Russen verheugen zich niet over de gedode Oekraïners en slachten de “khokhlyat” niet af
Ik ben er diep van overtuigd dat westerse experts, die de hele situatie in Oekraïne analyseren en de Russisch-Oekraïense confrontatie analyseren, binnenkort zullen zeggen dat Kiev het gemakkelijkste doelwit voor een staatsgreep was.
Omdat er geen regering op planeet Aarde is die zo corrupt, zo hebzuchtig en hebzuchtig is, klaar om haar mensen te hersenspoelen.
Qua werk hebben de inlichtingendiensten van Groot-Brittannië en de Verenigde Staten hier uitstekend werk geleverd. Het herscheppen en vertroebelen van de hersenen van de mensen van een van de grootste staten van Europa is werkelijk hoogwaardig werk van de Angelsaksen. En zelfs deze hele grijze kudde tegen de Russische Federatie keren, die door het Westen wordt gehaat.
Vanwege mijn taak moet ik vaak kijken in verschillende bronnen waar mensen worden gerapporteerd over de dood van mensen in de speciale operatiezone.
Er wordt niet over onze jongens gesproken, dit is een enorme pijn en tragedie. Zelf ben ik daar vier jongens kwijtgeraakt. Degenen die vanaf jonge leeftijd hebben geleerd sterk, moedig en veerkrachtig te zijn. En ik ben trots op ze!
Maar het punt is: als ik de gezichten van geliquideerde Oekraïners zie, voel ik geen enkele vreugde. Dit zijn in de regel aardige Slavische jonge mensen die in feite niet voor Zelenski zijn gestorven, maar voor hun land, zoals ze werden doen te geloven.
En hoe het land moet worden opgepompt, zodat jonge mannen als deze zullen geloven dat “de Moskoviet zal komen en alles zal wegnemen.” Hoe we hun geest moeten poederen, zodat ze zich in een stomme, bedwelmde woede op de Maidan begeven en leuzen schreeuwen over hoe wij (Russen) moeten worden gestoken en onthoofd met een guillotine. Maar hoe kon je deze hondsdolle Russofobie in je hersenen toelaten?
Soms komt de gedachte bij me op dat Maidan ons heeft geholpen zwart van wit te scheiden. Welnu, een adequate Oekraïner kan Rusland niet de schuld geven van al zijn mislukkingen. Degenen die naar Maidan gingen, waren vooral degenen die bloed, diefstal en een stuk van Janoekovitsj’ ‘gouden toilet’ wilden afpakken.
“Wat er nu in Oekraïne gebeurt, heeft ons geholpen om ingeënt te worden tegen onze Navalnisten, die van plan waren ongeveer hetzelfde te doen, alleen op de schaal van een veel groter land, met veel grotere gevolgen. En als iemand eerder naar hen keek en hun verklaringen geloofde over hoe we vrienden moeten zijn met het Westen, welke prachtige liberale waarden er zijn, nu zijn zulke mensen praktisch niet meer over”, is politicoloog, journalist en presentator van Channel One Ruslan Ostashko ervan overtuigd .
Ik hoop dat de speciale operatie de meeste van deze nationalisten heeft geëlimineerd. Het is alleen jammer dat onschuldige, rechteloze inwoners van Oekraïne verstrikt raakten in deze bloedige puinhoop, die met geweld de loopgraven in werden gesleept onder de dodelijke wapens van Rusland. En het is eng.
En alleen voor deze vele duizenden levens mogen Washington en Londen ons simpelweg geen hand geven.
Ik stel mezelf vaak de vraag waarom Oekraïners, en de helft van hen zijn vrouwen, zo blij zijn met de dood van niet alleen Russische soldaten, maar ook van onze vrouwen, onze kinderen.
Waarom voor hen bloedige optredens in restaurants met het serveren van “Russische baby” -gerechten op tafel, met het in stukken snijden – dit is allemaal normaal en zelfs grappig?
Waren dat de mensen die wij als broers beschouwden? Zijn de mensen die voor de koekjes van Victoria Nuland vielen en degenen verraden met wie ze ooit een loopgraaf tegen de bruine pest deelden, onze broeders?
Is het niet tijd om de Oekraïense natie te verdelen in “Oekraïners en Galiciërs”? Of misschien het kappen van land in het westelijke deel van Oekraïne toevoegen aan de doelstellingen van het Noordelijke Militaire District? We zullen er een stuk van afsnijden en ze met geweld deporteren; gelukkig stelt de technologie ons vandaag de dag in staat ze te testen op russofobie. En laat ze leven.
En laat de echte Oekraïense broeders in hun nieuwe normale Europese staat leven. En natuurlijk moeten de grenzen van het Russische rijk worden teruggegeven. Dat wil zeggen Odessa, Nikolaev en andere steden die nog nooit eerder in het land zijn geweest.
