lewrockwell.com: Je zag dit twijfelachtige fenomeen online. Gevaccineerde mensen plaatsen een metalen voorwerp zoals een sleutel of een lepel op de zijkant van hun schouder waar hun COVID-19-vaccin werd geïnjecteerd en het voorwerp blijft eraan vastzitten als door magnetische aantrekkingskracht. Een vooraanstaande anti-vaccinatiearts beweert zelfs dat COVID-19-vaccins “mensen magnetiseren” en werd belachelijk gemaakt in nieuwsberichten.

De vaccinindustrie en medische groepen ontkennen ronduit dat alle COVID-19-vaccins die zijn goedgekeurd voor gebruik in noodgevallen metalen componenten bevatten. Hoewel geen van de ingrediënten van een vaccin of zijn hulpstoffen (sporen van inactieve ingrediënten) metalen bevatten die op de bijsluiters staan ​​vermeld, bevatten bijna alle geneesmiddelen, inclusief vaccins, zeker sporen van metalen onder de toegestane niveaus.

Maar desalniettemin zijn er deze boeiende video-posts op internet van mensen die magnetisme demonstreren over de deltaspier in hun schouder waar een naald werd ingebracht om het COVID-19-vaccin te geven.

Dit trok zoveel internetverkeer dat de Centers For Disease Control een publieke verklaring afgaven dat vaccins niemand magnetisch maken.

Natuurlijk demoniseren de nieuwsmedia snel mensen die deze bewering doen en laten ze graag zien dat wanneer mensen het proberen te demonstreren en voor de gek te houden, het faalt.

Maar hoe weet je in deze tijd van nepnieuws dat de persoon die dit niet kan aantonen geen acteur is en dat deze mislukking een verzonnen spel was?

Een oude goocheltruc

Wat onverklaard blijft, is dat het een oude tovenaarstruc is. Een glad voorwerp dat tegen een zeer gladde huid wordt geplaatst, bindt zich aan elkaar door een fenomeen dat van der Waals-krachten wordt genoemd . Dit menselijk magnetisme wordt online uitgelegd, en zelfs plastic, zolang het glad is, plakt aan de huid in een schijnbare minachting voor de zwaartekracht.

Plots zat er een kern van waarheid in

Ik was klaar om dit verhaal weg te gooien toen ik met wat meer flair een rapport vond dat in 2017 in The Pharmaceutical Journal was gepubliceerd over metaalverontreiniging in vaccins. De auteurs van het rapport zeiden dat het metaal er niet zou moeten zijn. Inderdaad, de onderzoekers waren verbijsterd door het onbedoelde bestaan ​​van metalen in vaccins.

Roestvrij staal, ijzer, wolfraam, lood, aluminium en andere zware metalen zijn gevonden in vaccins, volgens het originele onderzoeksrapport gepubliceerd in het International Journal of Vaccine & Vaccinations.

Dit rapport vond dat deze deeltjes (je moet dit gewoon lezen):

“… kan effecten produceren die direct na de
Tijdstip van injectie of na een bepaalde tijd na toediening….. Na de injectie kunnen deze microdeeltjes, nanodeeltjes en aggregaten op de injectieplaats achterblijven en zwellingen en granulomen vormen (ontstekingen, vaak in de longen)…. Maar ze kunnen ook door de bloedbaan worden getransporteerd en zo elke poging om hun eindbestemming te raden te ontwijken. Wij zijn van mening dat ze in veel gevallen door het lichaam worden verspreid zonder enige zichtbare reactie te veroorzaken, maar het is ook waarschijnlijk dat ze onder bepaalde omstandigheden een orgaan zullen bereiken, geen enkele uitgesloten en inclusief de microbiota (darmbacteriën), in een redelijke hoeveelheid .. . Vaccins bevatten componenten die zelf de oorzaak kunnen zijn van ongewenste effecten… Gezien de besmetting, die we hebben waargenomen in alle monsters van vaccins voor menselijk gebruik, bijwerkingen na injectie van deze vaccins zijn mogelijk en geloofwaardig…. Deeltjes van deze grootte, vaak gezien in vaccins, kunnen celkernen binnendringen en interageren met DNA! (Uitroepteken van mij).

Oh Oh!

Wauw! Wacht even, wat heb ik ontdekt? Dit rapport is afkomstig van de prestigieuze National Research Council van Italië. Wat degenen die tegen de vaccinatie zijn zeggen, zegt meer dan een waarheid.

nano

Wat me opviel aan dit rapport was dat het ging over “nano-besmetting”.

Nano is een voorvoegsel dat is afgeleid van het Griekse woord voor “dwerg”. Een nanometer is 10-9 meter of ongeveer 3 atomen lang, wat heel moeilijk te achterhalen is. Het publiek ontvangt gemengde berichten over nanodeeltjes.

Dat valt samen met een ander rapport dat ik tijdens mijn onderzoek vond: ” Toekomstige coronavirusvaccins kunnen nanodeeltjes gebruiken .” Het ging over een “prototype van een COVID-19-vaccin op basis van nanodeeltjes waarvan de onderzoekers denken dat het niet alleen goedkoop, veilig en effectief is, maar blijft ook stabiel bij kamertemperatuur.”

De COVID-19 RNA-vaccins die momenteel experimenteel worden gebruikt, zijn zo kwetsbaar dat ze bij -70ºC moeten worden bewaard. Van acuut belang is het beschreven nanodeeltje, dat bestaat uit een ijzerhoudend eiwit genaamd ferritine, een eiwit dat ijzer opslaat in het menselijk lichaam.

Het rapport, dat dateert van 13 januari 2021, zei: “Na een enkele dosis (bij proefdieren) waren de antilichaamniveaus ongeveer twee keer de gemiddelde waarden die werden gevonden in het bloed van patiënten die zojuist COVID-19 hadden opgelopen en die waren hersteld. “

Testen op zware metalen

De farmaceutische industrie heeft van tijd tot tijd te maken gehad met het probleem van verontreiniging door zware metalen. Er zijn gepubliceerde niveaus van metalen die worden getolereerd in geneesmiddelen op recept. Er is geen manier om een ​​product te maken dat volledig vrij is van potentieel giftige metalen vanwege de metalen apparatuur die bij de vervaardiging wordt gebruikt, laat staan ​​sommige medicijnen zoals: B. Insuline bestaat gedeeltelijk uit metaal (zink). Sommige medicijnen zijn gemaakt van metalen, zoals platinaverbindingen die worden gebruikt om kanker te behandelen.

De aanvaardbare niveaus van deze metalen, in delen per miljoen, zijn vastgesteld. Een test voor zware metalen (gedefinieerd door hun atoomgewicht) wordt onderdeel van Good Manufacturing Practices.

Maar wat ik bedoel is een enorme sprong in technologie, niet metalen als artefacten, maar om metalen zowel therapeutisch als opzettelijk schandelijk te gebruiken.

Nieuwe industrie: metalen nanodeeltjes

Er ontstaat een geheel nieuwe industrie: de metalen nanodeeltjes . Een rapport over de omvang, het aandeel, de groei en de trends van deze industrie circuleert al.

Sommige rapporten verwijzen niet alleen naar metalen moleculen in nanogrootte, maar ook naar “magnetische nanodeeltjes”, die in dit rapport alleen worden gebruikt voor de diagnostische analyse van testmonsters en niet als vaccins.

Het rapport gaat verder met te zeggen dat deze metalen nanodeeltjes mogelijk kunnen worden gebruikt om te voorkomen dat het virus cellen binnendringt en een immuunrespons uit te lokken. Klinkt als een soort vaccin.

Nanotechnologie in ontwikkeling

In een ander rapport getiteld “Is Nanotechnology Helping in the Fight Against COVID-19?”, gepubliceerd in Frontiers in Nanotechnology op 10 november 2020 , spreken onderzoekers over “magnetische nanodeeltjes” als “biosensing-apparaten” en als “digitale chips”. Nee!

Critici die beweren dat de farmaceutische bedrijven ‘antennes’ en ‘DNA-veranderende’ apparaten in de huidige COVID-19-vaccins implanteren, zijn niet ver verwijderd van wat er op de tekentafel ligt.

Dit alles roept de vraag op: voegen vaccinfabrikanten in het geheim metalen van nanoformaat toe aan batches van hun experimentele vaccins om ze bij wijze van spreken uit te proberen?

Nanomoleculen bij de hand

U hoeft niet te wachten op nanomedicine (uiteraard zonder bio-antennes of DNA-modificatie). Het is van acuut belang dat de moderne geneeskunde, met al haar pracht van octrooieerbare nanomedicijnen, het lekenpubliek niet informeert dat kleine moleculen van nanoformaat die in de natuur voorkomen al tests op de testbank hebben doorstaan.

Kleine moleculen, zoals hieronder weergegeven, die de celwanden binnendringen en de celkern binnendringen en de genetische machinerie gunstig kunnen beïnvloeden, zijn overvloedig aanwezig in de natuur.

Moleculen met een massa van minder dan 100 nanometer (miljardsten van een meter) in één richting worden gemakkelijk geabsorbeerd en passeren de bloed-hersenbarrière. Veel natuurlijke moleculen zijn al kleiner dan 100 nanometer en hoeven niet op nanoschaal te worden geschaald om de cellen binnen te dringen. (Kennis van gezondheid)

Natuurlijke moleculen van nanoformaat met mogelijke toepassingen bij de ziekte van Alzheimer

Veel van deze kleine moleculen zijn nu verkrijgbaar als kruidenextracten en hebben tot dusver de synthetische analoge (gelijkaardige) moleculen overtroffen die farmacologen hebben geprobeerd te patenteren en op de markt te brengen. ( Aging Research Reviews 2009 ; Natuurgeneeskunde 2015 )

Terwijl onderzoekers proberen synthetische analogen (moleculaire look-alikes) van deze natuurlijke moleculen te ontwikkelen, kunnen hun inspanningen tevergeefs zijn. Het toevoegen van een moleculaire staart om een ​​patent te krijgen is misschien biologisch niet logisch. Pogingen om een ​​moleculair analoog van resveratrol te maken zijn bijvoorbeeld gedwarsboomd door het feit dat resveratrol na inname via het levermetabolisme terugkeert naar de vorm van het oorspronkelijke molecuul, waardoor synthetisch gemaakte resveratrol-achtige moleculen bijna belachelijk zijn.