Journalisten die de film ‘Sound Of Freedom’ aanvallen, moeten hun harde schijven laten onderzoeken

Ik ging onlangs naar de film Sound Of Freedom met de verwachting van een gematigd niveau van politiek commentaar of religieus pontificaat, gezien de hondsdolle en wijdverspreide aanvallen op de film door de linkse media. Het enige dat ik wist toen ik naar binnen ging, was dat de indieproductie over kinderhandel ging en dat de reguliere media HET HAAT. Nadat de film was afgelopen, was mijn eerste gedachte dat het een uitstekend verhaal was over een zeer donkere en moeilijke kwestie. Mijn tweede gedachte was: “Waar ging in godsnaam al die ophef over? Er is geen enkel politiek moment in de hele film!”

…………..

door Brandon Smith

De media-oorlog tegen de low-budgetfilm is zo bizar gezien dit feit dat ik hun bedoelingen meteen wantrouwend ben. Geen enkele politieke boodschap, geen enkele kritiek op politiek links, geen moment waarop MAGA of Trump of “Q-Anon” wordt genoemd, geen enkele “complottheorie”. Dus waarom al die haat?
Voordat je deze recensie verder leest, raad ik je ten zeerste aan om enkele van de artikelen over de strijdbijl te lezen die over Sound Of Freedom zijn gepubliceerd om een ​​idee te krijgen van waar ik het over heb – voorbeelden zijn hier, hier, hier en hier.
Het eerste dat je waarschijnlijk opvalt, is dat de meerderheid van deze venijnige tirades exact dezelfde gespreksonderwerpen gebruiken – ze suggereren dat The Sound Of Freedom gebaseerd is op complottheorie, extreemrechts extremisme en dat het wordt gefinancierd door een subversief netwerk van “Q-Anon aangrenzende” conservatieven. Sommige journalisten hebben zelfs de waarheidsgetrouwheid van het waargebeurde verhaal van de film aangevallen – de carrière van DHS-agent Tim Ballard, die heimelijk opereerde om kindersekshandelaren in Midden-Amerika neer te halen.

The Guardian stelt:

“Caviezel schittert als speciaal agent Tim Ballard, een agent van Homeland Security Investigations die meer dan een decennium echt heeft gewerkt voor de staat om bendes voor kinderhandel op te pakken. (Althans, dat beweert hij – het DHS kan het echte arbeidsverleden van Ballard niet bevestigen of ontkennen.) Zelfs als hij niet letterlijk het gezicht van Christus had, zou Ballard nog steeds een engelachtige aura uitstralen terwijl hij voorzichtig dweilen met vuile gezichten uit het gevaar hijst met de ernstig uitgesproken slogan: “Gods kinderen zijn niet te koop.”

Rolling Stone-dampen:

“Ballard, Caviezel en anderen van hun soort hadden het publiek klaargestoomd om Sound of Freedom als een documentaire te accepteren in plaats van als een waanvoorstelling door jarenlang morele paniek te zaaien over deze schromelijk overdreven” epidemie “van kindersekshandel, veel ervan leidt mensen naar samenzweringskonijnen en QAnon-gemeenschappen. Kortom, ik was in de bioscoop met mensen die daar waren om hun ergste angsten bevestigd te zien.”

……….

Misschien heeft Rolling Stone nog nooit van Epstein’s Island gehoord? Waarom doen ze alsof deze wereldwijde criminele onderneming niets is?

Deze recensies druipen van het venijn, hoewel een eenvoudig onderzoek naar Tim Ballard eindeloos bewijs onthult dat hij inderdaad zijn baan bij DHS heeft opgezegd om in Midden-Amerika te gaan opereren om kinderhandelbendes te stoppen. En de angel die de kern van de film vormt op een eiland dat Ballard heeft opgezet als een val om een ​​heel netwerk van pedofielen te vangen en om 120 kinderen te redden? Ja, dat was ook echt.
Er is zelfs een documentaire over de succesvolle steek van Tim Ballard genaamd ‘Triple Take’ en de Sound Of Freedom-film bevat real-life arrestatiebeelden van die gebeurtenis. Het lijdt geen twijfel dat bijna elk detail in Sound Of Freedom echt is.

………..

Elk mediakanaal dat iets anders beweert, liegt, en het feit dat ze proberen twijfel te zaaien over de legitimiteit van Tim Ballard op basis van politiek is gemeen.

Een interessant deel van de film dat NIET klopt, was de afbeelding van een Latijnse miljardair die de inspanningen van Tim Ballard financierde. In werkelijkheid zegt Ballard dat het vooral de conservatieve gastheer Glenn Beck was die geld inzamelde voor zijn operaties die leidden tot de redding van honderden kinderen. Waarom Glenn Beck niet werd genoemd in de definitieve versie van de film is moeilijk te zeggen, maar Ballards connectie met Beck zou gedeeltelijk de woede van de media over de film kunnen verklaren. Hoe DURVEN deze conservatieve mannen kinderen te redden van seksslavernij, toch? Het zorgt ervoor dat conservatieven eruit zien als (GASP!) Goeden.
Maar er is hier meer aan de hand dan louter afgunst van de kant van linkse journalisten. De campagne tegen de film is veel te gecoördineerd en veel te uitgebreid (wereldwijd). Het is alsof deze mensen met elkaar verbonden zijn en ze het er allemaal over eens zijn om te proberen de film te ondermijnen, of ze zijn allemaal BEVOEGD om de film te ondermijnen.

………..

Dit soort gedrag suggereert een persoonlijk belang bij het creëren van voorwaarden voor mislukking; het lijkt erop dat deze journalisten de film willen saboteren vanwege het uitgangspunt en de boodschap. Waarom zou iemand een film willen saboteren waarin kinderhandel en pedofielen aan de kaak worden gesteld? Zou het kunnen dat we de harde schijven van sommige van deze gevestigde mediaschrijvers en -producenten moeten controleren?

…………

Ik denk dat het belangrijk is om op te merken dat dergelijke mensen in het verleden strafrechtelijk zijn vervolgd voor seksueel misbruik van kinderen. John Griffin, een oude CNN-producer, werd onlangs gearresteerd en veroordeeld voor kinderverkrachting. Hij gebruikte online apps om in contact te komen met moeders die bereid waren hun kinderen voor duizenden dollars aan hem te verkopen, zodat hij ze kon misbruiken in zijn vakantiehuis in Vermont.

…………

Vorig jaar deed de FBI een inval in het huis van de bekende ABC News-producer James Gordon Meek en arresteerde hem op beschuldiging van het vervoeren van kinderpornografie. Rolling Stone Magazine werd later beschuldigd van het proberen de reden voor de arrestatie te verdoezelen met selectieve redactie en weglating. Rolling Stone is nu een van de belangrijkste verkoopkanalen die Sound Of Freedom aanvallen.
Misschien maakt de film deze journalisten boos omdat het een van hun favoriete hobby’s blootlegt?

Ik ben al heel lang een filmfanaat en ik kan met enig gezag zeggen dat Sound Of Freedom als film goed gemaakt en goed uitgevoerd is. Het algehele acteerwerk is effectief, de uitvoeringen van de kinderen zijn verbluffend, de montage is uitstekend en de cinematografie is van topklasse. De film is overal goed; het doet me denken aan een van mijn favoriete films aller tijden, een strafrechtelijke procedure geregisseerd door Akira Kurosawa genaamd ‘High And Low’ (ook bekend als ‘Heaven And Hell’ in Japan) over de politie die een ontvoering van een kind onderzoekt.

………..

Mijn enige klacht is dat ik vond dat ze Tim Ballard met zijn familie wat meer hadden moeten laten zien, zodat wanneer hij de beslissing neemt om naar Colombia te gaan en zijn leven te riskeren, de keuze zwaarder weegt. Afgezien daarvan is Sound Of Freedom een ​​van de beste drama’s die ik in lange tijd heb gezien, en op geen enkel moment voelde ik me ‘gepredikt’. Ik kan niet hetzelfde zeggen van de meeste Hollywood-films van de afgelopen jaren, die vol zitten met non-stop linkse propaganda.

…………

De weergave van het proces van kinderhandel is erg ongemakkelijk, maar het is de bedoeling. Ik kronkel zelden in mijn stoel van ongemak of word boos op personages op een scherm, maar elke keer als er een scène was met een pedofiel, kon ik alleen maar denken: “Die man moet in een houtversnipperaar.” Dat is goed filmen.

………..

Dus nogmaals, er zijn weinig of geen geldige kritieken te maken over de productie zelf en het verhaal is grotendeels juist. Waarom woeden linkse journalisten tegen deze film? Ik denk omdat het licht werpt op het feit dat pedofilie niet alleen gaat over geïsoleerde gevallen van eenlingen die schoolpleinen besluipen, het is een internationale industrie die miljarden en miljarden dollars waard is, en er zijn zeer rijke en machtige mensen bij die industrie betrokken (inclusief mensen in de reguliere journalistiek).

………….

Ze willen niet dat mensen nadenken over de alomtegenwoordige aard van deze criminele onderwereld. Ze willen dat mensen passief en onbewust zijn. Om de een of andere reden willen ze dat mensen aannemen dat kinderslavernij een complottheorie is.
Een ander punt om te overwegen is dat politiek links zich de afgelopen jaren agressief heeft gericht op kinderen met seksualisering, voornamelijk door het opleggen van een trans-ideologie. Ze maken van de seksualisering van minderjarigen een activistische beweging. Kinderen zo jong als de kleuterschool worden geïndoctrineerd met “genderidentiteit” -propaganda en ZEER pornografische boeken (met pornografische afbeeldingen) die zich voordoen als educatieve LGBT-inhoud worden op openbare scholen geplant. We weten allemaal wat het eindspel van deze beweging is: de normalisering van pedofilie.

Linksisten kunnen bewust of onbewust vijandig staan ​​tegenover Sound Of Freedom, want als ze de georganiseerde netwerken van kindertrimmers op het grote scherm zien, zien ze zichzelf.

Tot slot: Ga naar deze film. De media-aanvallen zijn duidelijk bedoeld om mensen ervan te weerhouden ernaar te kijken op basis van politieke vooringenomenheid. Bekijk het en je zult snel beseffen dat al hun beweringen onjuist zijn. Bovendien begin je je hardop af te vragen waarom ze de film haten? Het gezegde “Ik denk dat je te veel protesteert …” komt in me op, terwijl dergelijke journalisten hun neiging tot kwaad onthullen.U kunt contact opnemen met Brandon Smith via:
[email protected]

Bron