Zelfs een enkele klap op het hoofd kan leiden tot dementie – studie
Zelfs een enkele klap op het hoofd kan leiden tot dementie – studie
Verschillende onderzoeken naar de effecten van hoofdpijn zijn gericht op het begrijpen van de schade die wordt veroorzaakt door regelmatige klappen, bijvoorbeeld in de sport of een aantal beroepen die aan een dergelijk risico zijn gekoppeld. Maar onlangs is er een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Science Translational Medicine, waarin staat: zelfs één klap kan ernstige gevolgen hebben, met name voor de ontwikkeling van dementie en de ziekte van Alzheimer. We begrijpen het gevaar.
Een team van wetenschappers controleerde de hersenaandoening van 21 vrijwilligers die eerder één klap op het hoofd hadden gekregen (ze werden natuurlijk niet onderzocht door wetenschappers). Ter vergelijking hebben we rekening gehouden met de gegevens van nog eens 11 vrijwilligers die hoofdletsel hebben voorkomen.
Door PET (een speciaal type tomografie) hebben wetenschappers een driedimensionale reconstructie van de hersenen van vrijwilligers gemaakt, waarbij verschillende opeenhopingen van weefsels zijn onderzocht. Het belangrijkste ‘doelwit’ was het zogenaamde tau-eiwit: een structuur die in neuronen wordt gevonden. Het is bekend dat tau-eiwit bij verschillende neurodegeneratieve aandoeningen niet langer normaal functioneert en kenmerkende “klitten” vormt – clusters die bijvoorbeeld de ziekte van Alzheimer aangeven. De aanwezigheid van dergelijke clusters is een marker voor veel ziekten.
Wat is er gebeurd als gevolg van het onderzoek
Op de verkregen modellen konden al diegenen die eerder ten minste één sterke klap op het hoofd hadden gekregen, duidelijk de accumulatie van tau-eiwit in het gebied van de occipitale kwab zien. Bovendien was hun aanwezigheid niet afhankelijk van hoe lang geleden iemand een klap kreeg en welke gevolgen hij had. Zelfs degenen die meer dan 20 jaar geleden leden, werden clusters gevonden.
“Onze studie hielp voor het eerst om de accumulatie van tau-eiwit te identificeren bij mensen die maar één keer in hun leven een klap op het hoofd kregen. Dit is de sleutel tot kwaliteitstherapie: tegenwoordig zijn er veel behandelingsopties ontwikkeld die worden ontwikkeld om congestieproblemen met tau op te lossen, en scannen is de eerste stap om te begrijpen hoeveel tau-patiënten hebben en waar de meeste congesties zijn.
“Het is belangrijk om te begrijpen dat, zelfs als er maar één klap was en het lijkt erop dat er niets bijzonders met hem is gebeurd, de gevolgen meer dan een dozijn jaar later kunnen opduiken”, aldus Nikos Gorgoraptis, neurologiespecialist aan het Imperial College London.
De methode helpt ook bij het vinden van een ander eiwit, amyloïde beta, dat betrokken is bij de vorming van “klitten” van tau-eiwit. Dit zal het mogelijk maken om diagnostiek effectiever uit te voeren, ook al zijn de invloedsmechanismen van deze eiwitten op onze hersenen, evenals de redenen voor hun uiteindelijke vervorming, nog steeds onderwerp van verhit wetenschappelijk debat.
