De heidense goden die aanleiding gaven tot de dagen van onze week
We spreken dagelijks de namen van goden uit en de meeste mensen beseffen het niet eens. Of het nu Thor’s Day (donderdag) of Saturnus’ Day (zaterdag) is, elke dag van de week volgen zowel religieuze als niet-religieuze mensen de oude heidense traditie van dankzegging aan de goden van weleer.
In het oude Mesopotamië kenden astrologen elke dag van de week de naam van een god toe. In een cultuur waar dagen werden opgeslokt door religie, is het niet verwonderlijk dat de dagen van de week werden gemaakt ter ere van de goden waarvan werd aangenomen dat ze het leven van stervelingen regeerden.
Vele eeuwen later namen de Romeinen, toen ze de zevendaagse week begonnen te gebruiken, de namen van de week over om bij hun eigen goden te passen. Deze werden vervolgens overgenomen door Germaanse mensen die ook de namen aanpasten aan hun goden. Het zijn voornamelijk deze Germaanse en Noorse goden die vandaag in de dagen van de week hebben geleefd, die hieronder worden beschreven.
Zondag
Zondag , zoals je misschien wel kunt raden, is de “zondag” – de naam van een heidense Romeinse feestdag. In veel folkloristische tradities werd aangenomen dat de zondag een geluksdag was voor geboren baby’s. Veel samenlevingen hebben de zon en zonnegoden aanbeden. Misschien wel de meest bekende is de Egyptische zonnegod Ra, die de heer van de tijd was.
Maandag
Maandag komt van het Angelsaksische ‘monandaeg’ wat de “Maandag” is. Op deze dag brachten mensen hulde aan de godin van de maan. Vroeger geloofden de ouden dat er drie maandagen in het jaar waren die als ongelukkig werden beschouwd: de eerste maandag in april, de tweede in augustus en de laatste in december.
Dinsdag
Dinsdag is de eerste die is vernoemd naar een Germaanse god – Tiu (of Twia) – een god van oorlog en de lucht en geassocieerd met de Noorse god Tyr, die een verdedigersgod was in de Viking-mythologie. Tiu wordt geassocieerd met Mars. Hij wordt meestal afgebeeld met slechts één hand. In de beroemdste mythe over Týr plaatste hij zijn hand tussen de kaken van de wolf Fenrir als teken van goede trouw, terwijl de andere goden, alsof ze speelden, de wolf vastbonden. Toen Fenrir besefte dat hij was misleid, beet hij Tyrs hand af.
Woensdag
Woensdag betekent “Woden’s Day” (in het Noors ‘Odin’), het Oudnoorse equivalent van Mercurius, de boodschapper van de goden en de Romeinse god van handel, reizen en wetenschap. Hij werd beschouwd als de oppergod en leider van de wilde jacht in de Angelsaksische mythologie, maar de direct vertaalde naam betekent “gewelddadig krankzinnig leiderschap” – niet bepaald de naam van een liefhebbende en vriendelijke god! Woden was de heerser van Asgard, de schoffel van de goden, en kan verschuiven en veranderen in verschillende vormen.
Donderdag
Donderdag was “Thor’s Day”, genoemd naar de Noorse god van donder en bliksem en is het Oudnoorse equivalent van Jupiter. Thor wordt vaak afgebeeld terwijl hij een gigantische hamer vasthoudt en tijdens de 10e en 11e eeuw , toen christenen probeerden de Scandinaviërs te bekeren, droegen velen emblemen van Thor’s hamer als een symbool van verzet tegen de nieuwe religie.
Vrijdag
Vrijdag wordt geassocieerd met Freya, de vrouw van Woden en de Noorse godin van liefde, huwelijk en vruchtbaarheid, die gelijk staat aan Venus, de Romeinse godin van de liefde.
Zaterdag
Ten slotte is zaterdag afgeleid van “Saturnusdag”, een Romeinse god die wordt geassocieerd met rijkdom, overvloed en tijd. Het is de enige Engelse weekdag die nog steeds wordt geassocieerd met een Romeinse god, Saturnus. De Hebreeën noemden zaterdag de “sabbat”, wat rustdag betekent. De Bijbel identificeert zaterdag als de laatste dag van de week.
De zevendaagse week vindt zijn oorsprong in het oude Babylon vóór 600 voor Christus, toen de tijd werd gemarkeerd met de maancyclus, die verschillende zevendaagse cycli kende. Een millennium later bekeerde keizer Constantijn Rome tot het christendom en standaardiseerde de zevendaagse week in het hele rijk. Rome heeft de zevendaagse week mogelijk in eerste instantie verkregen uit de mystieke overtuigingen van Babylonische astrologen. Maar het was het bijbelse scheppingsverhaal, God die de hemel en de aarde maakte en rustte op de zevende dag, die de eerste christelijke keizer van Rome ertoe zal hebben gebracht ervoor te zorgen dat het tot op de dag van vandaag voortduurt.
