Was het Mex.griepvaccin tijdens de zwangerschap de oorzaak? We zullen het nooit weten.
Was het Mex.griepvaccin tijdens de zwangerschap de oorzaak? We zullen het nooit weten.
Beste mensen,
We leven in een vreemde tijd, bijna de hele wereld is in Lockdown i.v.m. het Coronavirus. Volgens veel berichten in de media zou een nieuw vaccin voor Corona (Covid 19) dé uitkomst bieden om deze pandemie tegen te gaan. Dit gegeven heeft mij doen besluiten om mijn ervaring over vaccineren tijdens de zwangerschap met jullie te willen delen.
In 2009 werden we ook geconfronteerd met een pandemie, namelijk de Mexicaanse griep, officieel nieuwe influenza A (H1N1). Ik was destijds zwanger van mijn dochter Mia en in de laatste maand van mijn zwangerschap heb ik de Mexicaanse griepvaccinatie gekregen. Ik wilde het vaccin eigenlijk niet, het was nieuw op de markt en ik vroeg me af of het wel veilig zou zijn. Mijn vroedvrouw was het daar niet mee eens, het zou veilig zijn en ik zou zo mijn kindje kunnen beschermen, ook zou het vaccin nog effectief zijn als ik borstvoeding zou geven en zo zou ik mijn dochter en mezelf veiligstellen. Ik voelde veel druk, ook vanuit mijn omgeving. Familieleden besloten het vaccin wel te nemen. Ik werd heen en weer geslingerd, wist niet meer wat de beste keuze zou zijn en ben bezweken onder de druk van buitenaf.
Ik heb het vaccin toegediend gekregen en direct daarna werd ik ziek, ik hoestte tot diep in de nacht. Ik ben niet gevoelig voor bronchitis, hoest zelden maar ditmaal had ik het goed te pakken en heb dan ook 3 weken in bed moeten doorbrengen. Totdat ik bevallen was, toen leek de hoest spontaan verdwenen. Mijn dochter Mia was geboren, ze had een vreemde grijzige huidskleur en haar apgar score was niet oké. De volgende dag bleek haar apgar score te voldoen en die eerste weken wisten we nog niet wat ons te wachten stond en waren we gelukkig met onze dochter. Haar huidje was wel bleekjes en haar ontlasting was wit? De vitamine K bleek ook niet op peil te zijn. De 9de week na haar geboorte werd ontdekt dat Mia was geboren met de zeer zeldzaam leverziekte ‘Galgang Atresie’.
Mia was in één keer heel geel geworden, haar huid, haar ogen en zij had ontkleurde poep. Zij at slecht, begon over te geven, sliep slecht en huilde veel. Kortom; zij was ernstig ziek doordat de gal niet naar de darmen ging, zoals het hoort. Vetten kon zij niet verteren en zij nam dus geen vitaminen op, die in vetten voorkomen. Zij had de eerste 2 maanden tekorten aan vitamine E, vitamine A en vitamine K. Deze laatste zorgt voor een goede bloedstolling, waardoor zij, door gebrek eraan, spontaan bloedingen kreeg, zoals inééns blauwe plekken/vlekken op haar lichaam. Het was erg extreem, en dat zo in één keer!
Met 9 weken kreeg ze haar eerste operatie, een Kasaï operatie. Tijdens deze operatie wordt er een kunstmatige verbinding gemaakt tussen de lever en de dunne darm. De arts vertelde dat haar galgangen vol zaten met littekens. Toen ik de chirurg vroeg of dit een genetische aandoening was zei hij volmondig nee en vertelde dat het leek of haar galgangen door een virus aangetast waren in de eerste weken na haar geboorte of tijdens mijn zwangerschap. Toen ik de vraag stelde of dit door het vaccin kon komen werd ik niet serieus genomen. Het was ook verstandiger om te kijken wat “we” konden doen dan om op zoek te gaan naar de oorzaak, zei hij.
Het bleef niet goed gaan met haar. Zij at weinig, kreeg speciale melk voor leverzieke baby’s, borstvoeding kon ik haar niet meer geven. Ze was constant aan het overgeven, was mager en had diarree.
In 2011 onderging Mia haar eerste levertransplantatie van een in leven zijnde donor, namelijk van haar vader, hij had de juiste bloedgroep. Hij werd 3 maanden begeleid door een psycholoog om zich voor te bereiden op de operatie. Er bestaat nl. een mogelijkheid te overlijden door een bloeding die kan ontstaan als je in de lever gaat snijden. Ik kan je vertellen dat dit hele zware uren waren als zowel je man als je kind tegelijk een operatie ondergaan.
Na de levertransplantatie was Mia veel ziek met hoge koortsen. Zij bleek het Epstein Barr virus onder de leden te hebben. Het Epstein Barr virus is de meest voorkomende ziekte bij kinderen na een levertransplantatie. Mia had aanhoudende hoge koorts, was slap, at slecht, sliep slecht, had griepverschijnselen en dat allemaal maandenlang.
Er trad afstoting op en de volgende optie was het vinden van een nieuwe leverdonor. We zijn naar België verhuisd, want daar waren meer mogelijkheden om Mia te helpen en zou het ook voor mij mogelijk zijn om een stuk lever af te staan aan mijn dochter.
In 2012 ondergingen we voor de 2de keer een operatie, waarbij het voor mij “makkelijker” voelde om op de operatietafel te liggen dan de wachtende ouder in de gang te zijn. Ik kan je wel vertellen dat ik de operatie erg heftig vond, er is door al mijn spieren heen gesneden met als gevolg een groot verticaal litteken op mijn buik. Lang morfinegebruik voor de pijn en uiteraard de narcose hebben een hele impact op het dagelijks leven gehad, samen met de zorg voor onze zieke dochter. Ik ben lichamelijk goed hersteld, heb lang getraind om weer in goede conditie te komen.
Helaas trad er opnieuw afstoting op. Mia heeft daarna nog in 2013 haar 3de en laatste transplantatie gehad. Ze heeft zoveel meegemaakt, ook nog tweemaal een ziekenhuisopname vanwege een longontsteking. Niets heeft haar beter kunnen maken en in 2013 is onze dochter overleden, ze is drieënhalf jaar oud geworden. We hebben alles gedaan wat we konden voor onze dochter, het heeft niet mogen baten en het was genoeg geweest, zij heeft haar welverdiende rust gevonden. Ons verdriet was en is nog steeds groot.
Nu we weer in een pandemie terecht zijn gekomen, moet ik vaak terugdenken aan de vaccinatie in 2009. Inmiddels weten we ook dat het Mexicaanse griepvaccin helemaal niet zo veilig was als men ons deed geloven. In de krant las ik: “De Nederlandse overheid trekt 5 miljoen euro uit om tot een schikking te komen met mensen die ernstig ziek werden. Ook de Britse overheid geeft toe dat het Mexicaanse griepvaccin hersenschade heeft veroorzaakt, slachtoffers krijgen miljoenen vergoeding”. Het vaccin bleek helemaal niet veilig te zijn!
Wat gaat er nu gebeuren? Hoe kunnen ze nu de veiligheid garanderen van een nieuw vaccin? Zoals ik al schreef heb ik meerdere artsen gevraagd naar een mogelijk verband, zou er een verband kunnen zijn tussen die vaccinatie, die ik tijdens de zwangerschap heb gekregen en het opgelopen virus bij mijn dochter dat voor deze zeer zeldzame leverziekte ‘Galgang Atresie’ heeft gezorgd? Nergens heb ik gehoor gekregen, we moesten naar de toekomst kijken. Ik heb destijds een homeopaat bezocht voor extra ondersteuning, hij is de enige persoon die mijn verhaal serieus nam. Ik hoop dat iedereen, maar zeker ook zwangere vrouwen 2x nadenken voordat zij zich zullen laten vaccineren met een vaccin dat nieuw op de markt komt. Er zijn helaas ook keerzijden aan het vaccineren. Het maakt meer kapot dan je lief is, het houdt niet op bij een ziek kind. Je relatie komt onder enorme druk te staan. Het hele gezin is slachtoffer. Je krijgt te maken met schuldgevoelens; had ik maar naar mezelf geluisterd. Er moet meer aandacht komen voor de slachtoffers, ook hebben ouders recht op eerlijke informatie, het bijleveren en doornemen van een bijsluiter zou een mooi begin zijn. Ik hoop oprecht dat vaccineren een vrije keuze mag blijven. Ik wens iedereen veel wijsheid toe…
Een bezorgde moeder
Als je de overheid niet kunt vertrouwen, is het einde zoek!
