Hoe is de oorlog in Oekraïne ontstaan?

In een interview begin maart 2022 belicht de Zwitserse expert voor internationale conflictoplossing, Jacques Baud, de historische, politieke, militaire en economische achtergrond van de oorlog in Oekraïne. Als voormalig hoofd van “Peace Policy and Doctrine” van het Department of Peacekeeping Operations van de Verenigde Naties, vroeg hij zich af: hoe ben je op dit punt van oorlog gekomen?

Vanaf begin maart 2022 gaf Baud, ondanks de gebeurtenissen, een duidelijke afwijkende stem aan de presentatie van de toonaangevende media en daarmee belangrijke aspecten voor een totaalbeeld. Dit programma geeft de essentiële uitspraken van zijn interview weer in een zeer beknopte vorm. Rusland wil afstand van de NAVO Het kernelement van de NAVO is de Amerikaanse kernenergie.

In Polen en Roemenië worden bijvoorbeeld MK-41-raketsystemen ingezet, die worden aangemerkt als verdedigingswapens, maar ook kunnen worden uitgerust met kernkoppen. Vanaf deze hellingen raketten die worden afgevuurd zullen over een paar minuten in Moskou zijn. Als de Russen in een situatie van verhoogde spanning op satellietbeelden zien dat er activiteit is op de lanceerplatforms en een aanval wordt voorbereid, dan wachten ze totdat kernraketten worden gelanceerd? Al was het maar omdat er fouten zouden kunnen gebeuren, is er altijd een bepaalde reactietijd nodig, dus een zo groot mogelijke afstand. Wat bracht Poetin ertoe om nu militair in te grijpen?

De districten Loehansk en Donetsk in het oosten van Oekraïne hebben in 2014 hun autonomie uitgeroepen. De bevolking is overwegend Russisch. Volgens OVSE-waarnemers zijn ze sinds 2014 herhaaldelijk beschoten door West-Oekraïne, ondanks het vredes- en de-escalatieakkoord van Minsk. Duizenden Russen, waaronder honderden kinderen, zijn de afgelopen acht jaar op brute wijze uit hun leven gerukt. Volgens het OVSE-rapport zijn de beschietingen van steden in de Donbas sinds 12 februari 2022 extreem geïntensiveerd. Met dit grote offensief van het Oekraïense leger begon alles. Daarom moest de evacuatie van de burgerbevolking naar Rusland beginnen. Kort daarna sprak de Russische minister van Buitenlandse Zaken over 100.000 vluchtelingen. In maart 2021 had de Oekraïense president Zelenskyj ook een decreet uitgevaardigd om de Krim met geweld bij Oekraïne te annexeren en zijn troepen te mobiliseren.

In deze situatie had Poetin weinig andere keuze dan zijn verantwoordelijkheid op grond van het internationaal recht jegens de burgerbevolking in de Donbas, waaronder veel Russen, te vervullen. Tot voor kort was Poetin niet van plan een militaire aanval op Oekraïne uit te voeren In zijn achtergrondrapport over de oorlog in Oekraïne wijst Jaques Baud erop dat de Russische president Poetin pas medio februari 2022 van plan was Oekraïne aan te vallen. Wat gebeurde er binnen een paar dagen tot zo’n radicale verandering van die van Poetin? standpunt geleid? Enerzijds sinds 11./12. In februari 2022 escaleerden de beschietingen van steden in Donbas door het Oekraïense leger dramatisch.

In de aanloop echter ongetwijfeld een decreet van de Oekraïense president Zelenskyj op 24 maart 2021, dat herovering van de Krim door Oekraïne. In deze context was er in de maanden die volgden een opvallende verschuiving van grote delen van het Oekraïense leger naar het zuiden en zuidoosten richting de Donbas. Dit werd nauwlettend gevolgd door Rusland en beschouwd als een onmiddellijke bedreiging voor de overwegend Russisch sprekende bevolking daar.

Daarbij kwam nog de strikte weigering van de Oekraïense regering om te reageren op de ontmoeting in Minsk met Rusland voor de-escalatie enige overeenkomst aan te gaan. Wat echter alle alarmsirenes in Rusland deed afgaan, was de botte verklaring van Zelensky op de laatste Veiligheidsconferentie van München dat de Oekraïense strijdkrachten kernwapens met geschikte lanceerinrichtingen zouden krijgen. Deze onmiddellijke, blijkbaar geïnitieerd door de Amerikaanse regering In het belang van zijn land kon Poetin geen enkele bedreiging accepteren.

De harde wortels van rechts-extremisme in Oekraïne In Oekraïne zijn er sterke paramilitaire groepen rechtsradicalen, volgens Reuters in totaal zo’n 100.000 man. Het bekende Azov-regiment bestaat uit 19 nationaliteiten, waaronder Fransen, zelfs Zwitsers enz. De wortels van het uitgesproken rechts-extremisme gaan terug tot de jaren dertig van de vorige eeuw. Het regime van Stalin had de gewassen geconfisqueerd om de USSR te moderniseren en veroorzaakte zo een ongekende hongersnood in Oekraïne. Miljoenen Oekraïners stierven.

Er ontstond een haat tegen communisten, Russen en vooral joden, die hoog in het moderniseringsproces van Stalin stonden bezette commandoposten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschouwden Oekraïners de Duitse Wehrmacht als bevrijders en sloten zich bij hen aan. Na de Tweede Wereldoorlog steunden de VS, Frankrijk en Groot-Brittannië de Oekraïense rechts-extremisten in hun strijd tegen de Sovjet-Unie, die nog steeds als een vijand werd beschouwd. Vandaag de dag betekent de zwakte van het Oekraïense leger dat Kiev zijn toevlucht neemt tot deze radicale rechtse groepen. Demilitarisering en denazificatie van Oekraïne Volgens Baud was het nooit de bedoeling van Poetin om de burgerbevolking schade toe te brengen toen hij Oekraïne aanviel (ook al ontstond een andere indruk naarmate de oorlog vorderde). Daarom heeft hij de gastoevoer naar Oekraïne nooit afgesloten.

Een van zijn belangrijkste voorwaarden voor een overeenkomst met Oekraïne is dat er onvoorwaardelijk rekening wordt gehouden met de veiligheidsbelangen van Rusland. De eisen van Poetin zijn dat Oekraïne de neutrale status aanneemt, noch lid wordt van de NAVO, noch nucleaire raketsystemen inzet. Evenzo moeten de rechts-extremistische paramilitairen, zoals het Azov-regiment met SS-emblemen, die met onvoorstelbare brutaliteit naast het Oekraïense leger optreden, worden geëlimineerd.

Als gevolg hiervan vielen de Russische strijdkrachten bij de aanslagen vooral militaire doelen aan. Op 4 maart 2022 moest het Russische leger rouwen om ongeveer twee keer zoveel burgerdoden als Oekraïne. Hoe het Westen oorlogen voert Terwijl de Russische aanval volgens Baud niet gericht is op de Oekraïense bevolking en geen gas-, elektriciteits- of waterwerken vernietigt, heeft het Westen een tegenovergestelde strategie.

Zoals de Amerikanen in Irak, Libië en vele anderen landen aanvielen, vernietigden ze eerst de stroom- en watervoorziening en de hele infrastructuur en bombardeerden ze de bevolking. Waarom doet het Westen dit? De strategen gaan ervan uit dat als je de infrastructuur vernietigt, de bevolking zal een opstand veroorzaken tegen de regering of de dictator waar je van af bent.

Dat was ook de strategie tijdens de Tweede Wereldoorlog toen Duitse steden als Keulen, Berlijn, Hamburg en Dresden werden gebombardeerd. Direct gericht op de burgerbevolking zodat er een opstand kan komen. De theorie van het leger is: de aangevallen regering verliest haar macht door een opstand. Dan heeft de aanvaller de oorlog gewonnen zonder zijn eigen troepen in gevaar te brengen. De ellende van de bevolking speelt voor deze strategen geen rol. In een nucleaire oorlog zou Europa het slagveld zijn! Amerikaanse geostrategen hebben herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat het beleid van de VS al meer dan 100 jaar gericht is op het voorkomen van een nauwere band tussen de twee grootste Europese mogendheden, het financieel sterke en inventieve Duitsland en het hulpbronnenrijke Rusland, om economisch en politiek de neus naar voren. Niet voor niets hebben de westerse bezetters de Duitse naoorlogse generatie een historische angst bijgebracht voor de dreigende Russen. De huidige economische betrekkingen van Duitsland met Rusland staan ​​ook zwaar onder vuur van de Amerikaanse regering (zie de constante torpedering van de Nord Stream II-pijpleiding voor aardgas). Is, tegen deze achtergrond, het opwarmen van het Oekraïne-conflict niet al de perfide draad van een verwoestende nucleaire oorlog op Europese bodem?

En dat met als doel de absolute verzwakking van Europa (zoals in de 1e en 2e wereldoorlogen) om de Amerikaanse regering nummer 1 te laten blijven. Poetin waarschuwt voor gebruik kernwapens Na het bezoek van Macron maakte Poetin duidelijk dat hij geen kernwapens wilde gebruiken. Mocht de afstand tussen de NAVO en Rusland echter te klein zijn, dan zou dit onbedoeld tot complicaties leiden. Het werd kritiek op 11./12. In februari 2022 op de veiligheidsconferentie in München, toen het Oekraïense staatshoofd Zelenskyj, met goedkeuring van de Amerikaanse regering, verklaarde dat hij kernwapens en draagraketten zou aanschaffen. Maar dat werd uitgesloten in de overeenkomst van Boedapest van 1994 geweest.

Toen de NAVO vervolgens dreigde met het gebruik van kernraketten, zette Poetin zijn nucleaire strijdkrachten op 27 februari 2022 op alarmniveau 1. Maar hij maakte duidelijk dat hij kernwapens alleen als laatste redmiddel zou gebruiken. Wedstrijd van de EU met Oekraïne In het najaar van 2013 drong de EU er bij Oekraïne op aan een handels- en economisch akkoord met Oekraïne te sluiten. Maar het was niet zonder problemen, want de Oekraïense industrie en landbouw werkten nauw samen met Rusland.

Wat betreft de kwaliteit en producten, was Oekraïne gericht op Rusland en niet op westerse maatstaven. Oekraïne kon op het gebied van kwaliteit nauwelijks concurreren met de Europese markt. Om deze reden wilde de toenmalige Oekraïense regering onder Janoekovitsj twee Onderteken overeenkomsten, één met Rusland en één met de EU. Maar de EU, in de persoon van Barroso, vroeg Oekraïne om te kiezen tussen Rusland en de EU. Met de Maidan-putsch van 2014, aangewakkerd door het Westen en de verdrijving van Janoekovitsj toen werd het spouwmes uiteindelijk tussen Oekraïne en Rusland gereden. De Krim-onafhankelijkheidsstrijd In januari 1991, nog tijdens de periode van de Sovjet-Unie, hield de Krim een ​​referendum om bij Rusland te horen en niet langer bij Oekraïne. Het is dus een autonome Sovjetrepubliek geworden.

Het is belangrijk om te weten dat de Krim de onafhankelijkheid uitriep voordat Oekraïne onafhankelijk werd. De Krim had een eigen grondwet met eigen autoriteiten. Op dat moment beschouwde de overwegend Russisch sprekende Krim zichzelf niet als onderdeel van Oekraïne, maar beschouwde zichzelf er als onafhankelijk van. Maar Oekraïne accepteerde dit niet. In 1995 wierp Oekraïne de regering van de Krim met speciale troepen en verklaarde de grondwet ongeldig. Nu, door deze illegale staatsgreep, regeerde Oekraïne de Krim. Als gevolg van de Maidan-putsch, het daaropvolgende bloedbad in Odessa en de angst voor soortgelijke ontwikkelingen, hield de Krim in 2014 een nieuw referendum waarin de bevolking de autoriteiten toestemming gaf Rusland om toelating te vragen. De drijvende kracht achter de annexatie was dan ook niet Rusland, maar de uitdrukkelijke wens van de Krimbevolking. Conclusie: Sinds half maart is de situatie in Oekraïne geëxplodeerd, de burgerbevolking ligt dus zwaar onder vuur. Of dit een gecontroleerde enscenering door de Amerikaanse regering is, zoals de Maidan-rellen in 2014, blijft voorlopig pure speculatie. Ter herinnering: tijdens de Maidan-rellen in 2014 bracht een derde partij op de achtergrond, namelijk door de VS ingehuurde sluipschutters, de situatie aan de kook met dodelijke schoten op beide fronten. – Ondanks alle vele discussies en de strijd om het totaalbeeld moet één ding op de voorgrond blijven: we laten ons niet verdelen in de strijd voor waarheid en gerechtigheid, vrede en vrijheid.

https://www.kla.tv/22267