Waarom Israël het enige is waar je op westerse universiteiten niet tegen kunt protesteren

Het harde optreden tegen de pro-Palestijnse campusprotesten zou ervoor kunnen zorgen dat studenten het establishment opnieuw gaan haten.

Het Amerikaanse universiteitspubliek leek het niet zo erg te vinden dat de staat een autoritair groen beleid inluidde onder het onbetrouwbare voorwendsel om de temperatuur van de planeet te verlagen. Of toen campussen rechtse sprekers verboden. Of toen iedereen werd gedwongen zich te schikken naar hun ‘revolutie’ over het gebruik van persoonlijke voornaamwoorden. Of toen niet-gevaccineerde medestudenten tijdens het Covid-19-fiasco van de campus werden geweerd.  Maar nu het westerse establishment, van Noord-Amerika tot Europa, hardhandig optreedt tegen demonstranten op de campus die demonstreren tegen Israëls voortdurende bombardementen op burgers in Gaza, vragen ze zich plotseling af waar al hun rechten gebleven zijn.

Als degenen die nu boos zijn over het harde optreden op de campus de moeite hadden genomen om het Overton-venster – dat wil zeggen de reikwijdte van aanvaardbare toespraken en debatten – te helpen vergroten, toen anderen met wie zij het niet eens waren, probeerden het zo wijd mogelijk open te wrikken, Ik zou nu de vruchten kunnen plukken van echte vrijheid van meningsuiting. In plaats daarvan heeft het establishment een cultuur van straffeloosheid gekend, mogelijk gemaakt door de wakkere menigte en haar voortdurende vraag naar veilige ruimtes.  En nu hebben de regering en de universiteiten eenzijdig besloten dat het Israël is dat een veilige ruimte en bescherming tegen studenten nodig heeft.

Met dat doel voor ogen heeft het Amerikaanse Congres zojuist een nieuw  wetsvoorstel aangenomen  dat de definitie van antisemitisme op universiteitscampussen verruimt tot ‘het aanvallen van de staat Israël, opgevat als een Joodse collectiviteit’. Hoe zit het met een nieuwe wet die kritiek op Iran verbiedt omdat het een collectief van moslims is? Of van Rusland omdat het een collectief van orthodoxe christenen is? Of van China omdat het een collectief van boeddhisten is? Dat kan niet, omdat het de staat in kwestie in staat zou stellen straffeloos te handelen door critici tot zwijgen te brengen.

Niet alleen gebruikt het establishment geweld om de demonstranten hard aan te pakken, maar het maakt nu ook formeel wetgeving tegen afwijkende meningen, ook al  is 55%  van de Amerikanen tegen de acties van Israël in Gaza, blijkt uit een Gallup-enquête uit maart. Zelfs het Israëlische establishment  gaat niet  zo ver om de afwijkende meningen de kop in te drukken, toen  nog maar een paar dagen geleden duizenden Israëli’s zich door het hele land verzamelden om zich te verzetten tegen de aanpak van de crisis door de regering en vóór een staakt-het-vuren. Zijn zij dan ook gewoon een stelletje antisemieten?

De voortdurende reductio ad absurdum van het westerse establishment, waarbij pro-staakt-het-vuren en anti-genocide-activisme samenvallen met antisemitisme, is precies wat het establishment al jaren doet om zijn agenda door te drukken. Houdt u er niet van om geld naar Oekraïne te blazen? Dan voer je de bevelen van het Kremlin uit. Tegen koolstofbelastingen? Je bent een wetenschapsontkenner. Heb je het steeds veranderende Covid-verhaal niet gekocht? Je bent een bedreiging voor de samenleving.

Terwijl het Amerikaanse establishment doet alsof het geschokt is door het baanbrekende concept van universiteitsstudenten die actief protesteren tegen onrecht, ligt de nadruk in Europa vooral op één bepaalde campus – Sciences Po – waar ik zeven jaar lang les heb gegeven in het masterprogramma. Het is eigenlijk het Franse equivalent van Harvard.

Aanvankelijk stonden de studenten tegenover de Franse oproerpolitie en weigerden toe te geven toen de autoriteiten herhaaldelijk dreigden geweld te gebruiken als de studenten niet in actie kwamen, terwijl ze de campus blokkeerden met een sit-in om een ​​staakt-het-vuren in Gaza te eisen. Sommige studenten werden hierdoor geconfronteerd met een tuchtprocedure. De studenten  eisen ook  dat de universiteit alle banden verbreekt met entiteiten die verband houden met de staat Israël, wat het management heeft geweigerd.
(Hetzelfde dus als hier in ons land!? Dat kan dus nooit!)

Er zijn geen campusopstanden tegen Rusland geweest  tijdens  het conflict in Oekraïne, en toch  aarzelden diezelfde universiteiten, waaronder Sciences Po, niet om de banden met Russische universiteiten te verbreken.

Dus waarom niet met Israël? Omdat dat simpelweg niet het standpunt van het establishment is, zoals in het geval van Rusland.  De verheven waarden van deze instellingen, namelijk  ‘ universaliteit ,  menselijkheid en tolerantie’, zoals de directeur van Sciences Po Strasbourg het uitdrukte, worden blijkbaar selectief opgelegd. Een soort vrijheid van meningsuiting op de campus tegenwoordig.

Zelfs toen Sciences Po de disciplinaire maatregelen tegen studentendemonstranten liet vallen in ruil voor de studenten die ermee instemden een formeel debat op de campus bij te wonen om hun grieven aan alle kanten te uiten, heeft tenminste één lid van het centrumrechtse establishment, de vice-president van voormalig president Nicolas, De partij van Sarkozy, Les Republicains, was woedend over het loutere idee om deze mogelijkheid zelfs maar te koesteren

. “WE KUNNEN GEEN SCHOOL FINANCIEREN DIE DE PLAATS IS GEWORDEN VAN HET ENTRYISME, EEN MENGELING VAN LINKSISME EN ISLAMISME, DIE ANTISEMITISCHE OPMERKINGEN EN GEWELDDADEN LEGITIMEERT”,  ZEI FRANCOIS-XAVIER BELLAMY . BELLAMY’S LES REPUBLICAINS-COLLEGA VALERIE PECRESSE, PRESIDENT VAN DE REGIO GROOT-PARIJS, SCHORTTE METEEN DE EIGEN FINANCIERING VAN DE UNIVERSITEIT OP.

Het eindresultaat van deze censuur door het establishment is een veilige ruimte die de eigen retoriek en ideeën van het establishment beschermt tegen kritiek. We hebben het hier over de beste universiteit voor het opleiden van de toekomstige politieke elites van Frankrijk, dus je zou denken dat het een goed idee zou zijn als studenten gehard zouden worden in de arena van omstreden politieke debatten en conflicten. In plaats daarvan  willen deze zachtaardige elites dat de school hun verhaal beschermt ten koste van de meest kritische vorm van diversiteit: die van kritisch denken.

Zelfs de Franse president Emmanuel Macron heeft onlangs  de zorgen van de studenten herhaald  door de acties van Israël aan de orde te stellen.

“DIEPE VERONTWAARDIGING OVER DE BEELDEN DIE ONS BEREIKEN VANUIT GAZA, WAAR BURGERS HET DOELWIT ZIJN VAN ISRAËLISCHE SOLDATEN”, ZEI MACRON OP X (VOORHEEN TWITTER). “IK SPREEK MIJN GROOTSTE AFKEURING UIT OVER DEZE SCHOTEN EN EIS WAARHEID, GERECHTIGHEID EN RESPECT VOOR HET INTERNATIONAAL RECHT.”

Eerder dit jaar zei Macron dat een tweestatenoplossing, waarbij een Palestijnse staat wordt erkend, geen taboe is voor Frankrijk. Niet dat hij daadwerkelijk enige leiderschapsactie op dat front heeft ondernomen. En Sciences Po is niet de enige Franse campus die controverse over deze kwestie veroorzaakt. De politie heeft deze week een pro-Palestijns kampement aan de Sorbonne-universiteit in Parijs ontruimd. Waarom konden ze niet gewoon doen alsof ze een van de migrantenkampen langs de Seine waren die jarenlang verschillende andere delen van de stad teisterden? Ik ben er vrij zeker van dat deze migranten ook geen grote fans van Israël zijn. Dus waarom mogen ze blijven en de stad blokkeren?

En toen Jean-Luc Melenchon, de leider van de linkse Franse Insoumise-partij, vorige maand zijn conferentie over Palestina aan de Universiteit van Lille zag afzeggen, vergeleek hij de president van de universiteit met nazi Adolf Eichmann, die de beroemde uitspraak  deed dat  hij alleen maar bevelen opvolgde. De Franse minister van Onderwijs zei dat ze een strafrechtelijke klacht zou indienen wegens verwondingen aan de openbare orde ter ondersteuning van de universiteitsvoorzitter en namens de regering. Een manier om te bewijzen dat Melenchon ongelijk heeft en elk idee van de hardhandige staat in zijn Eichmann-referentie te verdrijven.

Het Westerse establishment steunt de vrijheid van meningsuiting en de democratische waarden – zolang je maar aan dezelfde kant staat als degenen die de macht hebben om deze op elk moment te herdefiniëren, zodat ze passen bij hun agenda over een bepaald onderwerp.  De echte revolutie zal plaatsvinden wanneer dit niet langer het geval is. Tot die tijd zullen episoden zoals de huidige chaos op de campus slechts een glimp bieden van deze hypocriete realiteit, terwijl de façade van de vrijheid tijdelijk barst.