De schildklier, neus en sinussen
Het Journal of the American Medical Association ( JAMA ) is het meest verspreide medische tijdschrift ter wereld. In een artikel met de titel The Thyroid And The Nose uit 1952 schreven onderzoekers dit : [1,2]
Reeds tientallen jaren zijn rhinologen en endocrinologen zich bewust van een verband tussen schildklierdeficiëntie en neusziekten. Dat het verband tussen de schildklier en de neusholte reëel is en niet louter toevallig, is bij een aantal gelegenheden door verschillende onderzoekers bevestigd.
Neusholte en neusbijholten
Elke ademhaling is kostbaar. Zonder zuurstof kunnen we niet leven. Mensen zijn geëvolueerd met een reeks afweermechanismen om de luchtwegen te beschermen en te filteren om de longen in een vrijwel steriele toestand te houden. De neus, neusholte en neusbijholten zijn allemaal ontworpen om de gevoelige luchtwegen te beschermen tegen ongewenste deeltjes die we inademen, waaronder stof, pollen, microben, huidschilfers van huisdieren, bacteriën, virussen en schimmels. Ze zijn als uitsmijters bij de voordeur van een club. Het is hun obsessie om te voorkomen dat gifstoffen de longen bereiken.
Er zijn vier paar holle, met lucht gevulde ruimtes die bekend staan als de neusbijholten. ‘Paranasaal’ betekent ‘dichtbij’ of ‘aangrenzend’ aan de ‘neus’.
Neusharen vegen gifstoffen weg
Sommige mensen houden niet van het uiterlijk van neusharen, anderen vinden ze misschien zelfs vies, maar ze hebben eigenlijk een heel belangrijke taak te doen. De lange stijve haren vlak bij de ingang van de neusgaten worden vibrissae genoemd. Ze vangen de grotere deeltjes op totdat we de kans krijgen om ze in een tissue te blazen of uit te niezen.
Dan is er nog een reeks microscopisch kleine haartjes, cilia genaamd , die de tweede verdedigingslinie vormen tegen de kleinere deeltjes die erin slagen naar binnen te sluipen. Het kleverige slijm dat door de bekleding van onze neusholte en sinussen wordt geproduceerd, vangt de kleine ongewenste deeltjes op. en de trilharen vegen de klodders slijm naar de achterkant van de keel, waar we ze idealiter uit ons lichaam hoesten of doorslikken om door het maagzuur te worden gedood en in het toilet te worden uitgescheiden.
SLIJM + CILIA = Slijmvliesklaring
Mucociliaire klaring MCC is een primair aangeboren verdedigingsmechanisme van de longen. Het is een ongelooflijk zelfreinigingsproces. Kon mijn huis zichzelf maar zo schoonmaken!
Die kleine trilharen zwaaien voortdurend heen en weer. En dan letterlijk voortdurend. Zo belangrijk is het om ons ademhalingssysteem te beschermen voor het overleven van de mens. Ze blijven zwaaien, zelfs nadat we dood zijn gegaan. De motiliteit (bewegingssnelheid) van cilia vertraagt in een voorspelbaar tempo vanaf het moment van overlijden. Het is een nieuw hulpmiddel geworden voor forensische wetenschappers om het tijdstip van overlijden te bepalen. Volgens onderzoekers van de Universiteit van Bari in Italië werd “Motiliteit zelfs tot 20 uur na de dood waargenomen.”
Schildklier, neusholte, sinussen
Het verband tussen de schildklier en neusproblemen krijgt weinig aandacht. Zijn alle gevallen van chronische neus- en sinusproblemen een teken van een schildklierprobleem? Nee, absoluut niet. Het zal meestal duiden op een allergie, of het vatten van kou of een virus.
Echter, chronische infecties van de sinussen, hoofdpijn bij de sinussen, post-neusdruppels, verstopte neus en zelfs gehoorverlies door die congestie zijn allemaal veel voorkomende symptomen van hypothyreoïdie, maar weinig mensen zouden denken hun schildklier als een potentiële boosdoener te beschouwen.
Gezwollen benen en voeten van ernstige hypothyreoïdie en hoe dit verband houdt met de abnormale ophoping van mucine (GAG’s of glycosaminoglycanen ). Bij een lage schildkliertoestand is er een tekort aan de enzymen die normaal gesproken mucine afbreken en afbreken. Het slijm werkt als een spons die vloeistof naar binnen trekt. In tegenstelling tot een normale huid die u kunt knijpen, is deze gezwollen dikke hypothyroïde huid moeilijk te knijpen. Het geeft de huid een ongezond bleek, koud, wasachtig uiterlijk.
Ditzelfde slijm kan zich overal in het lichaam ophopen, inclusief de buik, het gezicht, de ogen, de lippen en zelfs onze neus (ja, onze neus kan groter worden door hypothyreoïdie!) en sinussen.
In 2018 vonden onderzoekers schildklierhormoonreceptoren precies in het neusslijmvlies. Wanneer onze neusholtes en sinussen ontstoken en opgezwollen zijn door de ophoping van mucine bij hypothyreoïdie, kan dit ervoor zorgen dat ze verstopt raken en gevuld raken met vocht. Als het slijm te dik is, neemt de snelheid van mucociliaire klaring van MCC af omdat de trilharen niet goed kunnen kloppen om het vuil, inclusief de microbiële pathogenen, op te ruimen.
De constante loopneus, postnasale infusie, hoesten, congestie, verlies van geur, chronische sinusinfecties en sinushoofdpijn als gevolg van hypothyreoïdie zijn allemaal volkomen logisch.
