Wat de nieuwe generatie meemaakt

https://www.ad.nl/ad-werkt/ik-ben-dankbaar-dat-ik-er-nog-ben~a6b31c1f/

Dit is een artikel uit een reeks op het Ad.nl.

Vol verbazing las ik een verhaal en nog één en ik dacht…

Dát vinden zij dus al erg!?
Dit is waar velen zich al enorm druk om maken.
Onvoorstelbaar ergens, want het leek wel peanuts.
Maar voor deze mensen legitiem en ernstig genoeg.
Voor mij iets als in, stel je niet zo aan  ofzo er zijn ergere dingen.
Dat krijg je als je dat meemaakt allemaal.

Als je teveel op je bord krijgt, dan kijk je ook anders naar alles dat nog erger schijnt in de ogen van anderen.
Dat maakt je ook anders dan die anderen die dat ergere niet meemaakte.
Waarom?
Omdat je gaat relativeren, als het goed is tenminste en dat is vaak ook wel verstandig om zo te leren denken.

Iemand komt huilend het ziekenhuis binnen met een gebroken teen en jij zegt joh…pff dat is niks.. nee…en dan!
Of iemand zegt, huillie ja mijn ouders waren gescheiden, daarom…en dan zeg jij ; joh die van mij ook?
Hoezo is dat erg dan?
Why the drama? Dat is het verschil de één maakte het mee en ach er waren nog ergere dingen dan dat… een ander maakt dat ene mee en oh het hele leven staat op de kop want… snik!
Er scheiden vele ouders hoor.
Zelfmedelijden is ook zo irritant. Als ik mijzelf daarop betrap, dan denk ik oké? En nu?
Dan is het ook zo weer over.. hahaha!

Dus dan zegt men dat ellende je sterker maakt als mens. Nou veel keus heb je dan ook niet.
Je moet wel hé?
Welke keus is er anders immers?

Dan zeiden mensen wel eens, je moet er niet aan onderdoor gaan hoor.
Ik wist nooit wat men daarmee wilde zeggen…?
Nu nog niet trouwens.
Hoeft ook niet verder.

Ben blij dat ik altijd anti medicatie was, tenzij als het echt noodzakelijk is uiteraard dan niet.
Maar ik hoor toch wel erg veel mensen pilletjes gebruiken! (ook drugs!!! Echt bizar veel nu in de maatschappij)
Tegen de zenuwen, of bv tegen slapeloosheid, en ze vergeten dat ze er niet meer zonder kunnen.
Zou het problemen oplossen of wegnemen?
Neuh…
Dat moet je toch zelf doen en leren.
Tegenwoordig heb je een zielenknijper…nu is het fijn als mensen eens normale gesprekken aan zouden gaan met elkaar. Ook al heeft niemand daar zin in.
Heel vroeger had je de familie die met elkaar in gesprek ging als er iets was.
Daarna waren het vaak vrienden.
Tegenwoordig bijna niemand meer!
Geen zin hoor, geen tijd. Dus de mens vereenzaamt ergens intens.
Want het is zo belangrijk om je verhaal te kunnen doen bij anderen, om een mening te krijgen van andere mensen.
Dus gaan mensen tegenwoordig als het echt niet meer gaat naar een zielenknijper.
De meesten daar weer van schrijven pilletjes voor.
Ik zou zeggen ga eerst ontdekken wie je bent, waarom je je zo voelt als je je voelt, be strong!
Zorg dat je het zelf oplost, want dat kan iedereen in principe zelf ook wel.
Dat pilletje geneest nml niets.
Je wordt suf en sloom, en dan?

Mijn grootste zonde in deze was ooit 13 druppeltjes natuurlijke Valeriaandruppels, dat mocht je dan 3 x daags tot je nemen, was een normale dosering trouwens…!
Ik lag direct na een 13 druppelige dosis in een soort dromeloze coma… dus de paar daagjes erna, nam ik 1 x 5 druppels per dag en dat was idem voldoende. De week erna wilde ik het al niet meer.
En dit na een nabij overlijden.

Die emoties moet je toch doorleven en ervaren.
Hoe je het ook wendt of keert, je gaat een trap op 3 treden en 2 terug omdat je wat oversloeg, als je die emoties niet leert ervaren, zul je jezelf ook niet leren kennen.
Zelfkennis is enorm belangrijk.
Reacties, waarom reageer je zo op een opmerking van iemand, waarom voel jij je gekwetst bv.
Dat kan alles komen door bv iets van vroeger, bv dat iemand je continu op je kop zat bv met dezelfde woorden.
Dan triggert iemand iets in jouw zieltje.
Denk je er niet over na zul je er altijd last van houden.

Zodra je besef krijgt wat een reden is of was, dan pas ga je het leren doorzien, en besef je als er nog eens zoiets gebeurd dat het steeds minder erg is voor jou, omdat je weet waar het door komt.
Stel iemand werd jaren gepest met rood haar.
Heey vieze rooiuh…zeiden ze.
Jaren erna als iemand dan iets zegt van ”heb je die rooie gezien net”… zul je eenzelfde emotie ervaren uit de tijd dat men jou een rooiuh noemde om jou te pesten.
En dit ging dan niet eens over jou! NB…en toch reageer je feller op die opmerking van iemand.

En zo werkt dat dus.

Na die verhalen die ik dus las, dacht ik nog… zij vinden dit al heel erg!
Hoe zouden ze de jaren 70 hebben ervaren?
En hoe zouden zij de oorlog overleven? Kunnen zij dit wel eigenlijk. Ik ken de verhalen van mijn oma uit die jaren.
Dat was zo zwaar…en voor sommigen nog veel zwaarder…dat als ik dan die verhalen lees via de link, ik denk; jemig wel slap deze generatie.
Niet dat ik het veroordeel, maar meer omdat ik zie dat dit in feite niets voorstelt,  voor hen wel natuurlijk. Maar als zij wisten dat het gewoon het leven is, zoals het is.
Dat je er geen controle over hebt, dat je alles wel kunt wensen, maar dat je nooit enige echte invloed hebt op wat er gaat gebeuren.
Het leven is geen game!
Geen knopje waar je even aan draait om het te veranderen. En de nieuwe generaties denken dat onbewust dus vaak wel.
In feite is het goed als de nieuwere generaties zich al druk maken om voor anderen een niets voorstellend iets.
Dat betekend dat ze veilig opgroeiden ergens.

Wat van mijn gedachten over hoe het gaat en is.

Je doet het nooit goed, voor niemand.
Je bent nooit goed genoeg, voor anderen.
Mensen roddelen altijd=mens eigen.
Veel mensen zijn enorm egocentrisch… zijn gewoon feiten.
Velen willen anderen onderuit kachelen, zodat zij zichzelf beter gaan voelen.
Een mens die goed in zijn vel steekt zal dit nooit doen, want onnodig. Daar ben je niet mee bezig zelfs.
Ben je te aardig, zal men het niet waarderen. Doet iemand iets gratis, schopt men diegene down, vraagt iemand veel geld, dan kijkt men ertegenop.
Heel frappant maar zo werkt het dus, helaas!
Spiritueel zijn, is geen woord dat je gebruikt in het leven om aan te duiden wie jij bent. Je daden spreken, woorden zeggen niets.
Jij bent jij en jouzelf en jouw karakter is dat wat telt.
Niets anders dan dat.
Je bent een mens, bijzonder zijn is onnodig, waarom zoiets wensen?
Jezelf beter voordoen? Waarom zou je, wat vermoeiend. Wees direct en duidelijk.
Hou op met dat  fake spel.
Lach en leef je leven en alles dat mooi is en meegenomen is en goed is… dat is iets waar je blij mee mag zijn.
De rest moet je uitbannen!
Wat ooit niet goed was, (contacten, relaties, families) zal het vaak later ook niet zijn.
Verwacht niets van anderen dat je zelf kunt regelen of doen.
Blijf puur en jezelf, ondanks wat anderen doen.
Gedraag je nooit anders omdat anderen dit van jou verwachten.
Je mag nee zeggen.
Je moet niets.
Je mag gelukkig zijn.
Een ander heeft geen recht jou ongelukkig te maken.
Een mens veranderd niet door jouw input, enkel door eigen wilskracht en anders niet of nooit.

~*~