Hoever kan men gaan bij je?
Hoever kan men gaan bij je?
Dat is een vraag die je zelf moet beantwoorden. Vaak na vele jaren kom je er achter dat je een bepaalde manier van doen hebt. Dat is in mijn geval enorm veel geduld.
Niet teveel zeggen, teveel vaak aanhoren, denken oké laat maar.
Je bent zo enkele jaren onderweg met mensen in contact, waarna ineens, na de laatste druppel de klad er in komt.
Dit houdt in, dan ook echt de klad.
Dan is het geduld ten einde, dan is men al te vaak over de schreef gegaan.
Dan houdt het dus uiteindelijk op.
Nu had je dit eerder kunnen weten en beseffen en dat deed je ook wel alleen, ach ja, je gunt een ander die kans ook.
Het zal wel niet zo erg zijn als je dacht toch? Het viel toch allemaal enorm mee…toch?
Maar helaas, hoe vaak had je het wel niet bij het rechte eind?
En trap je tegen zere benen omdat je net die spijker op de kop slaat.
Het overkomt je niet snel maar als, ja dan is de kans nog nihil om iets goed te maken.
Die is dan verspeelt.
Bij sommige mensen kun je veel verdragen, erg veel. Bij sommigen minimaal.
Bij sommigen omdat het wel moet.
Bij sommigen redelijkerwijs.
Maar toch on the end, is het ook echt klaar.
Je bent totaal klaar met het gedrag van iemand.
En dat betekend, ga maar want je bent niet eerlijk, je was niet oprecht geïnteresseerd, je was niet zo lief als je, je voordeed.
Zodra ik mensen betrap op een leugen of onoprecht onzuiver gedrag, wacht ik een tijd, of het echt zo was.
Dan is het vaarwel, zonder enig verdriet voor mij want, ik weet dat zij mij niet waardig zijn.
Ik schrijf of verwoord hen dan een bericht, met al wat mij dwars zit.
En die verzend ik.
Dat is mijn vaarwel, als dank voor hun liefdevolle gedrag.
Ken alle bochten wel, die kronkelend hun weg terug zullen vinden, naar het beantwoorden van, maar ook die, zeggen mij niets meer.
Die persoon zegt mij niets meer.
Enige dat ik dan nog waarneem, is al waarmee ze mij onrecht aandeden, en dat is zonde van de tijd.
Het enige wat je moet doen in deze gevallen, is terug denken aan wat iemand voor je betekende al die tijd, of jaren.
Niets is niets en blijft niets hoor!
