Een goed artikel…
“Al zolang als ik mij kan herinneren, werd alles wat ik wilde afgekraakt. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ luidde het credo thuis. Het zorgde ervoor dat ik een ongelukkig kind werd. Trok ik wel een keer mijn mond open om er iets van te zeggen, werd dat weggewuifd. Wat ik te vertellen had, dat deed er niet toe. Op mijn 23e raakte ik mede hierdoor depressief.”
