Hartziekten Edgar Cayce

Invoering:

Hartziekten zijn tegenwoordig de belangrijkste oorzaak van sterfte en ziekte in de geïndustrialiseerde wereld. In de Verenigde Staten is een derde van alle sterfgevallen het gevolg van coronaire hartziekten, waarbij hartinfarcten (hartaanvallen) zich voordoen met een snelheid van ongeveer drie per minuut. Op 60-jarige leeftijd heeft één op de vijf mannen een hartaanval gehad. Het is dan ook geen wonder dat coronaire hartziekten als publieke vijand nr. 1 worden beschouwd als het gaat om onze gezondheid.

Edgar Cayce gaf 54 metingen voor 40 personen die het volledige scala van dit ziekteproces omvatten, van degenen die hij waarschuwde voor de vroege stadia van atherosclerotische plaquevorming tot een man die al twee hartaanvallen had gehad. In deze lezingen presenteerde hij een tamelijk consistente therapeutische benadering. Sommige van zijn suggesties sluiten aan bij het beste onderzoek dat de geneeskunde te bieden heeft, terwijl andere een nieuw perspectief bieden op de dynamiek die zich voordoet en het waard zijn om onderzocht te worden.

Etiologie:

De twee belangrijkste klinische manifestaties van coronaire hartziekten zijn een hartinfarct en angina pectoris. Het onderliggende probleem bij beide is dat de zuurstoftoevoer de zuurstofbehoefte niet kan bijhouden. De meest voorkomende reden hiervoor is de gedeeltelijke of volledige afsluiting van de bloedvaten met verkalkte, zwerende en fibrotische vetophopingen (atherosclerotische laesies). Er wordt zelfs geschat dat 95% van alle coronaire hartziekten te wijten is aan deze atherosclerotische plaques.

Ondanks intensief onderzoek is de exacte oorzaak van atherosclerose nog steeds onbekend! Het is echter bekend dat het het hoogtepunt is van een langzaam proces dat al in de kindertijd begint in de vorm van afzettingen van vettige strepen. Het is ook sterk in verband gebracht met een aantal risicofactoren, waarvan de vijf belangrijkste zijn: 1) verhoogd serumcholesterol 2) hypertensie 3) roken 4) diabetes en 5) een sterke familiegeschiedenis van de ziekte. Andere risicofactoren zijn onder meer een stressvolle levensstijl, inactiviteit, verhoogd serumurinezuur, verhoogd serumhomocysteïne en een onevenredige inname van vet via de voeding.

De lezingen van Edgar Cayce suggereren dat deze “gezwellen … van verraderlijke aard” het gevolg zijn van een combinatie van slechte eliminaties, een onevenwichtige bloedsomloop en een dieet dat leidt tot een “overmaat aan avoirdupois” of vet in de bloedbaan. De lichaamssystemen waarvan werd aangenomen dat ze op elkaar inwerken om deze situatie te veroorzaken, omvatten de lever, de dikke darm en de wervelkolom. In elk individueel geval werkten deze drie verschillend samen om hetzelfde algemene resultaat te produceren.

1. Lever: In algemene termen werd de rol van de lever bij de assimilatie en eliminatie van vetten onderkend (de lever elimineert 95% van de cholesterol die dagelijks uit het lichaam wordt verwijderd). In verschillende gevallen beïnvloedde een gezwollen of verstopte lever beide functies. Er werd ook beweerd dat leverdisfunctie enkele van de hieronder besproken problemen met de dikke darm veroorzaakte.
2. Dikke darm: De dikke darm speelde een centrale rol in het hele spectrum van dit ziekteproces. In de vroege stadia van plaquevorming werd een verstopping van de dikke darm of prolapsus veroorzaakt als oorzaak van het achterblijven van “toxines of vergiften” in het systeem. Deze vergiften zouden dan “afbreken in de cellen of kanalen waar ze doorheen stroomden”. Er werd ook gezien dat de gestresste dikke darm een ​​centrale rol speelde bij het uit balans brengen van de bloedsomloop, wat leidde tot beschrijvingen van een vertraagde bloedsomloop tussen de lever en het hart of tot een algemeen verhoogde bloeddruk. In de vroege stadia werd gezien dat dit effect op de bloedsomloop de vorming van atherosclerotische plaques bevorderde. Zodra de plaques waren gevormd, speelde de verstoorde bloedsomloop een centrale rol bij het veroorzaken van anginapijn of een hartaanval. De rol van hypertensie bij de vorming van tandplak en vervolgens bij het belasten van het hart is algemeen bekend in de traditionele geneeskunde. Het geheel nieuwe concept uit de metingen is de rol die de dikke darm in dit proces zou kunnen spelen. Een exact mechanisme voor deze interactie werd niet gegeven in de Edgar Cayce-lezingen die voor dit bulletin werden besproken.
3. Wervellaesies: Er werd aangenomen dat ze de balans tussen het sympathische zenuwstelsel en het hersen- en ruggenmergstelsel aantasten. Dit zou op zijn beurt de stroom door de sympathische zenuwen naar de inwendige organen en naar de bloedvaten beïnvloeden. Bij het individu met coronaire hartziekte kunnen deze laesies op twee manieren betrokken raken. Ten eerste speelden laesies in de bovenste tot middelste dorsalen een directe rol in de bloedsomloop tussen het hart, de lever en de longen en konden ze het hart belasten. Ten tweede beïnvloedden laesies in het lumbale gebied de bloedstroom naar de dikke darm en konden bijdragen aan problemen met de dikke darm, zoals hierboven besproken in Sectie #2.

Twee andere factoren speelden een rol bij de etiologie van de atherosclerotische plaque en dus bij coronaire hartziekte. De eerste hiervan was het dieet.

Het is nu bekend dat voeding een directe rol speelt bij het bepalen van het cholesterolgehalte in ons bloed. Om William Castelli, MD, medisch directeur van de beroemde Framingham Study, te citeren: “Elke afzonderlijke dieetproef die tot nu toe is uitgevoerd, laat allemaal zien dat voor elke 1% daling van het cholesterolgehalte het aantal hartaanvallen met 2-3% afneemt.¹ Zoals we in het behandelgedeelte zullen zien, adviseerden de Cayce-metingen consequent een dieet waarvan bekend is dat het het cholesterolgehalte in het bloed verlaagt.

De tweede factor, evenwicht, is iets ingewikkelder. Een combinatie van factoren in het lichaam zou ‘een gebrek aan evenwicht in de chemische krachten van het assimilatiesysteem’ kunnen veroorzaken en de melkkanalen in de dunne darm kunnen aantasten. Het merendeel van de vetten wordt, in tegenstelling tot eiwitten en koolhydraten die via de bloedbaan naar de lever gaan, via de melkkanalen in de lymfecirculatie opgenomen voordat ze uiteindelijk in het bloed terechtkomen. Cayce suggereerde dat vetten soms verkeerd werden geassimileerd en dat dit ook zou kunnen bijdragen aan de vorming van deze “lymfezakken” (een fascinerende verwijzing naar de atherosclerotische plaques aangezien de lymfe het verteerde vet transporteert).

Hoewel de exacte etiologie van coronaire hartziekten van individu tot individu varieerde, waren de factoren uit de metingen van Edgar Cayce consistent dezelfde.

1. Ten eerste: een onjuist dieet en slechte assimilatie veroorzaken gifstoffen in het systeem.
2. Ten tweede, een onvermogen via de dikke darm en soms de lever om met deze vergiften op de juiste manier om te gaan.
3. In de derde plaats is er sprake van een onevenwichtige circulatie, veroorzaakt door verstopping van de dikke darm en/of laesies van de wervelkolom, die ertoe heeft bijgedragen dat deze gifstoffen de atherosclerotische laesies hebben gevormd en zich in de latere stadia van de ziekte bevindt, waardoor een directe belasting op het hart wordt gelegd.

Behandeling:

De therapie varieerde enigszins van individuele tot individuele basis, maar verschillende benaderingen kwamen consistent naar voren in de metingen over coronaire hartziekten. Zoals eerder opgemerkt, werden deze 54 metingen gegeven voor individuen in alle stadia van dit ziekteproces. Interessant genoeg waren de aanbevolen behandelingen, als weerspiegeling van de bewering uit de lezing dat hydrotherapie en osteopathie elke situatie zouden kunnen helpen, redelijk consistent, ongeacht de ernst van de aandoening. Wat wel verschilde waren de specifieke toepassingsmogelijkheden en de zorg waarmee een specifieke therapie gegeven moest worden.

De benadering van coronaire hartziekten in de Cayce-lezing omvatte de volgende belangrijke gebieden:

1. Dieet (78%)

De drie meest voorgestelde veranderingen in het dieet waren de eliminatie van rood vlees, gefrituurd voedsel en vetten. Uit talloze onderzoeken is nu duidelijk geworden dat deze veranderingen in het dieet het totale cholesterolgehalte in het bloed zullen verlagen en ook de verhouding van de verschillende lipiden in het bloed zullen veranderen. De rol van vijf verschillende soorten cholesterol in de bloedbaan wordt steeds bekender, waarbij LDL (lipoproteïne met lage dichtheid) wordt erkend als de ‘slechtste actor’. Daarentegen is het nu bekend dat een van deze vijf HDL (lipoproteïne met hoge dichtheid) vetten terug naar de lever brengt voor verwerking en eliminatie en wordt nu als wenselijk beschouwd. De traditionele geneeskunde vindt het momenteel belangrijk om naar de totaalcholesterol/HDL-ratio te kijken, waarbij een ratio van 4,5 en hoger als gevaarlijk wordt beschouwd. De helft van alle Amerikaanse mannen en vrouwen heeft een verhouding van 4,5 en hoger. De vegetariërs in de Framingham Study bleken een gemiddelde ratio van 2,8 te hebben. William Castelli, MD, directeur van de Framingham Study, citeerde 15 onderzoeken met coronaire angiografie waaruit bleek dat als een verhoogd cholesterolgehalte niet wordt verlaagd, 80% van de atherosclerotische plaques zijn binnen 2-10 jaar erger. Als het cholesterolgehalte echter onder de 200 werd gebracht, vertoonde 80% van deze laesies in dezelfde periode geen progressie.² Daarom wordt het duidelijk dat een verandering in het dieet gunstig zou zijn in elk stadium van dit ziekteproces.

In de Cayce-lezingen staat dat kip en vis niet verboden zijn. In één lezing vertelde hij de persoon dat de oliën hiervan en olijfolie gunstig voor hem zouden zijn. Dit is interessant, in het licht van onderzoek dat aantoont dat visolie iemands HDL kan verhogen en daarmee de totale cholesterol-HDL-ratio kan verbeteren. Bovendien is nu aangetoond dat enkelvoudig onverzadigde vetten (77% van de samenstelling van olijfolie) niet alleen het totale cholesterol en LDL (de “slechte actor”) verlagen, zoals meervoudig onverzadigde vetten dat doen, maar ook daadwerkelijk het aandeel HDL-cholesterol verhogen. 3

Van de bevolkingsgroepen die in een onderzoek in zeven landen werden onderzocht, haalden Kreta, Finland, Nederland en de VS 40% van hun calorieën uit vet. De incidentie van coronaire hartziekten en hartinfarcten was het hoogst onder de zeven landen in de laatste drie. Op Kreta, waar het geconsumeerde vet voornamelijk uit olijfolie bestaat, is het aantal gevallen van deze ziekte bijna nul.⁴

2. Osteopathische manipulaties (75%) – Massage (23%)

Osteopathische manipulaties en massages – Deze werden vaak aanbevolen om het sympathische zenuwstelsel in balans te brengen. Als de gecorrigeerde laesie zich in het midden van de dorsalen zou bevinden, zou dit gevolgen hebben voor de bloedsomloop tussen het hart, de lever en de longen en rechtstreeks voor het hart. Correctie van lumbosacrale laesies verbeterde de circulatie rond en het functioneren van de dikke darm. Definitief onderzoek naar deze correcties ontbreekt nog. Met angiografie is de samentrekking en ontspanning van de kransslagaders echter grafisch in beeld gebracht. Deze flux in omvang wordt gemedieerd door het sympathische zenuwstelsel en kan een rol spelen bij het verminderen van de cardiale bloedstroom tijdens een aanval.

Uit de metingen van Edgar Cayce blijkt dat aanpassingen zouden helpen de bloedsomloop in evenwicht te brengen en een rol zouden spelen bij het verlagen van de bloeddruk, waarbij beide het hart minder belasten.

In verschillende lezingen werd duidelijk gesteld dat de manipulatie of massage de druk op de centrale bloedsomloop zou helpen verlichten. Eén persoon kreeg te horen dat de aanpassingen zouden helpen de bloedsomloop ‘onder de taille’ te verdelen. Een andere persoon kreeg te horen dat massages met cacaoboter in de avond ‘de oppervlakkige bloedsomloop zouden helpen stimuleren’.

De specifieke benadering van een patiënt (manipulatie versus massage) leek te variëren afhankelijk van de ernst van hun ziekte. Bij één jongere man, zonder enige klinische problemen, adviseerden de metingen diepgaande osteopathische manipulaties, vooral vanaf de 9e thoracale wervels. Bij een ander individu met angina pectoris was hij daarentegen heel specifiek dat manipulaties alleen vanaf de 9e borstwervels en daaronder mochten plaatsvinden, om “de hart- en longactiviteit niet te overbelasten”. Op dezelfde manier kregen drie personen de opdracht om “osteopathische massages” te ontvangen, wat de indruk wekte van een veel zachtere therapievorm. Zeker, de noodzaak van enig professioneel oordeel bij het beslissen welk type en kracht van manipulaties of massage in elk geval nodig en passend zou zijn. Als algemene regel geldt echter: hoe verder de symptomen zich bevinden, hoe milder de toepassing.

3. Colonics (68%)

Darmspoeling van de dikke darm werd aanbevolen voor 27 personen in alle stadia van dit ziekteproces. De rol van deze reiniging was het verbeteren van de eliminaties en het helpen verwijderen van “gifstoffen” uit de bloedbaan. Ook zou het verminderen van de “druk in de dikke darm” voor personen die klinische symptomen zoals angina pectoris ervaren, direct de druk op het hart verlichten en ook de bloeddruk verlagen. Er is zeer weinig onderzoek gedaan naar darmkanker, en voor zover ik weet is er geen onderzoek beschikbaar dat dit concept ondersteunt of tegenspreekt.

De methode voor het geven van deze colonics was redelijk goed gespecificeerd. Ten eerste werd, vooral bij gevorderde ziekten, benadrukt dat deze “professioneel en wetenschappelijk” op een positieve maar zachte manier gegeven moesten worden. De persoon die de dikke darm toedient, kreeg de opdracht de pols nauwlettend in de gaten te houden en ervoor te zorgen dat er geen te grote belasting op het lichaam werd uitgeoefend. Het water in de dikke darm zelf moest op lichaamstemperatuur zijn, waarbij aan elke liter water een afgestreken eetlepel zout en een afgestreken theelepel frisdrank werden toegevoegd. Het laatste spoelwater moest glycothymoline bevatten. De darmen moesten ongeveer elke tien dagen worden gespreid en moesten doorgaan zolang er aanwijzingen waren voor slijm in de dikke darm. Opnieuw werd benadrukt dat deze het lichaam niet zouden belasten, en daarom werden individuen gewaarschuwd om de dikke darm niet de eerste keer volledig leeg te maken. In plaats daarvan moest dit geleidelijk gebeuren, verspreid over meerdere behandelingen.

4. Rust (43%)

Rust – De aanbeveling om te rusten, zowel fysiek als emotioneel, werd door de Cayce-metingen 17 keer gegeven aan personen die klinische symptomen van ischemische hartziekte ervoeren. Dit advies is logisch, omdat activiteit of opwinding, van welke aard dan ook, het hart onder druk zet en er daardoor voor zorgt dat de hartspier meer zuurstof nodig heeft. De metingen gaven aan dat naarmate de toestand verbeterde, de activiteit geleidelijk weer kon worden verhoogd. Hij was hier zo onvermurwbaar over dat hij tegen één persoon zei dat hij door moest gaan met het nemen van kalmerende middelen (iets wat de metingen over het algemeen betreurden) als dat nodig was om haar te helpen rusten. Vaak, gecombineerd met de aanbeveling om te rusten, was de suggestie om meer tijd buitenshuis door te brengen (13%). In tegenstelling hiermee werd voor één individu met slechts een vroege presymptomatische ziekte lichaamsbeweging aanbevolen als nuttig.

5. Radioactief [radiaal] apparaat (25%)

De metingen adviseerden het gebruik van het radioactieve apparaat (ook wel het radiale apparaat en impedantieapparaat genoemd) aan 10 personen. Er werd beweerd dat dit apparaat, dat in wezen bestaat uit een parallelle condensator en een weerstand, de eigen elektrische kracht van het lichaam gebruikt om de bloedsomloop te helpen egaliseren. Het werd ook gezien als nuttig “om het lichaam tot rust te brengen en te verzachten zonder de andere delen van het systeem te verstoren”. Uit fundamenteel onderzoek naar dit apparaat is gebleken dat er geen stromen of spanningen aanwezig zijn in de draden die op een individu zijn aangesloten. Uit voorlopige bevindingen bleek echter dat het apparaat de kleine elektrische potentiaalverschillen die extern bestaan ​​tussen verschillende delen van het lichaam, wel verminderde. In een reeks experimenten die in de jaren vijftig aan de Duke University werden uitgevoerd, werd waargenomen dat een afname van deze potentiële verschillen verband hield met een groter gevoel van welzijn.⁵ Onderzoek naar hoe het impedantieapparaat kan helpen de bloedsomloop van een individu in evenwicht te brengen, is nog steeds nodig.

6. Buikpakketten

Voor zeven verschillende personen werden vijf verschillende soorten buikpakkingen aanbevolen. Het doel hiervan varieerde van het helpen van de lever om weer goed te functioneren tot het helpen bij het reinigen van de dikke darm.

7. Medicatie (23%)

Advies over medicatie – De Cayce-metingen gaven een redelijk evenwichtig perspectief op het gebruik van medicatie bij ischemische hartziekten. Hij legde uit dat de beschikbare medicijnen alleen palliatief waren en raadde één persoon aan het gebruik ervan geleidelijk af te bouwen. Hij instrueerde echter nog eens vijf mensen om door te gaan met hun medicijnen om hen door acute klinische aandoeningen heen te helpen, totdat de andere voorgestelde therapieën enig nut zouden kunnen hebben. De specifieke medicatiesuggesties die hij deed hadden betrekking op het gebruik van verschillende vormen van digitalis, die destijds werd gebruikt om mensen met hartaandoeningen te helpen. Er zijn nu talloze andere medicijnen beschikbaar en digitalis wordt niet langer in deze hoedanigheid gebruikt.

8. Trek de bloedsomloop naar de benen (13%)

Er werden verschillende aanbevelingen gedaan om de bloedsomloop in de ledematen te vergroten in een poging de druk op de trage diepe bloedsomloop te helpen verlichten. Suggesties waren onder meer massage, manipulaties, het aanbrengen van een combinatie van olijfolie en benzoëtinctuur, en eenvoudigweg de voeten warm houden.

9. Individuele suggesties

In minder dan 10% van de 40 gevallen werd een aantal therapieën aanbevolen. Deze lijken allemaal in de categorie van geïndividualiseerde suggesties te vallen en mogen waarschijnlijk niet in overweging worden genomen bij de algemene behandeling van coronaire hartziekten.

Conclusie:

Terugblikkend lijken de door de Cayce Readings voorgestelde therapieën bedoeld om twee hoofddoelen te bereiken. Ten eerste moest door het gebruik van colonica, aanpassingen, rust en het radioactieve [radiale] apparaat de bloedsomloop in evenwicht worden gebracht en de druk op het hart worden verlicht. Ten tweede moesten door veranderingen in het dieet en verbeterde eliminaties, samen met de verbeterde bloedsomloop, de gifstoffen in het systeem worden geëlimineerd en de voortgang van de ziekte worden belemmerd.

De traditionele medische wetenschap begint een aantal medicijnloze therapieën te onderzoeken. Bij één noemenswaardig onderzoek was een groep patiënten met angina pectoris betrokken die een intensief programma van stressmanagement en verandering van voedingspatroon volgden. Vierentwintig dagen lang leefden de proefpersonen in een landelijke omgeving met een vegetarisch dieet, en moesten ze vijf uur per dag mediteren en sporten. Het aantal angina-aanvallen daalde van gemiddeld tien per dag naar één; de inspanningscapaciteit verbeterde met vierenveertig procent; het cholesterolgehalte in het bloed daalde met twintig procent; hartspierfunctie verbeterd; en veel patiënten moesten hun dosis bloeddrukgeneesmiddel stopzetten of verlagen.⁶

Hopelijk zullen er de komende jaren verdere onderzoeken worden uitgevoerd om het model van de etiologie en behandeling van coronaire hartziekte, zoals gepresenteerd in de Edgar Cayce-lezingen, te bevestigen of tegen te spreken.

Referenties:

1. Castelli, W.: geciteerd uit de videoband, “The Lipid Connection in Antihypertensive Therapy” van Sandoz Pharmaceutical.

2. Idem.

3. Mattson, FH: Enkelvoudig onverzadigde vetzuren als cholesterolverlagende middelen. Perspectief in lipidenstoornis, 5:1, p. 17, 1987.

4. Keys, A. (red.): Coronaire hartziekten in zeven landen. Amerikaanse hartvereniging. Monografie nr. 29, 1970.

5. Geciteerd uit Cayce, EE: Twee elektrische apparaten beschreven in de Edgar Cayce-lezingen (brochure), oktober 1965.

6. Ornish, D., et al: Effecten van stressmanagementtraining en veranderingen in het dieet bij de behandeling van ischemische hartziekten. JAMA, 7 januari 1983, p. 54

Opmerking: het volgende overzicht komt uit een Research Bulletin on Coronary Heart Disease, Copyright © 1987 door de Edgar Cayce Foundation, Virginia Beach, VA.