Docu over Treinkaping in Nederland
https://www.npo.nl/2doc-wij-willen-leven-40-jaar-na-de-molukse-kaping/22-05-2017/VARA_101383550
Deze foto blijft in mijn herinnering, op de televisie zag je dit beeld veelvuldig…Die trein daar was wat mee
We woonden in die tijd niet zover daar vandaan en vrij dichtbij een woonwijk met veel Molukkers.
Ik hoefde even niet naar school, ivm eveneens de kaping van een basisschool.
Er was zeker angst bij velen…
En zelfs nu nog als ik de beelden zie, word ik er verdrietig van… net als toen.
Waar de regering toen nog keuzes maakte en nog een regering was…zoals het hoort te zijn.
Wat een wijze mensen, die ene die zei dat de kinderen hersenvliesontsteking zouden hebben bv, later zelf weg kon vluchten maar toch bleef met de andere volwassenen…
Omdat ze bang waren om de mensen in de trein misschien ellende te bezorgen als zij weg waren…
Wat een kracht.
Die jongen met zijn heldere ogen… die zijn verhaal deed en nog doet…welk een impact dit heeft op mensen.
Het raakt mij intens en misschien is het wel eens goed om te huilen?
Geen idee… Het zijn blijkbaar dingen die blijven hangen, ook al vergeet je dat op den duur, maar toch had het een enorme impact op velen, ook zonder dat je daar was, zelfs via nieuws etc en een wijk in de buurt…
Het zorgde er in feite voor dat mensen die je gewoon zag als mensen, ineens zag als andere mensen.
Discriminatie was geen sprake van, no way!
Maar wel, dat dit ergens een angst veroorzaakte richting een groep medemensen, wat niet terecht was, het ging om een paar mensen die dit gedaan hebben…maar toch?
Jammer…
De vrouw die meedeed, de tandartsassistente was in een relatie met een andere kaper, ging ze mee om hem?
Triest allemaal.
Maar voor zoiets kun je in ons land je recht halen via andere wegen, dus dit is -was- ongekend voor ons.
Toen helemaal.
En wat moet je dan?
Bij een andere kaping werden er gijzelaars gedood:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Treinkaping_bij_Wijster
”Er vielen drie doden: de machinist en twee passagiers werden door de kapers doodgeschoten”
https://www.nicospilt.com/index_treinkapingen.htm
Begin jaren negentig werd het stel omgenummerd naar 758, omdat nummer 747 te veel associaties zou oproepen met deze treinkaping. De treinkapers gebruikten dit nummer als zij per veldtelefoon naar het beleidscentrum belden. Dat was steeds hun aanvoerder Max Papilaya, maar die zei liever niet dat hij het was, vandaar dat hij dan zei “met 747″. De omnummering zou een initiatief zijn van een spoorwegbeambte die vond dat dit eigenlijk direct na de kaping had moeten gebeuren.
Hoe kan men nu zeggen, waarom zijn deze gijzelnemers doodgeschoten?
Risico van het vak zeg maar, dat weet je van tevoren, toch?
Als je mensen gijzelt, of bedreigd of anderzijds, bv inbreekt, kun je verwachten dat men zich beschermd of zich enorm tegen je keert en als die ander dan een gun heeft, ja dan heb je pech, je kunt dan niet verwachten dat men liefdevol jou in zijn armen gaat nemen…logisch toch?
En de impact is zoveel groter dan enkel de mensen die zij gijzelden, of de kinderen die zij gijzelden, dit heeft vele levens beinvloed…dit is niet niets.
Niet een ”zomaar iets” gebeuren.
Dat die ene jongen later last had van dit alles en niet meer verder kon, lijkt me logisch, traumatische ervaringen, hij krijgt geen schadevergoeding, vroeg er niet eens om…
NB…
