3 legendarische oude bibliotheken die oude kennis beschermden
Wist je dat duizenden jaren voor het bestaan van gebonden boeken, verschillende oude culturen zich ervan bewust waren hoe belangrijk het was om gebeurtenissen in hun geschiedenis bij te houden? Duizenden jaren geleden bouwden oude culturen ongelooflijke, enorme bibliotheken, die fungeerden als gigantische forten van kennis.
Deze grote tempels van kennis dienden niet alleen om oude kleitabletten en boekrollen te bewaren, maar waren ook een centrum van cultuur en kennis.
In dit artikel bespreken we drie legendarische oude bibliotheken en leggen we uit waarom ze een belangrijk cultureel centrum waren voor de oude mensheid.
De Bibliotheek van Alexandrië
De Bibliotheek van Alexandrië is misschien wel een van de beroemdste oude bibliotheken uit de geschiedenis.
Nadat Alexander de Grote in 323 v.Chr. stierf, werd de macht over Egypte gegeven aan voormalig generaal Ptolemaeus I Soter, die een leidend centrum wilde creëren in de stad Alexandrië. Het resultaat: de machtige bibliotheek van Alexandrië, die al snel uitgroeide tot een intellectueel wonder in de antieke wereld.
Hoewel we weinig weten over de fysieke indeling van de Bibliotheek van Alexandrië, weten we wel dat er op het hoogtepunt meer dan een half miljoen papyrusrollen werden bewaard. Deze bevatten talloze literaire werken, maar ook oude geschiedkundige teksten en documenten over recht, wiskunde en wetenschap.
De oude bibliotheek van Alexandrië was een centrum van kennis voor veel antieke filosofen.
In dit heiligdom bevonden zich een kleine dierentuin, tuinen, een grote vergaderzaal en zelfs een laboratorium.
De ruimtes die aan de bibliotheek waren gewijd, bleken de belangrijkste van de hele instelling te zijn. In de intellectuele wereld van de oudheid stond deze ruimte bekend als uniek.
Eeuwenlang hebben de Ptolemaeën de bibliotheek onderhouden en onderhouden. Vanaf het begin was er een sfeer van studie en werk.
Ze besteedden grote sommen geld aan de aankoop van boeken, met name uit Griekenland, Perzië, India, Palestina, Afrika en andere oude culturen, hoewel de Griekse en Hellenistische literatuur de boventoon voerden.
De bibliotheek van het museum bestond uit tien kamers die gewijd waren aan onderzoek, elk gewijd aan een andere discipline. Een groot aantal dichters en filosofen, die in hun beste jaren meer dan honderd werden, waren verantwoordelijk voor het onderhoud ervan, met volledige toewijding. In feite werd het museumgebouw beschouwd als een ware tempel gewijd aan kennis.
De val van de grote bibliotheek wordt traditioneel gedateerd op 48 v.Chr., toen deze zou zijn afgebrand nadat Julius Caesar per ongeluk de haven van Alexandrië in brand had gestoken tijdens een veldslag tegen de Egyptische heerser Ptolemaeus XIII.
“…toen de vijand probeerde zijn communicatie over zee af te snijden, werd hij gedwongen dat gevaar af te wenden door zijn eigen schepen in brand te steken, die, nadat ze de dokken hadden verbrand, zich vervolgens verspreidden en de grote bibliotheek verwoestten” — Plutarchus, Leven van Caesar
De Bibliotheek van Pergamum werd gebouwd in de derde eeuw voor Christus en was in de Oudheid de op één na belangrijkste bibliotheek, na de grote Bibliotheek van Alexandrië.
Beiden concurreerden een tijdlang op het gebied van kwaliteit, aantal uitgaven en belangrijkheid.
De koningen van Pergamum waren kunstverzamelaars, boekenliefhebbers en hadden een grote belangstelling voor cultuur (net als de Ptolemaïsche koningen in Egypte).
Zij wilden hun hoofdstad Pergamum omvormen tot een stad zoals Athene ten tijde van Pericles.
De koning van Pergamum Attalus was de oprichter van de bibliotheek, en zijn zoon Eumenes II was degene die het uitbreidde en verder uitbouwde. Het werd een belangrijk oud cultureel centrum en bereikte het verzamelen van tot wel 200.000 volumes aan oude teksten volgens de geschriften van Plutarchus. (andere bronnen vermelden dat het tot wel 300.000 volumes bevatte).
De bibliotheek omvatte ook een school voor grammaticale studies, net als in Alexandrië, maar met een andere stroming. Terwijl ze zich in Alexandrië specialiseerden in edities van literaire teksten en grammaticale kritiek, neigden ze in Pergamum meer naar de filosofie, voornamelijk naar de stoïsche filosofie, naar het zoeken naar de logica in plaats van het maken van filologische analyses.
De oude stad Pergamum werd een belangrijk productiecentrum voor perkamentpapier.
De Keizerlijke Bibliotheek van Constantinopel wordt beschouwd als de LAATSTE van de grote bibliotheken uit de oudheid. Ze werd gesticht in de hoofdstad van het oude Byzantijnse Rijk.
Lang nadat andere grote bibliotheken, zoals de Bibliotheek van Alexandrië, waren verwoest, werd de oude kennis van de Grieken en Romeinen bewaard in de Keizerlijke Bibliotheek van Constantinopel, gedurende een periode van duizend jaar.
Meerdere branden in de bibliotheek van Constantinopel verwoestten een groot deel van de collectie. De bibliotheek brandde af in het jaar 473 en ongeveer 120.000 volumes gingen verloren.
De Keizerlijke Bibliotheek van Constantinopel werd gebouwd door Constantius II, de zoon van de eerste christelijke keizer Constantijn. Sommige schattingen schatten de collectie op iets meer dan 100.000 volumes, waaronder papyrusrollen en codices gebonden in perkament, hoewel 120.000 volumes in 473 na Christus door brand waren verwoest.
Gerelateerde berichten:
Oude Kennis – Energie opgewekt in hekwerken
Oude Biotechnologie Van Goden: Kennis Om Mensen Te Creëren En Te Beheersen?
Oude Sanskriet-teksten die een onverklaarbare kennis van historische gebeurtenissen bevatten
Onmogelijke ontdekkingen… Ze hadden oude wetenschappelijke kennis die ons begrip te boven gaat
