor in de psychologie aan Goldsmiths, University of London, die aan het hoofd staat van een eenheid, die onderzoek doet naar claims van paranormale ervaringen. “Maar ik denk dat het veel waarschijnlijker is dat dergelijke schijnbare herinneringen in feite valse herinneringen zijn in plaats van nauwkeurige herinneringen aan gebeurtenissen die in een vorig leven werden ervaren.”

Al meer dan 45 jaar verzamelt een team van de afdeling Perceptual Studies aan de Universiteit van Virginia (UVA) verhalen over mensen die zich hun vorige levens kunnen herinneren. En als de professoren bepalen dat er enige verdienste is aan deze herinneringen, zullen hun bevindingen het idee in twijfel trekken dat onze menselijkheid eindigt met onze dood.

Beroemde gelovigen

“Een van de meest verbazingwekkende en wonderbaarlijke ontdekkingen over reïncarnatie is het vinden van het grote aantal beroemde intellectuelen en schrijvers in de westerse wereld die in hun geschriften een geloof in reïncarnatie tot uitdrukking hebben gebracht”, zegt Anna Jaffin, schrijver van
de vereniging voor ”onderzoek en verlichting”, van Edgar Cayce .

Deze omvatten zulke geesten als de uitvinder, Thomas Edison, die Jaffin citeert als te hebben gezegd: “De enige overleving die ik kan bedenken is om opnieuw een nieuwe aardcyclus te starten”, en
Henry Ford, pionier in de auto-industrie , die de San Francisco-examinator vertelde in 1928 waarom hij de theorie van reïncarnatie had aangenomen toen hij 26 was:

Werk is zinloos, als we de ervaring die we in het ene leven in het volgende leven verzamelen, niet kunnen gebruiken. Toen ik reïncarnatie ontdekte, was het alsof ik een universeel plan had gevonden … Tijd was niet langer beperkt … De ontdekking van reïncarnatie bracht me op mijn gemak. ”

 

,

“Mama, ik heb heimwee”
Een van de UVA-casestudies is het verhaal van een jongen uit Oklahoma genaamd Ryan. Een paar jaar geleden werd de vierjarige telkens gillend om twee uur ’s nachts wakker. De afgelopen maanden had hij  zijn verbijsterde moeder Cyndi gesmeekt om hem naar het huis te brengen waar hij eerder had gewoond. In tranen smeekte hij haar om hem terug te brengen naar zijn glamour leven in Hollywood. compleet met een groot huis, een zwembad en snelle auto’s – dat was zo geweldig, hij zei ooit: “Ik kan niet in deze omstandigheden leven. Mijn laatste thuis was veel beter. ”

Toen Cyndi die avond de kamer van haar zoon binnenliep, herhaalde Ryan dezelfde woorden – ‘Mama, ik heb zoveel heimwee’ – terwijl ze hem probeerde te troosten en hem in slaap liet vallen. “Hij was als een kleine oude man die zich niet alle details van zijn leven kon herinneren. Hij was zo gefrustreerd en verdrietig, “zegt Cyndi.

De volgende ochtend ging ze naar de bibliotheek, leende een stapel boeken over het oude Hollywood en bracht ze naar huis. Met Ryan op haar schoot doorliep Cyndi de boeken; ze hoopte dat de foto’s hem misschien zouden sussen. In plaats daarvan werd hij meer en meer opgewonden toen ze in een bepaald boek keken. Toen ze bij een scène uitkwamen bij een film uit 1932, Night After Night, stopte hij haar.

“Mama,” schreeuwde hij, wijzend naar een van de acteurs, die niet geïdentificeerd was. “Die vent dat ben ik! De oude ik! ”

“Ik was geschokt,” geeft Cyndi toe. ‘Ik had nooit gedacht dat we de persoon zouden vinden die hij dacht te zijn.’ Maar ze was even opgelucht. ‘Ryan had het over zijn andere leven gehad en was zo ongelukkig, en nu hadden we iets om verder te gaan.’

Hoewel Cyndi noch haar man geloofden in reïncarnatie, ging ze de volgende dag terug naar de bibliotheek en keek ze naar een boek over kinderen die herinneringen hadden aan hun vorige levens. Aan het einde ervan stond een notitie van de auteur, professor Jim Tucker, waarin hij zei dat hij graag van  ouders van deze kinderen met soortgelijke verhalen wilde horen. Cyndi ging zitten om hem een ​​brief te schrijven.

De geest jagers

Dr. Tucker was een kinderpsychiater in een privépraktijk toen hij hoorde over het reïncarnatieonderzoek dat werd uitgevoerd door Ian Stevenson, oprichter en directeur van de afdeling Perceptual Studies bij UVA. Hij was geïntrigeerd en begon in 1996 met de divisie te werken; zes jaar later, toen dr. Stevenson met pensioen ging, nam dr. Tucker het roer over als leider van het onderzoek naar ”het levenseinde”. Het UVA-team verzamelde meer dan 2.500 gedocumenteerde gevallen van kinderen van over de hele wereld die gedetailleerde herinneringen hebben aan vorige levens, waaronder die van een Californische peuter met een verrassend goede golfslag die zei dat hij ooit legendarische atleet Bobby Jones was geweest; een vijfjarige uit het midwesten die enkele van dezelfde herinneringen en fysieke eigenschappen deelde – blindheid in zijn linkeroog, een merkteken in zijn nek, – als een lang overleden broer; en een meisje in India dat op een dag wakker werd en vloeiend begon te spreken in een dialect dat ze nog nooit had gehoord. Dr. Tucker beschrijft deze gevallen in zijn boek: Return to Life: buitengewone gevallen van kinderen die zich de vorige levens herinneren. Nog meer bewijs nodig? Lees dan deze huiveringwekkende verhalen die echt zijn gebleken.

De kinderen in de UVA-collectie begonnen meestal te praten over hun vorige levens toen ze twee of drie jaar oud waren en stopten op de leeftijd van zes of zeven. “Dat is rond dezelfde tijd dat we allemaal onze herinneringen aan de vroege kindertijd verliezen,” zegt Dr. Tucker. Wanneer hij voor het eerst verhaal hoort, controleert hij of er sprake is van fraude, opzettelijk of onbewust, door twee vragen te stellen: “Lijken de ouders geloofwaardig?” En “Zou het kind de herinneringen via de TV hebben opgepikt, gesprekken hebben gehoord of op een andere manier aan informatie zijn gekomen? “Als hij fraude kan uitsluiten, interviewen hij en zijn team het kind en zijn of haar familie om een ​​gedetailleerd verslag van het vorige leven te krijgen. Vervolgens proberen de onderzoekers een overleden persoon te vinden wiens leven overeenkomt met de herinneringen. Dit laatste deel is essentieel omdat het verhaal van het kind anders gewoon een fantasie zou kunnen zijn.

Bijna driekwart van de door het team onderzochte gevallen is ‘opgelost’, wat betekent dat een persoon uit het verleden die overeenkomt met de herinneringen van het kind wordt geïdentificeerd. Bovendien heeft bijna 20 procent van de kinderen in de UVA-gevallen van nature voorkomende tekenen of stoornissen die overeenkomen met littekens en verwondingen van de persoon in het verleden. Een jongen die herinnerde dat hij was neergeschoten, bezat twee moedervlekken – een grote, gerafelde op zijn linkeroog en een kleine, ronde achter op zijn hoofd – die zich op een lijn bevonden als de inkomende en uitgaande wonden van een kogel.

In het geval van Ryan, de jongen die verlangt naar zijn Hollywoodverleden, koesterde een archivaris zich over boeken in een filmbibliotheek, totdat ze een persoon vond, die de man bleek te zijn die hij had uitgekozen: Hollywoodagent Marty Martyn, die een ongebonden cameo maakte in Night After Night. Nadat Cyndi met Dr. Tucker had gesproken, interviewde hij Ryan en toen nam het gezin contact op met de dochter van Martyn. Ze ontmoette Dr. Tucker, Ryan en Cyndi, en samen met openbare gegevens, bevestigde ze meer dan 50 details die Ryan had gerapporteerd over het leven van haar vader, van zijn werkgeschiedenis tot de locatie en de inhoud van zijn huis. Cyndi voelde een enorme opluchting toen haar werd verteld dat het verhaal van haar zoon overeenkwam met dat van Martyn. Ze zegt: “Hij was niet gek! Er was echt een andere familie.

De jongen die de bestemming van zijn vorige leven vervulde

Sonam Wangdu , geboren in Seattle in 1991, was slechts twee jaar oud toen hij zich realiseerde dat hij eigenlijk de vierde reïncarnatie was van de oorspronkelijke Tibetaanse lama (“lama” is het Tibetaanse woord voor “goeroe”), ”Dezhung Rinpoche I”. Het besef was het hoogtepunt van een aantal tekenen die zich hadden opgehoopt sinds de jongen zelfs maar was geboren. Deze omvatten de visioenen van zijn moeder en haar eigen lama, evenals de woorden van de derde reïncarnatie van Dezhung zelf (Dezhung Rinpoche III), die zijn acolieten in 1987 (het jaar van zijn dood) informeerde: “Ik zal herboren worden in Seattle.”

In 1996 verliet de jongen, die tegen die tijd alleen maar reageerde op de naam, Trulku-la (wat ‘reïncarnatie’ betekent), zijn familie voor altijd – om door monniken opgevoed te worden terwijl ze het Tibetaanse boeddhisme in Kathmandu, Nepal bestudeerden en uiteindelijk het hoofd werden van een klooster daar. Aangekomen in Nepal, “gekleed in een goudkleurig en kastanjebruin gewaad en rijdend op een bagagekar gedreven door zijn moeder, glimlachte de kleine lama breed,” meldde Seattle. Met een vervolgverhaal uit 2016 dat de reis van de jongen over de afgelopen 20 jaar volgde. “Op de vraag hoe lang hij in Nepal zou blijven, was de kleine jongen echter sereen, bijna stoïcijns. ‘Heel veel tijd,’ zei hij. ‘Ik blijf hier gewoon een lange tijd.’ ”

De jongen bevindt zich nu in zijn 23ste levensjaar als de vierde reïncarnatie van Dezhung Rinpoche I.

Vliegtuig in brand!

Het waren tv-producenten die dr. Tucker leerden over de meest bekende recente reïncarnatie-casestudy. In 2002 werd hij gecontacteerd om te werken en te verschijnen op een show over reïncarnatie (het programma werd nooit uitgezonden) en er werd verteld over James Leininger, een vier jaar oude jongen uit Louisiana die geloofde dat hij ooit een piloot uit de Tweede Wereldoorlog was die neergeschoten werd boven Iwo Jima.

Bruce en Andrea Leininger beseften voor het eerst dat James deze herinneringen had toen hij twee was en ontwaakte uit een nachtmerrie, schreeuwend: “Vliegtuig ongeluk! Vliegtuig in brand! De kleine man kan er niet uit! “Hij kende ook details over vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog die voor een kleuter onmogelijk is om te weten. Toen Andrea bijvoorbeeld naar een voorwerp op de bodem van een speelgoedvliegtuig verwezen als een bom, corrigeerde James haar door te zeggen dat het een afvaltank was. Een andere keer keken hij en zijn ouders naar een History Channel-documentaire en de verteller noemde een Japans vliegtuig een Zero. James drong erop aan dat het een Tony was. In beide gevallen had hij gelijk.

De jongen zei dat hij in zijn vorige leven ook James was genoemd en dat hij van een vliegdekschip genaamd de Natoma was gevlogen. De Leiningers ontdekten een WO II-vliegdekschip genaamd de USS Natoma Bay. In zijn squadron zat een piloot met de naam James Huston, die was gedood in actie boven de Stille Oceaan.

James praatte onophoudelijk over zijn vliegtuig ongeluk, en hij werd een paar keer per week gestoord door nachtmerries. Zijn wanhopige moeder nam contact op met therapeut Carol Bowman uit het verleden om hulp. Bowman zei tegen Andrea dat ze niet moest zeggen dat het niet gebeurd was wat James zei en om hem te verzekeren dat wat er ook gebeurd was in een ander leven en lichaam had plaatsgevonden en dat hij nu veilig was. Andrea volgde haar advies en de dromen van James namen af. Zijn ouders waren co-auteur van Soul Survivor, een boek uit 2009 over het verhaal van hun familie.

Professor French, die bekend is met het werk van Dr. Tucker, zegt “het grootste probleem met [zijn] onderzoek is dat het onderzoek meestal begint lang nadat het kind is geaccepteerd als een echt reïncarnatie verhaal door zijn of haar familie en vrienden.” Leininger, Frans, zegt: “Hoewel zijn ouders bezwoeren dat ze nooit documentaires uit de Tweede Wereldoorlog bekeken of bv over de militaire geschiedenis spraken, weten we dat James op 1-jarige leeftijd werd meegenomen naar een vluchtmuseum, waar hij gefascineerd was door de Tweede Wereldoorlog vliegtuigen. Naar alle waarschijnlijkheid werden de aanvullende details onbedoeld geïmplanteerd door zijn ouders en door een counselor die een sterke voorstander was van reïncarnatie. ”

Dr. Tucker zegt dat hij aanvullende documentatie heeft voor veel uitspraken van James Leininger, en deze zijn gemaakt voordat iemand in de familie had gehoord van James Huston of de USS Natoma Bay. Frans antwoordt dat “de uitingen van kinderen vaak dubbelzinnig zijn en openstaan ​​voor interpretatie. Heeft James bijvoorbeeld iets gezegd dat een beetje op ”Natoma” leek ? ‘

Bruce Leininger, de vader van James, begrijpt het ongeloof van Frans. “Ik was de oorspronkelijke scepticus”, zegt hij. “Maar de informatie die James ons gaf was zo opvallend en ongebruikelijk. Als iemand de feiten wil bekijken en uitdagen, mogen ze alles wat we hebben onderzoeken. “Bruce lacht om het idee dat hij en zijn vrouw de herinneringen hebben geplant en hebben gezegd:” Probeer een twee-jarige te vertellen wat het moet geloven; je zult ze geen script kunnen geven. ”

De reïncarnatie van Franz Lizst

Vladimir Levinski, wiens echte naam is David Secombe 21-jarige concertpianist die gelooft dat hij een reïncarnatie van List is. (voor volledige bijschrift zie versie).

Vladimir Levinski, die in de jaren dertig als David Secombe in Engeland werd geboren, had zo’n aangeboren gave om piano te spelen dat hij zichzelf voor een concertpianist kon uitgeven (toen hemnaar lessen werd gevraagd, merkte hij op: “Ik heb geen tijd voor dat, ik heb een eigen techniek. “) Levinski was zo begaafd en op zo’n jonge leeftijd dat hij zichzelf zag als de reïncarnatie van Franz Lizst, de Duitse componist en pianist. Op 21-jarige leeftijd trad hij op voor vol ingepakte concertzalen en bekend als de ‘Paganini van de Piano’. Helaas was  de interesse van Levinski in Lizst soms grenzend aan obsessie, zoals toen hij op 23 januari 1952 een concert speelde. en stopte met spelen halverwege om over Lizst te praten. Het publiek was teleurgesteld, maar Levinski, van zijn kant, vond het concert een “enorm succes,

Lang leve de hoop

Voor de meeste wetenschappers zal reïncarnatie altijd een fantastisch idee lijken, ongeacht hoeveel bewijs er wordt gepresenteerd, weet Dr. Tucker. Voor hem betekent succes niet dat de nee-zeggers moeten worden overgehaald om het bestaan ​​van reïncarnatie te accepteren, maar om mensen aan te moedigen om de betekenis van bewustzijn te beschouwen en hoe het onze sterfven kan overleven.

“Ik geloof in de mogelijkheid van reïncarnatie, wat anders is dan zeggen dat ik in reïncarnatie geloof,” legt hij uit. “Ik denk dat deze gevallen een verklaring vereisen die niet normaal is, hoewel dat zeker niet betekent dat we allemaal reïncarneren.”

Gelooft dr. Tucker dat er in de toekomst een kind zal zijn dat zich de eigen herinneringen van Dr. Tucker kan herinneren? “Herinneringen aan vorige levens zijn niet erg gebruikelijk, dus dat verwacht ik niet”, zegt hij. “Maar ik hoop echt dat er een vervolg is na de dood voor mij en voor ons allemaal.”

Oorspronkelijk gepubliceerd in Reader’s Digest