Oude oorlogen met buitenaardse wezens
Er is voldoende bewijs om deze hypothese te ondersteunen. Op aarde zijn veel sporen van straling ontdekt. Bij dieren en mensen komen mutaties voor die cyclopsisme veroorzaken (bij Cyclops bevindt het enige oog zich boven de neusbrug). Uit de legendes van verschillende naties kun je leren over het bestaan van cyclopen die met mensen vechten.Ten tweede leidt straling tot polyploïdie – een verdubbeling van de chromosomenset, wat gigantisme en een verdubbeling van organen veroorzaakt: twee harten of twee rijen tanden. Wetenschappers vinden periodiek op aarde de overblijfselen van gigantische skeletten met dubbele rijen tanden.
De derde richting van radioactieve mutagenese is Mongoloïditeit. Hoewel dit ras zelfs nu het meest wijdverbreid is op aarde, waren er voorheen veel meer Mongoloïden – ze werden gevonden in Europa, Sumerië, Egypte en zelfs Centraal-Afrika.
Een andere bevestiging van radioactieve mutagenese is de geboorte van freaks en kinderen met atavismen (terugkeer naar voorouders). Straling leidt tot zesvingerige mensen, wat voorkomt bij Japanse overlevenden van de Amerikaanse kernbomaanslag, maar ook bij pasgeborenen in Tsjernobyl.
Er zijn meer dan honderd kraters met een diameter van 2-3 kilometer op aarde gevonden, waaronder twee enorme: in Zuid-Amerika (diameter – 40 km) en in Zuid-Afrika (diameter – 120 km). Als ze in het Paleozoïcum (350 miljoen jaar geleden) waren gevormd, zou er lang geleden niets van over zijn gebleven, aangezien de dikte van de bovenste laag van de aarde elke honderd jaar met ongeveer een meter toeneemt. En de trechters zijn nog steeds intact. Dit suggereert dat de nucleaire aanval 25-35 duizend jaar geleden plaatsvond. Als we 100 kraters over een afstand van 3 km nemen, zien we dat 5000 ton bommen zijn ontploft tijdens de oorlog met de Asura’s.
Deze feiten bevestigen dat er een kernoorlog heeft plaatsgevonden. Het vuur brandde “drie dagen en drie nachten” (zoals de Maya Codex van Rio zegt) en resulteerde in nucleaire regen – waar de bommen niet vielen, viel de straling. Een ander vreselijk fenomeen veroorzaakt door straling zijn lichte brandwonden aan het lichaam. Ze worden verklaard door het feit dat de schokgolf zich niet alleen langs de grond voortplant, maar ook naar boven. Als het de stratosfeer bereikt, vernietigt het de ozonlaag, (Dus die kernproeven zijn heel slecht voor de aarde, vandaar die gaten toen in de ozonlaag! De mens leert niets hé!?) die de aarde beschermt tegen schadelijke ultraviolette straling. Het is bekend dat ultraviolet licht onbeschermde delen van de huid verbrandt. Kernexplosies resulteerden in een aanzienlijke drukverlaging en vergiftiging van de gassamenstelling van de atmosfeer, waarbij de overlevenden omkwamen.
De asura’s probeerden in hun ondergrondse steden aan de dood te ontsnappen, maar stortbuien en aardbevingen vernietigden de schuilplaatsen en dreven de bewoners terug naar de oppervlakte van de aarde. Vroeger geloofden wetenschappers dat de ‘onderaardse gangen’ die in onze tijd functioneren en die van grotten naar het aardoppervlak lopen, van natuurlijke oorsprong zijn. In feite zijn ze gemaakt met laserwapens om de asura’s uit te roken die hun toevlucht hebben gezocht in de kerkers. Deze “onderaardse gangen” hebben een regelmatige ronde vorm, wat ongebruikelijk is voor sinkholes van natuurlijke oorsprong (er zijn er veel in de grotten van de Perm-regio, ook in de buurt van de stad Kungur).
Nu is het duidelijk waarom tunnels van duizenden kilometers lang, gevonden in Altai, de Oeral, Tien Shan, de Kaukasus, in de Sahara en Gobi woestijnen, in Noord- en Zuid-Amerika, over de hele planeet worden gegraven.
Misschien werden lasers voor meer gebruikt dan alleen het uitroken van asura’s. Zodra de laserstraal de gesmolten ondergrondse laag bereikte, barstte het magma uit en vormde in de loop van de tijd kunstmatige vulkanen.
Degenen die in de kerker achterbleven, verloren geleidelijk hun gezichtsvermogen (iedereen kent het epos over Svyatogor, wiens vader in de kerker woonde en niet naar de oppervlakte kwam omdat hij blind was). De afstammelingen van de asura’s namen in omvang af tot dwergen, waarover veel legendes bestaan. Kleine wezens hebben het tot op de dag van vandaag overleefd en hebben niet alleen een zwarte, maar ook een witte huid (de Menehets van Guinee, de Dopa- en Hama-volkeren, iets meer dan een meter lang, levend in Tibet).
Bij Sterlitamak (een stad in Basjkiria) liggen twee duinen gemaakt van minerale stoffen. Dit zijn waarschijnlijk twee graven van asura’s; Er zijn veel soortgelijke graven op aarde. Maar sommige asura’s hebben het tot op de dag van vandaag overleefd.
In de jaren zeventig ontving de Commission on Anomalous Phenomena berichten over ontmoetingen met reuzen ter grootte van een gebouw van veertig verdiepingen. De stappen van deze titanen gingen gepaard met een krachtig gebrul en hun voeten zonken diep in de grond. Wat het leven onder de grond betreft, het is mogelijk. Volgens geologen zit er meer water onder de grond dan in de hele Wereldoceaan; er zijn ondergrondse zeeën, meren en rivieren ontdekt.
Wetenschappers hebben gesuggereerd dat de wateren van de Wereldoceaan verbonden zijn met ondergrondse wateren, en dat niet alleen de watercyclus daartussen plaatsvindt, maar ook de uitwisseling van biologische soorten. Wil de ondergrondse biosfeer zelfvoorzienend zijn, dan moeten er planten zijn die zuurstof produceren en koolstofdioxide afbreken. Maar fotosynthese, zo blijkt, kan plaatsvinden in volledige duisternis, het is voldoende om een zwakke elektrische stroom met een bepaalde frequentie door de grond te laten gaan.
Op plaatsen waar warmte het aardoppervlak bereikt, zijn vormen van thermisch leven ontdekt waarvoor geen licht nodig is. Misschien kunnen ze zowel eencellig als meercellig zijn en zelfs een hoog ontwikkelingsniveau bereiken.
Het verschijnen van dinosaurussen op aarde (bijvoorbeeld het monster van Loch Ness) suggereert dat wezens die ondergronds leven soms naar de oppervlakte komen om te ‘grazen’. Veel drijvende wezens uit de tijd van de Asur-biosfeer hebben mogelijk ondergronds redding gevonden. Berichten over dinosaurussen die in oceanen, zeeën en meren verschijnen, vormen het bewijs van wezens die vanuit de ondergrond binnendringen en daar hun toevlucht hebben gevonden.
Volgens de Veda’s waren de asura’s groot en sterk, maar werden ze vernietigd door goedgelovigheid en eenvoud. De goden versloegen met behulp van bedrog de asura’s en dreven ze ondergronds en naar de bodem van de oceanen. Piramides verspreid over de hele planeet (in Egypte, Mexico, Tibet, India) geven aan dat de cultuur verenigd was en dat aardbewoners geen reden hadden om onderling te vechten.
Degenen die de Veda’s goden noemen, verschenen uit de lucht, dit zijn buitenaardse wezens uit de ruimte, en het nucleaire conflict was hoogstwaarschijnlijk kosmisch.
Bron: http://www.lvavasil.com
