Kinderen die vertellen over hun vorige levens
Jonge kinderen vertellen soms details uit een vorig leven, die bij het checken juist blijken te zijn
en waarvan ze op een andere manier dan reïncarnatie, niets konden weten.
De video onthult overweldigend bewijs van herinneringen uit een vorig leven bij kinderen.
Niet alleen zijn zulke ervaringen echt, ze komen veel vaker voor dan de meeste mensen beseffen.
Het interessante is dat 100 procent van de proefpersonen die herinneringen uit het vorige leven melden, kinderen zijn.
Ze kunnen elk moment voor elk heel klein kind gebeuren, maar ouders merken het vaak niet op,
omdat ze niet weten dat het mogelijk is, of niet weten waarnaar ze moeten zoeken …
Je kunt een ondertiteling aanzetten en deze ook veranderen bij- instellingen onderin de videobalk- en naar Nederlands vertalen…! Of automatisch vertalen.
Soms snap je er dan geen hol meer van maarrrr… je snapt dan in grote lijnen wel wat er bedoeld wordt. Als ik te lang Engels lees of hoor,
vind ik dat wel eens vermoeiend worden en dan klik ik dat wel eens aan, altijd handig!
Als klein meisje kroop ik altijd in elkaar als de sirenes afgingen, eens in de maand.
Vond dat gruwelijk angstig altijd en ik was toen 4 jaar oid…nu nog hoor ik dat nog wel eens in muziek terugkomen, *trance nummers* ook dan vind ik het niet prettig om te horen.
Maar vliegtuigen die overkwamen mn straaljagers… ik dook dan in elkaar van angst en dat heeft lang geduurd.
Ik weet nog hoe ik als 24 jarige totaal in elkaar dook bijna op straat, toen er plots een straaljager overkwam en wel erg laag!
Ik schaamde me kapot toen, het was een reflex waar ik niets aan kon doen.
Of die keer dat ze overkwamen en ik nog sliep en in 1 seconde naast mijn bed stond van angst!
Of hoe ik Joodse muziek hoorde en de melodie kende van verschillende liederen die ik nog nooit had gehoord.
Nu kan dat laatste een overerving zijn ergens? Voorouders.
Oorlogsfilms lieten mij altijd huilen, treinwagons vreselijk.
Met de trein ga ik niet graag alleen overigens.
Alleen vind ik al helemaal niet leuk, als in ergens heengaan alleen.
Terwijl ik prima alleen kan zijn…!
Ik heb enorm veel moeite met onderdrukking, een baas boven mij bv…
Iemand die kan beslissen wat jij moet doen, krijg ik het erg benauwd van!
Vroeg opstaan had ik als kind al enorm veel moeite mee.
Het was een ramp voor mij, een zware verplichting, zo voelde dat altijd en je moest wel!
Dat deed je ook wel.
En ik heb geen ochtendhumeur oid maar, nee, na de middag kom ik pas tot leven.
Ik blijf dat soort dingen apart vinden van mijzelf het waarom, geen idee.
Ik weet wel dat het een schande was vroeger als je uitsliep, dat hoorde niet zeg, stel je voor, foei!
Ik had een tante die ook uitsliep in het weekend en dan was er familie die zat te zeuren, Goh die sliep uit… kwamen ze onverwachts op bezoek, ze woonde ook verder weg.
Ik vond dat maar raar dat gemekker over dat uitslapen, moest ze toch zelf weten?
Wat een drama om niks ergens maar toch… het was een dingetje en nu nog is het een dingetje.
Op foto’s was ik ook vaak een verlegen, maar ook serieus kijkend kind, terwijl ik niks chagrijnig ben oid.
Ik weet ook nog hoe er ooit aan beide kanten van mijn moeders auto tanks reden, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest van angst… idem 4 a 5 jaar oud.
Ze deden niks zeiden mijn moeder en een kennis van haar tegen mij, maar ik had en intens wantrouwen tegenover die tanks.
Op Schiphol was ooit een vliegtuigje waar je kon eten, nu ze konden mij er niet inslaan bwvs want vliegtuigen moest ik niets van hebben, nu nog niet trouwens!
Ik ga er niet in!
No way!
Mijn eigen kind, als klein kind al zeer serieus.
Die kon je meenemen naar een restaurant en meneer zat daar al als een volwassene aan tafel, niks zeuren of jengelen of rondrennen, dat was hem te minnetjes allemaal.
Hij at met mes en vork,3,5 jaar oud…
Nu is hij een nette jonge Heer, (Ja met hoofdletter) met perfect verzorgde kleding en schoenen, echt een gentleman!
En een discipline die mij intens verbaast, waar menig jongere uitslaapt staat hij te sporten om 7 uur in de sportschool.
Qua voeding is hij zo streng, water en thee, en soms wat koffie, en havermout als ontbijt, geen snacks nada, geen drank, geen sigaret of drugs.
Hopelijk blijft dat zo! 🙂
Maar toch wonderlijk.
Hij lijkt wel een militair in een vorig leven, iemand van stand oid.
Een officier die anderen moest leiden. Het zit ergens in je aard en je zijn!
Een klein neefje van mij zei ooit, toen er een vliegtuig overkwam, en wij in de zandbak speelden, dat hij ook in een vliegtuig was geweest.
Oh ja? Vroeg ik hem toen.
Ja, in mama’s buik. Dat bleek later ook te kloppen.
Zijn moeder was in verwachting toen ze terugkwamen van vakantie.
Een jonger achterneefje van mij kwam bij mij op schoot zitten met zijn duim in zijn mond en vertelde mij dat hij vroeger groot was geweest.
Oh? Hoe dan vroeg ik hem, nou toen hij groter was en toen was hij verdronken.
Zijn moeder vond dat zo raar, maar ik heb toen uitleg gegeven over reïncarnatie aan haar.
Ik had me daar al in verdiept inmiddels ik was toen 21 denk ik.
Maar het is ook net of de kinderen aanvoelen dat ze het tegen jou wel kunnen vertellen.
Ik vind het mooie ervaringen.
