Atlantis en Gernon
Bruce Gernon en zijn vader vlogen op 11.000 voet van de Bahama’s naar Florida, toen het weer veranderde. Het ging van een lichte mist naar dreigende wolken. Niet in staat om rond hen te vliegen, merkte Gernon op dat het leek op een tunnel door het midden; hij ging erin. Binnenin had het een perfecte horizontale tunnel gevormd, een mijl breed en meer dan 10 mijl lang. Toen we de tunnel ingingen, versmalde de diameter tot slechts 200 voet. Gernon zei: Op het moment dat het vliegtuig de tunnel binnendrong, vormden zich vreemde lijnen. De muren waren perfect rond en sloten langzaam. . . wervelend tegen de klok in rond het vliegtuig. Het werd donker en zwart, zonder regen, … Gernon zei, gedurende 10 seconden, voelde hij een vreemde gewaarwording … “als nul zwaartekracht, bijna zoals … naar voren glijden – en toch zwevend tegelijkertijd”. Om hem heen waren heldere witte flitsen – geen bliksemschichten – die de hele omgeving zouden verlichten. Hoe dieper ze drongen, hoe intenser de flitsen werden. . . Hij zei: “We konden de heldere blauwe lucht aan de andere kant zien. We zagen ook dat de tunnel snel kleiner werd. Ik verhoogde het toerental van de motor en bracht onze snelheid naar het waarschuwingsgebied van 230 mijl per uur. . . .Licht vanaf de namiddagzon scheen door het uitlaatgat en de zijdeachtige witte muren gloeiden. “.
Toen Gernon en zijn passagiers de tunnel verlieten, werd de blauwe lucht plotseling een geelgrijs .. “Toen ik achterom keek, hapte ik naar de tunnelmuren ineen en vormde een spleet die langzaam met de klok meedraaide. Al onze elektronische en magnetische navigatie-instrumenten functioneerden niet goed. “Toen hij naar beneden keek, besefte hij dat hij op het strand van Miami was. Verwarring: Gernon had 100 mijl gereisd in wat 30 minuten had moeten duren, – in nauwelijks meer dan drie minuten.
Uit dit incident bedacht Bruce Gernon de term ‘elektronische mist’ … die in tegenstelling tot atmosferische mist leek te hechten en te reizen met zijn vliegtuig terwijl hij het binnentrad. Was hij in een soort elektrische energievibrx terechtgekomen? Als een vortex simpelweg de turbulente energiestroom rond een as is … hoe ervoer hij een ‘sprong’ in ruimte en tijd? Kunnen de mysterieuze elektronische mist en de torenhoge magnetische niveaus aangeven dat hij zich in een soort interdimensionaal wormgat bevond? … hem per ongeluk vervoert door ruimte en tijd?
Waarschijnlijk een soort portaal voor buitenaardsen ooit op aarde…?
De Anunnaki bv?
