Kat Tom redt leven van zijn baasje door aanwijzen tumor
Kat Tom redt leven van zijn baasje door aanwijzen tumor
De Amerikaanse Sue McKenzie zegt haar leven te danken te hebben aan haar kat Tom. Dankzij rare trekjes van haar kat kwam ze er namelijk achter dat ze een kwaadaardige tumor had in haar nek.
Ik werd er gek van, want hij wilde me niet meer met rust laten. Hij bleef tikken met zijn pootje op mijn nek, ik snapte er niks van.
Baasje Sue McKenzie
Tom was een heel rustig katje die erg op de achtergrond bleef. Het zwart-witte beestje werd echter steeds aanhankelijker en begon zijn baasje pootjes te geven op de achterkant van haar nek. Niets voor Tom, zo vertelt de 64-jarige McKenzie aan ITV News: ,,Tom is geen kat die veel contact met mensen zoekt en geknuffeld wil worden. Hij komt wel eens naast me zitten, maar daar blijft het dan ook bij.”
Toen het opvallende gedrag van Tom twee weken aanhield, besloot McKenzie actie te ondernemen: ,,Ik werd er gek van, want hij wilde me niet meer met rust laten. Hij bleef tikken met zijn pootje op mijn nek, ik snapte er niks van.” Aanwijzingen genoeg om het beestje mee te nemen naar een dierenarts.
Honden kunnen kanker ruiken
Onderzoek heeft uitgewezen dat honden kanker kunnen ruiken. Kankervarianten die verborgen zitten onder de huid, weten de viervoeters te detecteren via de adem. Kanker laat namelijk andere restproducten achter dan gezonde cellen, wat effect heeft op je adem. De verschillen zijn zo groot dat een getrainde hond dit kan oppikken, zelfs in een vroeg stadium van de ziekte. Mensen zijn hiertoe niet in staat, omdat ze veel minder goed chemische sporen kunnen onderscheiden. Of katten ook over deze kwaliteit beschikken is nog niet bekend.
Bobbel in nek
De arts kon niks geks ontdekken bij het beestje, dus ging hij op zoek naar andere motieven. ,,De arts zei dat Tom mij misschien wel iets duidelijk wilde maken.” Sue McKenzie begon de plek te onderzoeken waar Tom eindeloos tikte en ontdekte daar een bobbel. ,,Ik had de bobbel al wel eens eerder gevoeld, maar had er geen seconde meer bij stil gestaan dat het om een kwaadaardige tumor zou kunnen gaan. Maar door dit gedrag van Tom begon ik er toch vraagtekens bij te stellen.”
McKenzie besloot naar het ziekenhuis te gaan voor controle, waar ze te horen kreeg dat het om een kwaadaardige tumor in haar nek ging. Doordat ze zo vroeg aan de alarmbel trok, kon de tumor goed aangepakt worden met chemotherapie. Inmiddels is de oma van twee kleinkinderen weer gezond verklaard.
Ze vindt dat ze haar leven aan Tom te danken heeft: ,,Ik ben hem ontzettend dankbaar, hij heeft mijn leven gered.” Tegelijkertijd met de tumor van McKenzie is ook de aanhankelijkheid van kater Tom verdwenen: ,,Zijn heldendaad doet hem niks. Hij is weer koud en afstandelijk. Maar gelukkig laat hij mijn nek dus met rust!”
