Kinderen
Wanneer ben je verwend?
Ik hoor vaak mensen praten over het verwennen van kinderen.
Nu heb ik de wijsheid natuurlijk niet in pacht, maar ik zie er weinig kwaad in.
Uiteraard inclusief uitleg dat niet iedereen dat heeft, en dat het geen normaal iets is als een kind krijgt wat het wenst. Als je weet, dat je kind het besef heeft ontwikkeld dat het iets krijgt, maar ook weet dat dit niet iets standaards is.
Wat zit er dan voor kwaad in?
Wat is verwennen nu eigenlijk?
Een kind afkopen zie ik als verwennen, een kind het beste gunnen en kansen geven. Positief zijn tegen je kinderen, dat noem ik geen verwennerij.
Zelf ben ik gezegend met een prachtige zoon.
Ik weet nog toen hij klein was, ik alles van tafel haalde, en op een gegeven moment maar een spijker sloeg in een metalen bloempot, ja midden in mijn salontafel…zodat er toch nog iets op de tafel stond. Want ik vond dat een kind gewoon alles mocht onderzoeken, maar als jij het niet wenste dat er iets kapot zou gaan en jij boos moet gaan worden op je kind omdat het nieuwsgierig is van nature, alles van tafel gooit. Dan denk ik, zet het er dan niet neer…het is maar voor enkele jaren.
Ik hoefde geen tik op de vingers uit te delen gelukkig. Niet dat ik dat ooit zou doen, maar bij wijze van spreken dan.
Later kwam het besef zelf wel, dat er dingetjes op tafel stonden of op de vensterbank…nou ja er af trekken deed hij al niet meer dus, het was de moeite best waard.
Hoe klein hij ook was, in de wandelwagen ging ik al oefenen bij de parkeerplaats, uitkijken dit is de stoep, dat is de weg op de weg komen er auto’s daar moet je voor uitkijken, dan kijk je naar links en naar rechts etc etc.
Gewoon spelenderwijs ging dat.
Liegen hoeft hij ook niet, omdat ik nooit boos wordt als hij de waarheid spreekt.
Als je kind iets doet dat niet mag en het biecht het eerlijk op, dan overleg je…ok je hebt het gedaan, maar als je dat doet dan..en dan leg je duidelijk uit waarom!
Ik ken genoeg mensen die dat dus niet doen.
Ga daar af!!!!!!
NU! ERAF!!!!!! Verdorie!
Kind snapt dan niet waarom het ergens af moet gaan.
Dus waarom luisteren,….. als je uitlegt dat als het op het klimhuisje klimt op het dak, het eraf kan vallen en dat dat pijn gaat doen…dan snappen ze heel veel.
Ken een moeder die ooit begon te schelden omdat een kind een lepel liet vallen…eh sorry?
Waar ben je dan mee bezig..als je niet redelijk bent t.o je kinderen dan krijg je onredelijkheid terug op den duur. Of een kind gooit iets om, en dan boze woorden om wat?
Alsof wij nooit iets omgooien?
Die moeder is haar kinderen inmiddels kwijt, na veel ellende en toestanden zijn de kinderen nu bij hun vader gaan wonen.
Want ze mopperde altijd maar door jaar in jaar uit.
Het is heel simpel…fouten maken is menselijk en een kind moet je als mens behandelen. Je bent geen baas over een kind nml. Je bent een opvoeder en zijn ouder.
Daar hoort veel liefde bij.
En bij liefde hoort ook dat je het beste voor hebt met je kinderen.
Dus heet dat dan verwennen? Een kind dat opgroeit in de wetenschap dat het gerespecteerd wordt, liefde krijgt, dat er altijd iemand voor je kind is. Wat er ook gebeurd!
En heb je geld dan moet je dat ook kunnen geven, toch, aan je kinderen. Ze het beste gunnen is ook ze geven wat ze graag wensen en dan niet met alles uiteraard.
De mama’s die zelf in mooie kleren lopen waarvan de kindertjes maar armoedig erbij lopen, ken ik ook wel.
Kinderen die weinig hebben gaan zoeken naar, willen graag, en gaan bv stelen, of worden jaloers. Als je kind veel heeft hoeft het nooit te stelen en hoeft het ook niet jaloers te zijn.
En ik weet ook nog hoe mijn kind altijd tevreden was in de supermarkt, waarom?
Rond etenstijd krijgen kinderen honger of dorst en gaan vervelend worden. Ik nam altijd wat te drinken mee, dus dat gaf ik in de winkel…nou lastig was mijn kind dus nooit!
Rondsjezen? Mag maar kijk wel uit straks rij je anderen tegen de benen aan en dat doet zeer..ipv het welbekende en DAT MAG NIET! Of HOU DAAR EENS MEE OP JIJ!
Maar ik zie ook veel ouders momenteel die als een slome achter de kinderwagen staan en het kind krijst en jankt en ze zeggen niets! Alsof ze versufd in het leven staan.
Hoe voedt jij een kind op…en wat verwacht je dan na een aantal jaren? Dat je kind nog luisterd als je iets uitlegt?
Dus uitleggen, alles uitleggen tot in den treure!
Ik weet nog dat mijn kind op een dag de deur volgekrast had met zwarte stift inclusief zijn eigen toet. Ik lachte me suf…geweldig vond ik dat!
Waarom niet? Spiegel erbij kijk eens!
Nooit meer gedaan, waarom niet? Ik heb geen idee..maar ik werd niet boos.
Of toen de deur in het slot viel toen ik ramen ging wassen en mijn kind binnen teletubbies keek op de tv, denk maar niet dat de deur geopend werd voor mij. Eerst teletubbies afkijken, moet ik boos worden dan?
Ben over de schutting geklommen, vond hij erg grappig, maar ik werd niet boos.
Waarom niet? Het was toen een kind van 2 jaar oud?
Logisch toch..opperste concentratie. Teletubbies wow.
En ik moest over de schutting klimmen hehe..
Verkeerde vriendjes, moeilijk item hoor, maar uitleggen, het begrijpen ook, maar ook het begrip bijbrengen dat als je er bij loopt je ook behoord tot het gedrag wat de ander had.
Hier in de tuin was het jaren een zooi! Hutten bouwen, tenten, graszoden naar de maan, een tijdlang hebben ze met houten planken een hut gebouwd, de spijkers in mijn schutting!
Nou en? Ze genoten! Ze genoten zo intens met zijn allen hier.
Water in ballonnen, ga lekker je gang, die modderpoten dweil ik wel weer op en dat water op de grond idem. So what?
Keuken was zeiknat, maar ik genoot van hun plezier!
Ga ik niet moeilijk over lopen doen, vrijheid om jezelf te mogen zijn, om te mogen ontdekken!
Dat is voor mij belangrijker dan een dagje extra werk.
En beter dan op straat slenterende kindertjes die thuis niks mogen toch?
En kittens had ik plenty al was het voor die kids. Laat ze maar zien hoe het gaat in de natuur, hoe mooi het is een geboorte meemaken van kittens. Hij was erbij.
Ja een keer zelfs diep in de nacht, met een moeder die meehielp, kittens droogwrijven, navelstrengetjes afbinden met een draadje.
Oh ja, het hoort er allemaal bij. Respect voor dieren had hij al op zeer jonge leeftijd.
Kwestie van uitleggen, overleggen, praten.
De tijd van sloopafval in de tuin waarbij een soort auto gemaakt werd van een autostuur en onderdelen, wat een plezier hadden ze. Ik heb niet alleen mijn kind een leuke herinnering meegegeven denk ik maar ook die andere kinderen.
En ja het was een rotzooi gruwelijk gewoon!
Maar zo gezellig. Dus so what?
Ik heb wel een zeer net kind, die alles opruimt uit zichzelf nu. Die uit zichzelf zijn huiswerk maakt, verbazingwekkend, zeer zeker.
En waarom, geen idee, vast omdat mijn kind verwend werd?
Ik heb een neef, die toen die neef nog een neefje was, altijd betiteld werd als verwend jong.
Ik mocht hem altijd graag!
Hij kreeg alles wat hij wenste, was al op jonge leeftijd bezig met geld, zo ook de mijne.
Niets mis mee, maar die neef heeft het helemaal gemaakt.
Heeft een mega job en verdiend zoveel per maand, nu dat heb ik per jaar denk ik nog niet eens.
Dus wat is dan fout?
Niet bij de ouders mogen slapen ook weer zoiets, bij ons ging dat bij toeval nu eenmaal zo, omstandigheden en ziek zijn etc.
Dus dat moest gewoon van mij. Klaar…In het buitenland is dat de eerste jaren ook normaal trouwens maar hier kan dat niet, noemt men het ongezond.
Ehm..ze gaan heus wel een keer op zichzelf hoor…
En nu wil hij al jaren niet meer logeren bij mij. Hahaha want hij heeft een mega groot bed gekregen nml.
Maar het is wel goed voor het zelfvertrouwen.
En we wonen nu eenmaal met zijn tweetjes dus…whatever?
Nee dat men daar zo moeilijk over deed altijd begreep ik niet helemaal maar ok.
Tot nu toe ben ik trots…wat heet trots?
Trots an sich ken ik niet zo goed maar ben ik ergens heel erg blij!
Dat mijn kind is geworden wie hij nu is.
En ik kan niet in een toekomst kijken maar misschien…heel misschien heb ik hiermee een aantal mensen wat tips kunnen geven?
Ga gewoon niet af op wat andere mensen vinden en denken, maar luister gewoon naar je gevoel.
Het is toch jouw kind? Het kind dat ontstaan is onder jouw hart?
Geeft het tijd en geduld en liefde en vooral aandacht.
En leg vooral veel uit. Met veel woorden, uitleggen is zo belangrijk nml.
Je kunt bv zeggen, jij moet de tafel dekken, maar een kind wil horen waarom!
Ik vind het fijn dat je mij even helpt, ik vind het ook goed dat je leert dat dit zo hoort.
Voor later, en dat je niet denkt dat je later ook niets hoeft te doen voor je vrouw oid, want een vrouw is niet je moeder maar je partner!
Klinkt misschien stom, maar zoveel mensen vergeten dat!
Je moet nu naar bed, waarom moet je kind naar bed?
Je moet nu naar bed omdat je morgen vroeg op moet voor school, en als je nu niet slaapt ben je morgen moe en kun je je niet goed concentreren!
En dan mis je veel van de lessen en dat is jammer voor later.
Leg het uit.
Zoveel wordt gewoonweg niet uitgelegd aan kinderen.
Terwijl ze die uitleg zo nodig hebben.
En als jij moe bent, omdat je druk was die dag, wat dan ook…probeer toch tijd te maken voor die uitleg en wees niet kortaf.
Een kind is een ziel die bij jou is gekomen, omdat het dacht dat jij als beste zijn of haar ouder kon zijn.
Omdat jij die verantwoording aangaat als je ouder wordt!!!
En niet omdat al je vrienden al een kind hebben, moet jij er ook maar een, of omdat je ouders zeggen zoow wordt het eens geen tijd?
Dat is geen juiste basis natuurlijk voor een keus, nu is een kind vaak geen keus.
Een kind neem je niet een kind krijg je…maar als je een kind krijgt besef dan ook welke belangrijke taak je hebt!
En niet dat je zoveel werkte zal je kind blij maken!
Omdat je dankzij je werk, spullen kon kopen voor je kind ook niet!!!
Want dat telt niet in het leven geld en goederen…maar liefde!
Liefde telt altijd in het leven!
Besef dat en geen enkele kinderopvang kan het weg gaan van de moeder vergoeilijken als zij weg gaat naar haar werk omdat het huis afbetaald moet worden of de auto of omdat ze op vakantie moeten.
De euro heeft het leven niet gemakkelijker gemaakt…
Maar als ik nog denk aan mijn lieve oma die zalig om mij heen drentelde altijd met een emmer sop of een ladder voor het ramenlappen elke week… de dagelijkse dingen gaven een veilig gevoel, wat nu al lang niet meer is, zoals de melkboer die langskwam elke dag en de bakker aan de deur…en zelfs nog de slager weet ik me te herinneren!
dat was weergaloos, want mijn moeder moest werken, en dat heeft ze haar hele leven gedaan, werken werken en nog eens werken en ik denk…dat ik als kind liever een moeder wenste die niet werkte…maar er gewoon was…als ik thuis kwam uit school bv.
Als je denkt aan je kind, in de zin van het is een mens, geen kind, en natuurlijk is het een kind, maar zou jij je beste vriend zo behandelen als jij je kind doet?
Zou jij zo op je beste vriend mopperen?
Of je partner?
Doe dit dan ook niet bij je kind.
Want je kind is nog veel dichterbij dan die vriend of die partner.
Dichterbij kan niet gewoon.
Angelwings
