Hoe ontwikkel je angsten en klagen
Angst:
Bv: Een kind is bang voor enge beestjes, dus dan riep je je ouders die het enge beestje weghaalden.
Als een kind 1, a 2 jaar oud is ontwikkelt het een eigen willetje, ja – nee.
-Nee- zeggen is een machtsgevoel, maar het mag niet te lang duren anders worden de ouders misschien wel boos.
Misschien laten ze het kind dan wel alleen, dat is beangstigend voor een kind.
Misschien moet een kind dan wel zonder pardon en verhaaltje naar bed.
Daardoor ontwikkeld zich een angst voor bv het donker = alleen gelaten worden, eenzaam gevoel. Ze verlaten mij, het is donker.
Misschien komen ze het kind wel redden als het bang is in het donker of voor een monster onder het bed.
Het kind probeert dat uit.
En daar komen de ouders, het kind redden, alles is weer goed.
Wat leert het kind dat angst liefde oplevert.
Met partners verloopt dit later net zo.
Er is een conflict tussen beiden.
Iemand wordt bv bang van schaduwen op de muur (bv een nachtvlinder als voorbeeld)
De partner wordt dan te hulp geroepen.
De partner haalt het beest weg, na het conflict.
Dat conflict wordt dan even vergeten, maar ook de angst voor het conflict en de angst dat de partner diegene zal verlaten.
Op deze manier kan bv een fobie voor nachtvlinders ontstaan omdat de angst in feite een beloning is geworden.
De angst kan dan ook overgaan in angst voor vlinders of vliegende beestjes.
Er is dan sprake van een fobie die in feite ontstaan is uit verlatingsangst!
Niemand hoort jou, niemand luistert naar jou, m.n oudere mensen hebben dit.
Pas als ze klagen over hun gezondheid krijgen ze aandacht, zo leer je hen om veel te praten over hun (misschien) zg klachten van de gezondheid.
Niet dat je niet naar hen moet luisteren, maar het betekend in feite dat ze te weinig aandacht krijgen van jou, probeer ze dan ook positiever te benaderen en luister wat vaker naar hen, als ze het hebben over leukere dingen, dan leer je hen weer dat ze niet perse hoeven te klagen om aandacht te krijgen.
