Rapport baby die 34 uur na vaccinatie stierf, had giftige hoeveelheden aluminium in het bloed

Een baby die overleed op de dag dat hij zijn geplande kindervaccinaties in Maine had gekregen, bleek giftige hoeveelheden aluminium in zijn bloed te hebben.

Volgens het toxicologisch rapport bevatte het bloed van de twee maanden oude Sawyer 95 microgram aluminium per liter. Dit is een gehalte dat giftig zou zijn voor volwassenen, laat staan ​​voor baby’s.

Een toxicoloog bevestigde aan de ouders van het kind dat de aluminium- en antigeenniveaus in het bloed te wijten waren aan de vaccins. Ze zei ook dat een virale infectie waarvoor Sawyer werd behandeld een bijdragende factor zou kunnen zijn geweest.

Sawyer’s ouders, Melissa – een gediplomeerd verpleegster – en haar verloofde Nick deelden hun verhaal met journaliste Jennifer Margulis.

The Defender meldt: het stel heeft hun zoektocht naar de waarheid gedetailleerd beschreven, te beginnen met de manier waarop de lijkschouwer van Maine herhaaldelijke verzoeken om laboratoriumtests uit te voeren die de schuld van de vaccins zouden kunnen aantonen, weigerde – en in plaats daarvan in eerste instantie de dood van Sawyer vaststelde als “verstikking door een verkeerde slaaphouding en -omgeving”.

Het verhaal van baby Sawyer

Op 20 oktober 2022 nam Melissa Sawyer mee naar een dokter vanwege een hardnekkige huiduitslag rond zijn torso. De dokter stelde een virusinfectie vast, gaf Melissa wat medicinale crème en vertelde haar om Sawyer’s temperatuur te controleren op mogelijke koorts.

Precies een week later ging Melissa naar dezelfde kinderarts voor een babycontrole. De arts stond erop dat Sawyer de geplande kindervaccinaties zou krijgen, ondanks Melissa’s bedenkingen en het feit dat de baby nog steeds last had van huiduitslag.

Deze omvatten: RotaTeq (voor rotavirus), Hib (voor Haemophilus influenzae b), Prevnar 13 (voor 13 soorten pneumokokkenbacteriën) en Pediarix (voor difterie, tetanus, kinkhoest, hepatitis B en polio).

Dr. Lawrence Palevsky, een kinderarts, vertelde The Defender: “Ik ken geen officiële waarschuwingen tegen het vaccineren van zieke kinderen”, maar “er zijn geen voordelen aan het vaccineren van een ziek kind. Er zijn alleen maar nadelen.” Hij voegde toe: “En er zijn geen voordelen aan het vaccineren van welk kind dan ook.”

Melissa vertelde The Defender dat ze, ondanks haar medische opleiding, sceptisch was geworden over vaccins, slechts twee dagen eerder, toen ze een video zag van een toxicoloog die sprak over de gevaren van vaccins voor kinderen. Ze besprak de komende vaccinaties met haar verloofde en ze besloten ermee door te gaan.

“We waren bang dat het medische systeem hem en ons zou veroordelen en hem niet op school zou toelaten,” zei Nick. “We hadden er gewoon geen onderzoek naar gedaan.” 

Nick heeft twee dochters uit een eerder huwelijk, van 11 en 19 jaar oud, die als kind al hun vaccinaties hebben gehad, “en er is nooit iets gebeurd”, zei hij.

Na het doktersbezoek kwam Sawyer schreeuwend thuis en Melissa gaf hem de babytylenol die de dokter hem had aanbevolen.

De volgende dag was de baby enigszins gekalmeerd, maar gedroeg zich nog steeds ‘huilerig en ongemakkelijk’, dus gaf Melissa hem meer Tylenol en wat afgekolfde moedermelk.

Toen Nick die dag thuiskwam van zijn werk, legden ze Sawyer rond 5:30 uur in zijn wiegje voor een dutje. Om 6:15 uur was de baby aan het huilen en met wat hulp kon hij weer in slaap vallen. Hij sliep nog vier uur lang af en aan, terwijl zijn ouders hem in de gaten hielden via zijn babyfoon en bezoekjes aan zijn kamer.

De laatste keer dat Melissa bij Sawyer keek, bewoog hij niet en ademde hij niet. Ze pakte zijn slappe en levenloze lichaam op en begon te schreeuwen. Nick snelde te hulp, maar het was al te laat.

Nadat het stel 112 had gebeld, arriveerden er medische hulpverleners. Ze probeerden Sawyer te reanimeren, maar dat lukte niet.

Ook de regionale en nationale politie kwamen ter plaatse en omdat het om een ​​babysterfgeval ging, startten ze een formeel onderzoek en gaven ze opdracht tot autopsie.

Hoofdlijkschouwer Mark Flomenbaum voerde de autopsie de volgende dag uit. Hoewel hij Sawyer als “goed ontwikkeld” en zonder tekenen van verwondingen of blauwe plekken aantrof, diende Flomenbaum een ​​overlijdensakte in waarin hij verstikking aanhaalde vanwege een “suboptimale slaapomgeving” — in feite gaf hij de ouders de schuld.

“Het was bijna Kerstmis toen we de autopsieresultaten kregen,” vertelde Melissa aan The Defender. “We lazen ze op kerstavond. … We hebben het hele weekend niets gedaan.”

Op de vraag of ze ooit te weten zijn gekomen wat de lijkschouwer zag om zijn oordeel te vellen, antwoordden ze nee. “Het enige wat in zijn mandje lag, was de deken waarop hij lag.”

De politie zocht naar bewijs van kindermishandeling of alcoholisme, maar concludeerde al snel dat het om een ​​accidentele dood ging.

Melissa, overmand door verdriet, zei tegen iedereen dat ze onderzoek moesten doen naar de mogelijke rol van vaccins bij de dood van Sawyer. 

Ze belde eerst de lijkschouwer om te vragen of hij testen wilde doen om vast te stellen of wiegendood de oorzaak was, maar haar werd verteld dat dat niet nodig was, ‘omdat het de oorzaak van zijn overlijden niet zou aantonen’, herinnerde ze zich.

De jacht op antwoorden

Toen begon de zoektocht van het stel naar antwoorden. “Ik zocht mensen op internet, op sociale media. Ik belde elk nummer dat ik kon vinden,” zei Melisssa.

Uiteindelijk ontdekte ze een reeks pathologische testen waarmee vastgesteld kon worden of vaccins een rol speelden bij Sawyer’s dood.

De testen meten C-reactief proteïne (wat duidt op hersenontsteking), leverenzymen, aluminium en kwik in hersen- en bloedweefsel, formaldehyde en formaline (een andere naam voor formaldehyde). Een cytokinepanel zou ook verschillende bloedfactoren en vaccintiterniveaus identificeren.

Melissa mailde en mailde Flomenbaums kantoor om formeel de volledige batterij aan tests aan te vragen. De dokter weigerde, wuifde haar zorgen weg en vertelde haar dat zware metalen geen wiegendood veroorzaken.

“Ze gaven me een reden waarom niet elke test hoefde te worden uitgevoerd”, zei ze.

Sindsdien zijn er steeds meer e-mails van beide ouders teruggekomen bij de lijkschouwer, omdat ze niet konden worden afgeleverd.

Een vriendin van Melissa vertelde haar over Health Choice Maine , een statewide non-profitorganisatie die zich inzet voor de bescherming van gezondheidsvrijheid en ouderlijke rechten. Daar ontmoette ze Tiffany Kreck, de uitvoerend directeur van Health Choice Maine, die Melissa hielp haar eigen onderzoek te organiseren.

“Gezinnen die worden gepest door een arts of worden bedreigd door de kinderbescherming of wat dan ook, kunnen contact opnemen en wij zullen hen, naar beste vermogen, helpen hiermee om te gaan”, vertelde Kreck aan The Defender. 

Melissa zei dat Tiffany haar een lijst gaf met dingen die ze moesten doen, “zoals het verkrijgen van rapporten en factuurgegevens, contact opnemen met mensen, en dat is wat ik deed.” 

Hun primaire doel was om een ​​competente patholoog te vinden die de laboratoriumtests kon uitvoeren die Melissa had aangevraagd. Ze zochten het hele land af — en schakelden zelfs de hulp in van Laura Bono , vicevoorzitter van Children’s Health Defense , vertelde Kreck aan The Defender — maar kwamen met lege handen terug.

Kreck vertelde Melissa dat ze de potentiële pathologen niets over vaccins zouden vertellen, zodat de kans kleiner was dat ze het verzoek zouden afwijzen. 

Het grootste obstakel was het vinden van een arts die bereid was de tests aan te vragen.

Haar gynaecoloog vertelde haar dat het ‘buiten zijn werkterrein viel’.

Ze belde haar huisarts en vertelde hem dat ze dacht dat de vaccins een rol hadden gespeeld bij de dood van haar zoon, “en hij ontkende het”, zei ze. Haar kinderarts zei ook nee.

Het toxicologisch rapport en de volgende stappen

Uiteindelijk vonden ze iemand in de staat die, als reactie op Melissa’s verdriet, akkoord ging om de tests op 21 juni uit te voeren. Hoewel enkele weefselmonsters van Sawyer waren afgebroken, kon de patholoog genoeg tests uitvoeren om vorige maand een definitief rapport uit te brengen .

Het rapport was technisch van aard en bevatte geen richtlijnen of aanbevelingen.

Melissa zei: “Ze hebben me nooit gebeld en gezegd: ‘Oh, luister, dit is hoog. Dit kan komen door zijn vaccins.’ We zullen een VAERS [Vaccine Adverse Event Reporting System]-rapport opstellen, weet je, en pleiten voor andere baby’s die overlijden. Nee, we hebben niets van hen gekregen.”

Dus moesten ze een privétoxicoloog inhuren die het rapport kon interpreteren. Dat tweede rapport kwam vorige week binnen.

“En zij was degene die ons de andere dag belde en vertelde dat zijn aluminiumgehalte erg hoog was,” zei Melissa, “en dat we juridische hulp moesten zoeken.”

Het rapport toonde aan dat baby Sawyer 95 microgram aluminium per liter bloed had, een niveau dat giftig zou zijn voor volwassenen. De toxicoloog vertelde het stel dat de aluminium- en antigeenniveaus in het bloed te wijten waren aan de vaccins. Ze zei ook dat de ziekte van de baby een bijdragende factor zou kunnen zijn geweest.

Kreck vertelde Margulis : “Dit extra pathologierapport laat zien hoeveel onze lijkschouwers niet weten, omdat ze niet willen kijken.”

Het rapport toonde ook hoge loodniveaus, wat niet door vaccins zou komen, zei de toxicoloog, en vroeg naar loodniveaus in hun huis of water. Maar aangezien de baby alleen borstvoeding had gehad en nog niet oud genoeg was om over de vloer te kruipen, blijft de vraag open.

Nadat ze de bevestiging over het aluminium hadden ontvangen, voelde het stel zich “vrijgesproken” van de implicatie dat zij verantwoordelijk waren voor de dood van Sawyer door verstikking, “maar we hebben nog steeds het gevoel dat we onze baby hebben gefaald”, vertelde Melissa aan The Defender.

“Als verpleegster had ik het gevoel dat ik hem als verpleegster en als moeder had teleurgesteld”, zei ze.

Nick voegde toe: “Vanuit het standpunt van de vader wordt van je verwacht dat je je gezin beschermt, en daarin ben ik tekortgeschoten. Het weegt elke seconde van de dag op me.”

Melissa en Nick zijn van plan om een ​​claim in te dienen bij het National Vaccine Injury Compensation Program (VICP). Ze zei dat ze nog steeds sceptisch is “omdat ik weet hoe de overheid en het medische systeem zijn.”

Kreck helpt het stel zich voor te bereiden op de VICP-bijeenkomst. “We doen alle mogelijke tests en proberen alle puntjes op de i te zetten voordat we de VICP ingaan,” zei Kreck, “wat historisch gezien moeilijk en hard is voor wat zij zien als SIDS-gevallen.”  

Het stel vertelde The Defender dat ze hulp kregen bij het melden van de zaak bij VAERS in november vorig jaar, maar dat ze nooit een vervolg hebben gekregen. Ze hebben echter wel bevestigd dat Sawyer’s zaak in de database stond.

Health Choice Maine onderzoekt ook de mogelijkheden om een ​​rechtszaak aan te spannen om de bevindingen op het overlijdenscertificaat van de lijkschouwer aan te vechten. 

Omgaan met het verdriet

Slechts drie maanden na de beproeving vertelde een therapeut aan Melissa, die nog steeds rouwde om haar kind en op zoek was naar antwoorden, dat ze een ‘aanpassingsstoornis’ had.

“Ze vertelde me eigenlijk dat ik niet snel genoeg kon wennen aan het verlies van mijn zoon, en raadde traumatherapie aan”, aldus Melissa.

Ze verliet het kantoor huilend, zich afvragend of er iets mis met haar was of dat ze haar verdriet niet los kon laten. “Ik heb geen geluk gehad met therapeuten,” vertelde ze aan The Defender.

“Ik heb dit allemaal alleen doorgemaakt, ik probeerde rapporten en alle informatie over het leven van mijn baby en zijn medische dossiers door te nemen. En ik doe dit allemaal terwijl ik probeer te rouwen om het verlies van hem en het is verschrikkelijk pijnlijk,” zei ze. “Het is iets wat geen enkele ouder ooit zou moeten doormaken.”

Een therapeut vertelde Melissa dat ze stemmingsstabilisatoren en antidepressiva moest nemen. “Het systeem voor geestelijke gezondheidszorg is hier helemaal niet behulpzaam in geweest,” voegde Nick toe. 

Nick ontdekte dat teruggaan naar het werk en bezig blijven de meest therapeutische aanpak voor hem was. “Gewoon mijn gedachten op andere dingen gericht houden, weet je, terwijl ik dat allemaal met me meedraag,” zei hij. 

Nick heeft Melissa bij verschillende therapiesessies vergezeld, wat hij erg nuttig vond.

Het stel vond een rouwondersteuningsgroep genaamd Empty Arms voor ouders die een kind verloren, wat “geweldig” was, zei Melissa. De groep laat op Memorial Day vlinders vrij voor de overledene en organiseert jaarlijks een herdenkingswandeling.

Ook zij krijgen steun van familieleden, al zegt Melissa dat ze het lastig vindt om met haar familie over de vaccinatie te praten.

Het stel zei dat het verlies hen dichter bij elkaar heeft gebracht. “Ik kon niet doorgaan, de strijd die we nu voeren, zonder haar,” zei Nick. “En je realiseert je niet hoeveel je van iemand houdt en hoe kostbaar het leven is en wat je voor je hebt.”

“Koester het en heb het lief, laat het niet los,” zei hij.

“We zijn het grootste en beste deel van ons beiden kwijtgeraakt. Als we niet bij elkaar zouden blijven, zou het voelen alsof ik nog een stukje van onszelf zou verliezen”, aldus Melissa.

De reis van het echtpaar om anderen te waarschuwen

“Ik wil gewoon andere mensen bewust maken en ik wil hier een einde aan maken”, zei Melissa.

Melissa zei dat ze moeders van zieke kinderen waarschuwt om hun afspraken voor vaccinaties te annuleren, tenminste totdat het kind is hersteld. Ze voegde toe:

“Kinderen hebben geen vaccins nodig. En als ze ze zouden krijgen, dan hebben ze ze pas nodig als ze minstens 2 jaar oud zijn. Het probleem is dat ze een bloed-hersenbarrière hebben die pas gesloten is als ze 2 jaar of ouder zijn. 

“En als je je laat vaccineren voor je 2e, kan het aluminium de bloed-hersenbarrière passeren. Daarom zijn de niveaus zo hoog en stopt het de ademhaling en veroorzaakt het een hartstilstand.”

Nick zei: “Ik zou niemand vertellen ‘Laat je kinderen niet vaccineren.’ Maar ik zou zeker zeggen ‘Doe je onderzoek. Ga naar het einde van het internet, zorg ervoor dat wat je doet goed is, dat je alle mogelijke uitkomsten kent.'”

“Wees beter opgeleid en wees een sterke pleitbezorger voor je baby,” voegde hij toe. “Want het is jouw baby, niet die van de dokter.” 

Op de vraag waarom medische professionals zich niet meer uitspreken, antwoordde Melissa eenvoudig: “Carrièrezelfmoord.”

“Ik wil niet eens meer verpleegster worden,” zei ze. “Waarom zou ik dat willen? Maar ik moet mijn rekeningen betalen.”

“Dokters hebben geen betere opleiding over vaccins dan de meeste leerlingen van de 10e klas,” zei ze. “Zelfs als verpleegster krijgen we niet de opleiding. We hebben alleen het schema.” 

Ze zei ook dat lijkschouwers het recht zouden moeten hebben om te testen op vaccinatieschade tijdens de autopsie en deze als oorzaak op het overlijdenscertificaat te identificeren. “De vaccins doden mensen en baby’s en ze proberen dat te verdoezelen,” zei ze.

Hoewel het stel zei dat ze het nuttig vonden om hun verhaal te delen, gaven ze ook toe dat ze het liever rustig aan wilden doen. “Het is een soort van stil onderwerp voor ons, omdat we onszelf nu moeten beschermen,” zei Melissa.

Het stel is op zoek naar een goed supportsysteem. “We zoeken mensen die achter ons staan ​​en ons steunen tijdens deze reis, de komende twijfelachtige jaren, om gerechtigheid te krijgen voor onze baby. Het kan nog wel even duren,” zei Melissa.

Toen haar werd gevraagd wat hen de kracht geeft om op te staan ​​en hun verhaal te delen, ondanks de tegenreactie die dergelijk activisme zou kunnen oproepen, zei Melissa:

“Dit is de enige manier waarop ik het gevoel heb dat ik mijn baby nog kan opvoeden. En mijn baby verdient gerechtigheid. En wij verdienen het om de waarheid te weten. 

“Hij is onze reden om nu te leven. En hij is onze motivatie.”

Vragen over de staatslijkschouwer

Kreck vertelde The Defender dat staatslijkschouwer Flomenbaum uit Massachusetts kwam, waar hij was ontslagen als staatslijkschouwer. “Het lijkt erop dat hij hen heeft geprobeerd aan te klagen voor onterecht ontslag en heeft verloren,” zei Kreck.

Volgens een artikel in de Portland Press Herald verwierf Flomenbaum nationale bekendheid als vooraanstaand lijkschouwer door zijn werk bij het identificeren van lichamen in New York City na de aanslagen van 11 september 2001 .

Hij werd ontslagen uit zijn functie in Massachusetts omdat hij een lichaam was verloren en er een stapel lijken lag die nog onderzocht moesten worden.

In 2019 deed het kantoor van de procureur-generaal van Maine onderzoek naar Flomenbaum en sprak hem later vrij na kritiek dat hij een bijbaan had als adviseur voor sterfgevallen buiten de staat.

Het artikel in de Portland Press Herald gaat dieper in op Flomenbaums controversiële geschiedenis, waaronder een brief van een officier van justitie uit Connecticut aan de toenmalige procureur-generaal Jane Mills, waarin hij haar vertelde dat een rechter had geoordeeld dat zijn getuigenis in een zaak van doodslag op een kind “niet geloofwaardig” was.

In 2021 werd Flomenbaum door gouverneur Mills van Maine berispt vanwege ongepast en onprofessioneel gedrag op de werkvloer. Hierna kondigde hij aan dat hij niet langer in aanmerking zou komen voor een nieuwe functie. 

“Hij zou toen nog maar een maand of zo van zijn termijn over hebben en hij is nu nog steeds in functie. Dat klinkt allemaal heel vreemd en verdacht,” zei Kreck.

Melissa vertelde The Defender dat Flomenbaum onlangs het kantoor van de lijkschouwer had verlaten, waardoor er twijfels rijzen over de staat van bewaring van Sawyer’s stoffelijk overschot. 

Met de hulp van Health Choice Maine probeert het echtpaar Sawyer’s bloed- en weefselmonsters uit de praktijk van de lijkschouwer te halen. 

Bron

Een baby is klein, zo klein en toch krijgt het kind teveel vaccinaties.
Als men in je volwassen lichaam vaccinaties plaatsen met rotzooi voor tig ziekten denk je dan ook dat het gezond is?