Is het mogelijk om te geloven in reïncarnatie

In de wetenschap wordt de transmigratie van zielen “reïncarnatie” (in het Arabisch “natasuh”) genoemd. Volgens het onjuiste geloof in
reïncarnatie is de ziel de buitenste schil van het lichaam. Het leven is een grote school. En je kunt ernaar terugkeren om de weglatingen van
het vorige leven te corrigeren. Zo bereikt de ziel, die van het ene lichaam naar het andere gaat, uiteindelijk perfectie en voltooit ze de
levensschool.

Dergelijke overtuigingen zijn gebaseerd op psychologische redenen als angst voor de dood, hunkering naar het eeuwige leven en de eigen kijk
op de problemen van het leven. Dat wil zeggen, degenen die dorsten naar het eeuwige leven, versterken zo hun verlangen naar het eeuwige
bestaan.
Niemand is bekend met de exacte geschiedenis van het ontstaan van het reïncarnatiegeloof.

 

Volgens sommige bronnen is de geboorteplaats van dit geloof het oude Egypte.

Ook de historicus Herodotus wees hierop. Omdat er in het oude Egypte een geloof was dat zogenaamd de ziel van een persoon in dieren terechtkomt, meestal in vogels en slangen. De Egyptenaren geloofden dat na de dood van een persoon, waar hij ook stierf,
op het land of in het water, de ziel, nadat ze zich in de lichamen van verschillende dieren had verplaatst, uiteindelijk het menselijk lichaam bewoont. Het is bekend dat de reden voor de bouw van de piramides in het tijdperk van de farao’s zo’n overtuiging was.
Volgens andere historische gegevens kwam het geloof in reïncarnatie van de Grieken naar de Europeanen, en zij leerden het op hun beurt van Pythagoras.
In het oosten komt het concept van reïncarnatie vooral veel voor in India. Zo geloofden de inwoners van de kustgebieden van de Ganges en
Senta dat de ziel van de overledene na de dood in een vogel verhuist en zo zijn levenspad voortzet.

Kenmerken van reïncarnatie werden geassocieerd met de kenmerken van de samenleving, hun cultuur, het verstrijken van de tijd. Dat wil zeggen,
het concept van reïncarnatie was kenmerkend voor verandering. Om deze reden is er een verschil tussen Griekse, Egyptische, Indiase, Chinese en
Iraanse reïncarnaties. Als reïncarnatie bijvoorbeeld in India kenmerkend is voor elke ziel, dan wordt het in de religies van de Boeddha en de
brahmanen verteld in de vorm van een legende.
Er is zelfs zo’n overtuiging: “Gezuiverde zondeloze zielen bereiken nirvana, en zondige zielen gaan, tot volledige zuivering, over in dieren en vogels.”

De oude Grieken bedoelden met reïncarnatie de transmigratie van de ziel in dieren, en vervolgens van dieren in mensen.
In Iran vertegenwoordigt reïncarnatie de basis van religie in plaats van alleen filosofie. Een bepaald deel van de aanhangers van het zoroastrisme en de leer van Mazdak hield precies dergelijke opvattingen over reïncarnatie aan. De leer van reïncarnatie vindt plaats in stromingen van het
sjiisme als Ghulat in Iran.

Reïncarnatie wordt gekenmerkt door de volgende concepten :

1. De ziel heeft de eigenschap zich eeuwig van lichaam naar lichaam te verplaatsen. Volgens de Boeddha gaan zielen die perfectie hebben
bereikt over in nirvana;

2. Paradijs en hel bevinden zich niet in Achiret, maar in verschillende lichamen van deze wereld. Volgens dit concept moet het paradijs gezond,
gelukkig en rijk in deze wereld worden geboren. Hel – ziekte, handicap, weesschap. Ongelukkig lot. Ahiret is de dood van een persoon, het graf is
de baarmoeder van de moeder. En opstanding na de dood is een terugkeer naar deze wereld door reïncarnatie;

3. Degenen die in het volgende leven goede daden verrichten, zijn mooi, in een statig lichaam, en degenen die kwaad doen, hebben een slecht
lichaam. En reïncarnatie in dieren, planten of levenloze voorwerpen is een straf voor slechte daden;

4. Mensen en dieren zijn verantwoorde stoffen. Dat wil zeggen, ze moeten voldoen aan de vereisten van God. Om deze reden waren en zijn Zijn
boodschappers, zowel voor mensen als voor dieren.

Reïncarnatie is in strijd met de basisconcepten van de islam, evenals met de logica, om de volgende redenen:

1. Volgens de leer van de islam is elke persoon alleen verantwoordelijk voor zijn leven en zijn daden. Stel dat tijdens reïncarnatie een ziel die in duizenden lichamen is verhuisd soms goed is, soms slecht. Voor welk stadium van zijn reïncarnatie zou hij dan verantwoordelijk moeten zijn op de Dag des Oordeels?

2. Volgens de leer van de islam, evenals andere hemelse religies, zal iedereen worden beloond met de resultaten van hun daden in de volgende
wereld. En als men, om een waardige beloning voor zijn daden te ontvangen, van lichaam naar lichaam zou gaan, voor wie werden dan hemel en
hel geschapen? En wat heeft cultivatie door reïncarnatie voor zin als de ziel uiteindelijk niet naar de hemel gaat?

3. Volgens de leer van reïncarnatie stijgt de ziel, die gereinigd is, geleidelijk op. En als alles echt zo was, dan zou de stand van zaken van de
mensheid compleet anders zijn. Als het voor zielen natuurlijk was om door reïncarnatie te verbeteren, dan zou op dit moment een complete idylle
van goedheid en vrede op aarde heersen. En wat is er echt aan de hand? Oorlogen, ongevoeligheid, despotisme, overspel, alcoholisme, egoïsme,
gebrek aan spiritualiteit nemen overal toe.

4. De leer van reïncarnatie is ook in tegenspraak met de logica. Als de transmigratie van zielen ook maar een kleine wetenschappelijke achtergrond zou hebben, dan zou het eigendom zijn van de hele mensheid. Iedereen zou zich bijvoorbeeld herinneren wat er in zijn vorige leven was gebeurd.

Maar alle argumenten voor de waarheid van reïncarnatie komen neer op de onbewuste verhalen van verschillende kinderen, evenals op het delirium van psychopaten en gehypnotiseerde mensen. Kunnen verhalen over hun hervestiging van sommige kinderen als wetenschappelijk bewijs worden aanvaard? Het zou heel goed kunnen dat deze verhalen van kinderen die nog niet kunnen beseffen wat leugens en waarheid zijn, het resultaat zijn van psychologische beïnvloeding van buitenaf. En er moet aan worden herinnerd dat juist zulke “bekentenissen” van kinderen een “onweerlegbaar” bewijs zijn van de aanhangers van reïncarnatie. Wat betreft psychopaten, vanwege
psychologische afwijkingen, hun woorden verschillen vaak van elkaar.

Daarom moeten gezonde mensen niet luisteren naar de woorden van
mentaal onevenwichtige mensen die een serieuze behandeling nodig hebben. Om deze reden kunnen de woorden van psychopaten geen argument zijn voor reïncarnatie. Het volgende punt: kan het delirium van een persoon onder hypnose, dat wil zeggen krankzinnigheid, een wetenschappelijk bewijs zijn van reïncarnatie? Waarom aanvaarden psychiaters zo’n bekentenis niet als bewijs van reïncarnatie? Integendeel, volgens de raad van alle psychiaters is zo iemand “dissosyetif”, dat wil zeggen geestesziek. En dit alles zal al het bewijs van de aanhangers van reïncarnatie ongeldig maken.

Om deze reden kunnen de woorden van psychopaten geen argument zijn voor reïncarnatie.

5. Op de vraag: “Waarom herinneren de Incarnerende zielen zich niets van hun leven?”

Antwoorden aanhangers van reïncarnatie dat het voor zielen beter is om niets te weten over het vorige leven en geven het volgende argument: “Twee familieleden, tussen wie er  incidenten waren in een vorig leven, zijn misschien geboren in dezelfde familie. Als ze zich hun vorige leven herinnerden, zou hun vijandigheid zijn voortzetting
hebben gevonden. Om deze reden is het handiger voor hen om zich het vorige leven niet te herinneren.” Maar dit antwoord is niet bevredigend.

Hoe kunnen mensen zichzelf dan beschermen tegen fouten uit het verleden? Hoe kunnen ze hun fouten corrigeren? Zo ja, wat heeft het voor zin
om te zeggen dat ze in dit leven zijn gekomen om hun fouten uit het verleden te corrigeren? En wie kan garanderen dat ze hun oude fouten niet
zullen herhalen?

6. Als, zoals de aanhangers van reïncarnatie beweren, de menselijke ziel eerst planten zijn en dan dieren, en dan een menselijk lichaam bewoont,
waarom hebben biljoenen dieren en planten dan niet op zijn minst enkele menselijke eigenschappen? Waarom kunnen ze geen van de acties
uitvoeren die inherent zijn aan een persoon?

7. Het is onmogelijk om de negatieve impact van het geloof in reïncarnatie op de relatie van mensen en op hun psyche niet te erkennen. Het kan
tenslotte gebeuren dat de ouders van een pasgeborene, in plaats van hem tegen hun borst te drukken, van hem vervreemd zullen raken, denkend aan de zonden van de ziel van een oude man die in de vorm van hun kind ter wereld kwam.

8. Als de ziel tijdens reïncarnatie naar een ander lichaam verhuist met de eigenschappen die haar in een vorig leven kenmerkten, waarom dan
een kind opvoeden, naar school sturen, enz.? Waarom veel geld uitgeven aan het opleiden van de volgende generatie?

9. Volgens de leer van reïncarnatie keert de ziel verschillende keren terug tot leven en verlaat ze, na het bereiken van perfectie, deze wereld voor
altijd. Dat wil zeggen, volgens de geloofsbelijdenis van de Boeddha bereikt de ziel nirvana. Volgens hetzelfde credo, als meer dan een miljoen jaar veel zielen die perfectie hebben bereikt deze sterfelijke wereld voor altijd hebben verlaten, waarom neemt dan de bevolking van de aarde niet af, maar neemt integendeel met de dag toe? (Er zijn meerdere planeten dan de onze alleen natuurlijk)

10. Tijdens zijn, zij het korte, leven heeft een persoon alle kansen op zelfverbetering. Uit de geschiedenis van de islam is bekend dat er mensen
waren die afgoden aanbaden, hun dochters zonder spijt levend begroeven, verdronken in losbandigheid en zonden. Maar met de komst van de
islam werden zij, nadat ze in Allah de Almachtige hadden geloofd, moslims. En als gelovigen voldeden ze ijverig aan alle vereisten van de Koran
en veranderden ze in persoonlijkheden die navolging verdienen. Als dat zo is, waarom zou een persoon dan, om perfectie te bereiken, in dieren,
in planten en dan weer in een menselijk lichaam moeten gaan? Geloof in reïncarnatie verbetert niet alleen een persoon geestelijk niet, maar
berooft ook een menselijk gezicht. Omdat een gelovige in deze leer gemakkelijk kan zondigen. Hij gelooft immers dat hij in de toekomst de kans
krijgt om zijn zonde weg te wassen. En die persoon die in één enkel leven gelooft en dat hij zich zal moeten verantwoorden voor zijn
overtredingen, zal op alle mogelijke manieren streven naar perfectie. Hij weet tenslotte dat hij niet naar deze wereld mag terugkeren om zijn
fouten te corrigeren.

Bron

Toch zal de wereld een grote chaos worden als er geen geloof was die mensen behoedt voor het maken van veel fouten, de mens zal losgaan in een Goddeloze wereld en doet dan wat God verboden heeft, een geloof heeft zeker zijn impact… niet weten of er wel of geen volgend leven is, is juist minder goed…
Zo weet de mens dat karma bestaat, daardoor zal men zich uiteindelijk beter gaan gedragen…