web analytics
11:11 Dubbele getallen
Geschiedenis

Oude bibliotheek van Tibet met meer dan 84.000 geheime manuscripten: slechts 5% is vertaald

In 2003 werd in het Sakya-klooster in Tibet een enorme bibliotheek met 84.000 rollen ontdekt, verborgen in een muur. Er wordt aangenomen dat ze honderden jaren in hun oorspronkelijke staat bewaard zijn gebleven, en er wordt verwacht dat ze boeddhistische geschriften kunnen bevatten naast werken op het gebied van literatuur, geschiedenis, astronomie en wiskunde.

De bibliotheek van het Sakya-klooster werd ontdekt in het zuiden van Tibet, verborgen in een bijna 60 meter lange en 10 meter hoge muur. Het is gelegen in het zuiden van Tibet, werd gebouwd in de 13e CE en wordt beschouwd als een van de grootste collecties Tibetaanse en Indische manuscripten in blokdrukboeken, die de geschiedenis van de mensheid bevatten. Men denkt dat het licht werpt op de duizenden jaren menselijke geschiedenis.

Het Palden Sakya-klooster werd in 1073 gesticht in het Tsang-district van Centraal-Tibet door Konchog Gyalpo (1034 -1102), die lid was van de familie Kon (‘Khon). De naam van het klooster, en bij uitbreiding de traditie die hij vestigde, is ontleend aan de tint van de grond die op de locatie werd gevonden. De naam “Sakya” vertaalt zich rechtstreeks naar “grijze aarde”. ( Bron )

Tijdens de Chinese Culturele Revolutie liep het Sakya-klooster relatief weinig schade op, en als gevolg daarvan was de grote bibliotheek een van de weinige gelukkigen die de vernietiging kon overleven. Er is echter een aanzienlijke vermindering van de hoeveelheid tijd besteed aan studeren en oefenen in het klooster. Op het Sakya College in Rajpur, Himachal Pradesh, India, worden de tradities die in het Sakya-klooster zijn begonnen, in ere gehouden.

De hoofdvergaderzaal Lhakhang Chenmo (gesticht in 1268) is een indrukwekkend bouwwerk met 16 meter hoge muren en het enige oude gebouw dat niet is vernietigd tijdens de Culturele Revolutie. Dikke muren (3,5 meter dik) ondersteunen het gebouw, samen met enorme heilige pilaren. Langs de muren van de hal staat een groot standbeeld van Boeddha’s. Deze beelden bevatten relikwieën van Sakya-abten. De Boeddha in het midden bevat relikwieën van de stichter van het klooster. Vanuit de Assembly-hal heeft u toegang tot de Sakya-bibliotheek. Er zijn veertig pilaren in de grote congreshal, waarvan er vier meer dan een meter in doorsnee zijn. Elk van deze 4 pilaren heeft zijn eigen naam, die overeenkomt met zijn geschiedenis: de gele pilaar, de tijgerpilaar, de wilde yakpilaar en de zwarte, van bloed druipende pilaar.

Het Tibetaanse volk en de Chinese functionarissen hebben elk hun eigen interpretatie van de belangrijke rol die het Sakya-klooster in de geschiedenis speelde. Sakya-professoren uit de dertiende eeuw worden gecrediteerd voor het brengen van het boeddhisme naar de Mongoolse Khans en het tot stand brengen van de ‘priester-beschermheer’-relatie die nog steeds bestaat. Tibetaanse lama’s brachten het boeddhisme naar de Mongoolse leiders in ruil voor het onderwijzen van de religie. De Chinese regering beweert dat de relatie de Chinese soevereiniteit over Tibetaans grondgebied vestigde. Toch beweren veel Tibetanen dat de regeling er een was van wederzijds voordeel, niet van Tibetaanse bestuurlijke ondergeschiktheid aan China.

 

Naast literaire werken bevatten deze oude Tibetaanse rollen verschillende onderwerpen zoals geschiedenis, filosofie, astronomie, wiskunde en kunst. Ze zijn gegraveerd in gouden letters en bewaard in een groot aantal delen. De lengte van elke pagina is zes voet, en de breedte is achttien duim. Verlichting is te vinden in de paginamarges van elk deel en de illustraties van de duizend Boeddha’s zijn te vinden in de eerste vier delen.

Aangenomen wordt dat deze in ijzer gebonden delen honderden jaren in hun oorspronkelijke staat bewaard zijn gebleven. Er is een wijdverspreide overtuiging dat de bibliotheek in het Sakya-klooster identiek is aan de Apostolische Bibliotheek die in het Vaticaan te vinden is, evenals met ondergrondse bunkers met veel kunst. Zo’n verbazingwekkend archief van boekdelen in combinatie met een kolossale verzameling artefacten heeft het klooster de bijnaam “Second Dunhuang” opgeleverd, verwijzend naar de stad in het noordwesten.

De geleerde van de Tibetaanse taal Das Sharat Chandra schrijft: Wat betreft de grote bibliotheek van Sakya, die staat op planken langs de muren van de grote hal van de Lhakhang chen-po. Er zijn hier veel boeken bewaard gebleven die in gouden letters zijn geschreven; de pagina’s zijn zes voet lang en achttien duim breed. In de kantlijn van elke pagina staan ​​illustraties en de eerste vier delen bevatten afbeeldingen van de duizend Boeddha’s. Deze boeken zijn gebonden in ijzer. Ze werden bereid in opdracht van keizer Kublai Khan en gepresenteerd aan de Phagpa lama tijdens zijn tweede bezoek aan Peking.

In deze tempel is ook een schelphoorn bewaard gebleven met kransen die van links naar rechts draaien [in het Tibetaans, Ya chyü dungkar], een geschenk van Kublai aan Phagpa. Het wordt alleen door de lama’s geblazen als het verzoek vergezeld gaat van een geschenk van zeven ons zilver; maar om het te blazen, of te laten blazen, wordt als een daad van grote verdienste beschouwd. ( Bron )

De provincie Gansu in China herbergt een aantal grotten die bekend staan ​​om hun boeddhistische muurschilderingen en manuscripten. Er is een koord te vinden dat naar de belangrijkste gebedsruimte leidt nadat het door een tunnel is gegaan die aan beide zijden is omzoomd met koperen gebedsmolens en door de enorme ingang naar het complex is gegaan. Tibetaanse gebedsvlaggen met hun vijf karakteristieke kleuren (blauw, wit, rood, groen en geel) zijn rond een paal gewikkeld, terwijl traditionele motieven de felgekleurde muren ondersteunen.

Ondertussen worden je auditieve zintuigen getrakteerd op een mengelmoes van geluiden die harmonieus samensmelten met zingende monniken, kwetterende bezoekers en koerende duiven die met hun vleugels fladderen. De meeste mensen in dit leven zullen deze waardevolle oude teksten nooit te zien krijgen of er zelfs maar over horen. De torenhoge muren hebben de tempel misschien bewaakt toen de ene eeuw toegaf aan de volgende, maar de artefacten waren niet zo immuun. Het digitale tijdperk heeft de onschatbare artikelen van het Sakya-klooster echter een reddingsboei gegeven, aangezien notebooks en scanners overbodig zijn geworden.

Sinds 2015 is er een archiveringsproject aan de gang, waarbij 26 soorten oude artefacten worden onderzocht, waaronder fresco’s, porseleinen voorwerpen en instrumenten. Door hun gegevens digitaal vast te leggen, krijgen ze een nieuw leven in de 21e eeuw. In 2009, in de Indiase Himalaya, kwamen ’s werelds meest vooraanstaande vertalers, boeddhistische geleerden, leraren en vrijwilligers dagenlang bijeen en deelden tientallen jaren onderzoek om te concluderen dat slechts 5% van de leer van de Boeddha ooit was vertaald in een taal die tegenwoordig wordt gesproken. En over 50 jaar zullen er misschien nog maar een handjevol mensen over zijn die deze oude talen kunnen begrijpen. ( Bron )

Vraag je je af hoeveel kennis er verloren gaat als iemand deze plek vernietigt? Soortgelijke incidenten deden zich in het verre verleden al voor in de menselijke geschiedenis toen de indringers uit Spanje alle heilige boeken van de Azteken vernietigden omdat ze dachten dat het het werk van de duivel was.

Bron

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥