De lichamelijke dood

De lichamelijke dood
Elk mens die overgaat, komt terecht in die sfeer waarop hij op aarde was afgestemd en waarin hij dus geestelijk thuishoort. Mensen, die op aarde een goed leven hebben geleid, zijn veelal afgestemd op de eerste sferen van licht. Ook vanuit de donkere sferen zal men zich uiteindelijk, door reïncarnaties op aarde, ontwikkelen naar een hoger geestelijk niveau en dus naar een afstemming op de sferen van licht. Geen enkel mens is dus voor eeuwig verdoemd. Een mens kan zich rustig overgeven aan de dood, want sterven is niets anders dan het afleggen van het stoffelijke lichaam, dat de mens al die jaren heeft gediend.

Geestelijke dokter

Het tijdstip van het overgaan, van het aardse leven naar de sferen in het hiernamaals, ligt in principe voor elk mens vast. Bij deze overgang krijgt de mens hulp uit de astrale wereld. Als een mens gaat sterven, komt er een geestelijke dokter bij, die het proces van overgaan, ofwel “de geboorte in de sferen”, begeleidt. Deze geestelijke dokter weet precies hoe stervenden gehaald moeten worden en op welke manier de geest moet worden losgemaakt van het stoffelijke lichaam. Zo’n geestelijke dokter is altijd afkomstig uit de vierde sfeer van licht. In het leven op aarde was zo’n persoon vaak al dokter van beroep.

Ook komen familieleden en vrienden van degene die overgaat mee, om hem of haar te halen. Tijdens het gehele proces staan deze geesten rond het bed van de stervende. Om de geest te verlossen van het stoffelijk lichaam past de geestelijke dokter een behandeling toe, die bestaat uit het maken van lange magnetische passen op het lichaam. Zo’n eerste behandeling duurt ca. een kwartier. Bij een hoog ontwikkelde geest zal dit zogeheten verlossen, gemakkelijk gaan. In zo’n geval behoeft de bewerking met de magnetische passen maar driemaal uitgevoerd te worden. Voor mensen, die in hun leven op aarde zich uitsluitend op eigenbelang en bezit hebben geconcentreerd en het Hogere niet hebben willen vinden, is het moeilijk om het stoffelijke los te laten. Voor hen zal de overgang veel zwaarder zijn en de behandeling met de magnetische passen moet dan misschien wel 10 tot 20 maal herhaald worden. De geestelijke dokter moet dus zuiver aanvoelen en vaststellen hoe elke ziel die overkomt geholpen moet worden. Het is zijn werk om de schok, welke de geest bij het verlaten van het lichaam krijgt, te verzachten en de “nieuw geborenen” steun te geven voor zij de astrale wereld binnen treden. Het binnen halen in de sferen van een geest is dus geen eenvoudige taak. De dokter moet voor alles zorg dragen.

Fluïde koord

In de eerste plaats voor het breken van het fluïde koord. Het fluïde koord, verbindt namelijk de geest met het stoffelijke lichaam. Dit verbreken moet op de juiste wijze gebeuren, zodat de geest bij aankomst geen nadelige gevolgen zal ondervinden. Bij een ongeluk wordt de geest plotseling uit het lichaam gerukt. Het overgaan gaat dan veel te snel en de schok is dan zwaar. De overledenen, die op deze wijze in het hiernamaals aankomen, zijn dan lange tijd bewusteloos. Daarnaast is dit is dan ook nog eens afhankelijk van hun geestelijke toestand.

Alles moet ook op tijd gebeuren, niet te vroeg en niet te laat. Heel belangrijk daarbij is de uitstraling van de stervende. Hierin spiegelt zich diens geestestoestand af. Daaraan kan de geestelijke dokter precies zien wat hij doen moet en hoeveel keer hij de behandeling met de magnetische passen dient te herhalen. Zoals een kind op aarde geboren wordt, zo wordt de geest “geboren” in de sferen. De geest heeft bij zijn geboorte echter meer hulp nodig dan het kind. De geestelijke dokter heeft daarbij al zijn krachten nodig en wordt daarbij geholpen door de andere aanwezige geesten.

Ook de nabestaanden kunnen de geest helpen om gemakkelijker van het lichaam los te komen. Namelijk met liefdevolle gedachten. Als mensen sterven roepen zij vaak familieleden aan, die al eerder zijn overgegaan. Op aarde denkt men dan, dat de stervende ijlt. Dat is echter niet het geval. De geest van de stervende kan namelijk met geestelijke ogen de betreffende geliefde inderdaad voor zich zien staan. De aanwezigen geesten, die bij de stervende wachten, kunnen dit zelf regelen door zich sterk op de stervende te concentreren en daardoor (geestelijk) zichtbaar te worden.

De geestelijke dokter behandelt soms meerdere sterfgevallen tegelijk. Zo kan het dus gebeuren dat deze even weg moet voor een ander sterfgeval. Op een zeker moment in het proces zal de geestelijke dokter zich op de bovenkant van de maag, de zonnevlecht, gaan concentreren. Dit is de plaats waar de geest zich losmaakt van het stoffelijke lichaam. Deze plaats heet in de astrale wereld, de “levenscel”. Het fluïde koord, dat de geest verbindt met het stoffelijke lichaam, heet “levensdraad”. Aan het verzwakken van het levenslicht van de stervende kan de geestelijke dokter zien hoe lang het nog zal duren. Dat licht zal pas later, als de geest los is van het stoffelijk lichaam, weer geheel zichtbaar worden.

Als het tijdstip van overgaan dichterbij komt, ontstaat rond het bed van de stervende een grijze waas, die geleidelijk aan witter wordt en de stervende als een wolk omhult. In dit stadium vraagt de geestelijke dokter aan de andere aanwezige geesten om hem te helpen. Ook degenen, die gemakkelijk overgaan, moeten toch nog geholpen worden. Voor dit laatste stadium zijn er vaak nog vele andere geesten bijgekomen. Het kan dan een hele drukte zijn rond het bed van de stervende. Ook voor de astrale wereld is dit namelijk een plechtig moment. Op een zeker moment breekt de geestelijke dokter het fluïde koord. Vaak beweegt de stervende zich nog een keer en is dan voor aardse begrippen gestorven.

Het vrijkomen van het geestenlichaam.

Daarna begint zich boven in de witte wolk, die langzaam verder omhoog trekt, een beeld te vormen van een hoofd. Vervolgens zijn de beide handen te zien, die de ogen bedekken, alsof ze deze willen beschermen tegen het kijken in al te schitterend licht. Zo trekt het geesteslichaam langzaam omhoog. De naaste familieleden steunen het en houden het in de armen. Alles is vervuld met liefde. De geest straalt daarbij verschillende kleuren uit, die het geheel ook omringen. Het uittreden krijgt nu een sneller verloop. De knieën zijn nu zichtbaar. Op een zeker moment heeft de geest het lichaam voor het grootste deel verlaten. Het gelaat, wordt niet langer meer bedekt door de handen en is dan zichtbaar. Daarna worden de voeten zichtbaar en uiteindelijk heeft de geest het stoffelijk lichaam geheel verlaten. De waas die om het lichaam lag, sluit zich dan weer. De geest, die meestal in diepe slaap ligt, wordt daarna door de familieleden door de poort van het hiernamaals naar de plaats in de sferen gebracht, waarop deze geestelijk is afgestemd.

In het geval van een hoog ontwikkelde geest, zal deze er aanzienlijk mooier en jonger uit zien, dan het stoffelijke aardse lichaam. Een oude vrouw die overgaat, kan er als geest bijvoorbeeld ineens uitzien als een jonge vrouw van 35 jaar. Het licht en de kleuren die de geest uitstraalt zijn een weerspiegeling van de zielstoestand, het eigen geestelijke bezit en het geluk. De geest blijft in dat licht tot dat deze in de sferen zal ontwaken. Bij een hoog ontwikkelde geest zal de periode van slaap enkele dagen duren. Dit is heel kort, bij velen kan dit weken en maanden duren. Ook gebeurt het vaak, dat de overgegane enige uren na het sterven weer op de aarde terugkeren om dan, verlost van het stoffelijke lichaam, alles te kunnen meemaken en de achterblijvers te kunnen troosten. Het kan zelfs nog veel eerder gebeuren. Soms reeds dadelijk na het verlaten van het lichaam, dit houdt verband met verschillende toestanden. Er zijn ook geesten die niet in slaap komen, terwijl zij het lichaam verlaten. Deze geesten brengt men dan in een licht verdoofde toestand, waaruit zij dan spoedig weer bijkomen.

Een bijzondere situatie kan zich bijvoorbeeld voordoen in oorlogsomstandigheden, waarbij een soldaat tijdens het gevecht plotseling wordt gedood. Zo’n slachtoffer, een zogenaamde dode, die natuurlijk niet dood is, is dan ineens uit zijn stoffelijke lichaam gestoten en komt met een schok in het hiernamaals aan. Velen die daar dan als geesten aankomen, blijven doorvechten en zijn niet te stoppen…

De lichamelijke dood is uitgebreid bestudeerd en we weten welke processen zich in welke tijd afspelen. Dit technisch stoffelijk doodgaan heeft vooral in de forensische geneeskunde een belangrijke plaats ingenomen. De oude Egyptenaren balsemden de overleden lichamen van hun Farao’s uit de religieuze overtuiging dat men zijn lichaam en bezittingen naar het hiernamaals kon meenemen. De nieuwere religies vertellen allen dat aardse, materie gebonden zaken op aarde achterblijven en alleen het geestelijk deel van de mens, zijn ziel overblijft. Het geestelijke gebeuren is nog weinig onderzocht en is ook moeilijker te bestuderen. Er zijn vele verschillende beschrijvingen, ook uit oude geschriften, die niet exact hetzelfde beschrijven maar wel een herkenbaar fenomeen van energetische verandering. De volgende beschouwing is ontleend aan Saswitha,vermeldt in zijn boek, Dood gaan dood zijn, hierin is op een plastische wijze de energetische ontmanteling van de menselijke entiteit weergegeven:

Zodra wij voldoende één zijn met de geesttrilling,zien we ter hoogte van de fontanel langzaam een kolom groene, ijle stof te voorschijn komen, waarvan het uiteinde gerafeld is.Tussen dit waaierachtige uiteinde en de hersenstam is de afstand ongeveer vijftig centimeter, zelden veel groter of kleiner. Deze waaier groeit, groter en ijler wordend, uit tot een groenachtige wolk. Tegelijkertijd komt uit de navelstreek(plexus solaris) een zilverachtig koord, dat zich in trillende golfbeweging naar het hoofdeinde beweegt. Daar ontmoet het de groenachtige wolk, waarmee het zich verenigt. De zilverachtige, doorzichtige stof warrelt in de binnenkant van de groene wolk met steeds grotere hevigheid. In het hart van deze wervelingen ontstaat een goudachtige bol. Naarmate deze bol groter wordt, neemt de helderheid toe en lossen het zilverachtige en het groene erin op. De zilveren draad wordt dunner en dunner en laat het lichaam op zeker moment los. Zo ook de groene kolom. Zodra de uiteinden in de bol verdwenen zijn, licht de straling sterk op. Naarmate de bol kleiner en kleiner wordt, neemt de schittering af, om geheel te verdwijnen als de bol tot een stip is ingekrompen. De mens heeft zich teruggetrokken, nu is het lichaam pas dood. Door de versnelling van de tijd, is de waarneming ontsnapt aan onze stof tijd en vrijwel niet te benoemen in onze driedimensionale wereld. Als we de energie van de overledene willen vervolgen zullen we ons moeten instellen op de trillingfrequentie en tijdsinstelling van een extradimensionale ruimte”.

Deze opgave kunnen we nog niet maken, zodat we ons zullen moeten beperken tot voorlopige filosofische beschouwingen. Binnen onze driedimensionale ruimte is het lichaam verlaten en begint aan een weg van ontbinding. Het verdriet, het folkloristische afscheid, de troost hoort bij onze aardse manier van afscheid, die we uitvaart hebben genoemd. Voor de naast staande familieleden en kennissen geeft dit de mogelijkheid om hun relatie met de overledene te benoemen en waardevolle anekdotes te memoreren, zodat de overledene blijft voort bestaan in hun levenservaring. Daarna volgt de herinnering aan iemand die er niet meer is, die we niet meer visueel kunnen waarnemen. Dood gaan is een proces dat anderen zullen beleven en voor degene die zelf overlijdt veel moeilijker valt te begrijpen. Je beleeft de veranderde toestand als in een droom,je bent de toeschouwer van je eigen verandering, het ik zonder plaats en ruimte.

De observator in het Kosmische gebeuren,waarbij de herinnering aan alles wat leeft, groeit, bloeit en je dierbaar is, geleidelijk aan ontbindt in een troebele mist van onscherpe waarneming, van veranderde kleur en nieuwe droomvoorstellingen. Maar wel met veel warmte en overweldigende liefde.  Deze ervaring is totaal en onbeschrijfelijk en valt buiten onze aardse woorden en zinnen. Dood gaan is de zoektocht naar deze unieke ervaring. Een reisschema is niet te verstrekken, maar volg de weg naar het licht en laat je niet afschrikken door duisternis, een enge tunnel, mist, vuur,of duistere wezens. Op het moment dat het licht zichbaar wordt, moet je alle aardse zaken loslaten en jezelf als lichtwezen ontmoeten. Dood gaan is niet alleen sterven…

Ook dieren leven aan Gene Zijde. Ze leven daar zonder agressie en angst. Het zijn zuivere, oprechte, onschuldige wezens en ze worden daar ook met respect behandeld en vertroeteld. Wij (mensen) stellen ons Gene Zijde gewoonlijk voor…ergens hoog boven de wolken. In feite “ligt” Gene Zijde vlak boven de begane grond. Zoals ik al zei het is een andere dimensie. We zitten er ook niet op mooie wolkjes, integendeel…er zijn prachtige landschappen, mooie huizen en gebouwen, ja zelfs concertzalen, bibliotheken (waar o.a. AL onze herinneringen zijn opgetekend), mooie tuinen en kruidenvelden (dienen ook om te experimenteren voor bv geneeskundige medicijnen), noem maar op!

De kleuren zijn er zo intens en mooi…ze zijn veel mooier dan dat wij ze kunnen waarnemen. Waar de wezens zich ook absoluut geen zorgen om hoeven te maken zijn kleding, voeding enzovoort. Men voedt zich wel, evenals er word gedronken al hebben zij het niet echt nodig. De werken die er worden uitgevoerd worden met plezier gedaan en men is altijd heel verheugd wanneer iets tot een goed einde is gebracht. Want zo worden ook wezens geholpen hun levensboek te doorlezen en dat gaat soms wel eens gepaard met schuldgevoelens die dan weer moeten opgelost worden.

Er zijn wezens die nog niet in het mooie licht leven, die eigenlijk in de “wachtkamer” zitten. Het is er wat grijs en somber. Ze zijn door allerlei omstandigheden nog niet klaar. Bijvoorbeeld wezens die op aarde iemand vermoord hebben, drugsverslaafden. Wezens die fouten gemaakt hebben tegen de mensheid hier op aarde. Zij moeten allemaal (zoals iedereen die “overgaat”) hun levensboek lezen en zich erover bezinnen en eventueel fouten herstellen door werken uit te voeren ginds in Gene Zijde. Dat gaat niet altijd even makkelijk en daar zijn dan weer de andere wezens voor om ze te helpen. Dat wordt gedaan met een onvoorwaardelijke liefde die eigen is aan de lichtwezens. Eens ze klaar zijn komen ze in het volle “licht” en kunnen ze zich ook verdienstelijk maken op een of andere manier. Je ziet er familieleden terug. Gezond en wel, gelukkig elkaar terug te zien. Kinderen spelen er in mooie tuinen en “speelkamers”, blinden kunnen zien, doven kunnen horen….

Contact met Gene zijde

Zelf kun je contact krijgen met iemand van wie je veel gehouden hebt en nu aan Gene Zijde is, door heel sterk aan die persoon te denken. Probeer hem of haar voor je te zien: te visualiseren. (dit voelen ze namelijk). Vertel diegene vervolgens wat je hem of haar wilde zeggen, dit kun je hardop maar ook in je hoofd doen, want onze overleden dierbaren communiceren juist voornamelijk via telepathie gedachten overbrenging. Ze horen dan wat je hen verteld!

Wil je graag een boodschap ontvangen van iemand die je lief is en aan Gene Zijde is, dan is dat ook mogelijk, zolang je jezelf daar maar voor open stelt.

Stel een korte duidelijke vraag. Dit kan gewoon via je gedachten, omdat ze die energie toch wel ontvangen, en neem het antwoord wat in je hoofd opkomt voor waar aan! Het lijkt misschien dat het je eigen gedachten zijn, maar niets is minder waar. Het is de enige manier voor hen om met ons te communiceren, door middel van gedachten (energie) in je hoofd te plaatsen (telepathie). Je weet dat het niet je eigen gedachten zijn omdat het antwoord in je hoofd opkomt zonder dat je hier zelf over na hebt. Soms krijg je ook antwoorden in je hoofd die je zelf niet eens wist, dus hoe kunnen die dan je eigen gedachten zijn?

Verschijnt een dierbaar overledenen in je droom, probeer dan na het ontwaken te onthouden wat diegene heeft gedaan of gezegd. Zo laten ze je weten dat het goed met hen gaat (of ze geven je een waarschuwing of advies). Wanneer we slapen is ons bewustzijn in rust, zodat ze makkelijker tot ons onderbewustzijn kunnen doordringen en zo boodschappen influisteren. Probeer hier open voor te staan! Het is informatie afkomstig van Gene Zijde! Het lijkt alsof op dat moment over je overleden dierbare droomt, maar in werkelijkheid is hij of zij bij je en zoekt contact met je.

Wat helemaal mooi is, is dat we soms mogen uittreden (buiten je lichaam reizen met je ziel) om een overleden dierbare te ontmoeten. Dit lijkt dan een droom maar in werkelijkheid sta je buiten je lichaam en kom je overleden dierbare speciaal naar je toe om je een boodschap door te geven. Wanneer je na zo’n uittreding ontwaakt weet je alles nog tot in de kleinste detail. Je hebt je overleden dierbare die nacht werkelijk ontmoet!

Ook overleden dierbaren zullen uit zichzelf wat van zich laten horen en zich niet zo snel laten oproepen. Dit zou ook niet kunnen want ze hebben het al druk genoeg met hun eigen ontwikkelingen aan Gene Zijde. Natuurlijk voelen ze het dat je aan ze denkt, maar ze kunnen niet altijd direct gehoor geven aan ons gemis…ze kunnen je wel telepatisch antwoord geven, maar niet direct naar ons toe komen.

De dood is slechts het doven van de kaars
omdat de ochtend is aangebroken.

Het oude Aramese woord voor Dood is
Maw’ta
Letterlijke betekenis: elders aanwezig

Ik ben ervan overtuigd dat dromen,
meer macht hebben dan feiten
dat hoop altijd zegeviert over ervaring,
dat alleen een lach verdriet kan genezen,
en ik ben ervan overtuigd dat de liefde
sterker is dan de dood.

(Robert Fulghum)

Wees niet teneergeslagen
als je afscheid neemt,
een vaarwel is nodig
voordat je elkaar weer kunt ontmoeten.
En dat er een nieuwe ontmoeting
zal plaatsvinden, na enkele ogenblikken of levens,
staat vast voor hen die vrienden zijn…

(Richard Bach)

Wat de boeken zeggen:

Zelf kan ik mij geen ervaring met de dood herinneren, maar er zijn mensen die dat wel kunnen. Heel veel boeken heb ik gelezen over bijna dood ervaringen, reïncarnatieverhalen, ervaringen van paranormaal begaafde mensen, en vooral over wat kleine kinderen soms vertellen over hoe en waarom ze hier zijn gekomen, en hoe het daar was. Ook in allerlei geestelijke stromingen, en hun oeroude geschriften, vind je weer aspecten terug die allemaal op hetzelfde neerkomen. Van alle overeenkomsten die ik heb gevonden vind je hier een opsomming, een heel hoopgevend overzicht van wat er hoogstwaarschijnlijk waar is over leven en dood! Wat wel zeker is, is dat het leven niet is afgelopen als je doodgaat. Je sterft hier, je laat je lichaam achter, maar in een andere wereld word je geboren. Je komt terecht in een wereld, of dimensie, of sfeer, die overeenkomt met wat je niveau is. Je bent op de aarde om te leren negativiteit in positiviteit om te zetten, en de mate waarin je dat gelukt is, dat is je niveau.

Mensen die over het algemeen het licht zochten, de positiviteit, komen in een mooiere hemel dan zij die vooral negatief gericht waren. Er bestaat niet zoiets als een hel, maar wel een negatievere sfeer, waar het ook donkerder is, maar daar bestaat wel een soort van hulp, om deze situatie te helpen ontstijgen.

Het schijnt dat je, als je dat wilt, de mensen op de aarde kunt zien, (en soms helpen) maar dat kost wel enige moeite. Natuurlijk is er ook een levensoverzicht, waarin je je leven als een film ziet, soms van een afstand, soms zit je er middenin. Je bent niet alleen!

Er zijn helpers die je laten zien waar je misschien betere keuzes gemaakt zou kunnen hebben, maar ze oordelen niet, je oordeelt alleen zelf. Je beoordeelt ook in hoeverre je je hebt gedaan wat je hier kwam doen, want iedereen komt hier met verschillende redenen. Die beoordeling is dan weer belangrijk voor als je weer naar een volgend leven gaat. Want dat gaat ook weer gebeuren. Maar daar is blijkbaar ook nog van alles te doen, daar wordt heel verschillend over geschreven, misschien hangt dat ook af van waar je terecht komt. Als je hier sterft, ben je niet blijkbaar niet meteen een geest, je hebt een soort lichaam, alleen niet zo vast en zwaar als je hier gewend bent. Het leven wordt veel beschreven als een illusie, een droom, terwijl doodgaan eerder iets is zoals wakker worden. Toch wordt het leven als zeer waardevol, vol kansen en heel kostbaar gezien, je schijnt hier de perfecte omgeving te hebben voor het leren van bepaalde dingen, wat daar weer niet kan.

Dus zolang je leeft is dat van grote waarde, maar als je tijd gekomen is om te sterven, wordt dat ervaren als een thuiskomen…