Misschien

Ik ging daar

Ik reed gewoon daar
Het was laat.
Maar toch was daar de energie
Niet in zicht, maar in alles.

De lucht voelde anders.
Alsof de tijd even terugging naar ooit
Of misschien — naar toen we elkaar nog kenden van nabij.
Misschien was het nooit weggegaan.

Precies op dat moment kwam dat ene nummer
Het nummer dat mij aan jou doet denken.
Het kwam niet zomaar.
Nee, het vond mij.
Alsof het universum fluisterde: “het is waar.”

Dat nummer hoort erbij
Voor jou en mij

En toen eerder gebeurde het.
Terwijl ik ging voelde ik jou.
Zó dichtbij dat ik even vergat dat er jaren tussen zaten.
Zó warm dat ik het niet kon negeren.
Een energie die mij zachtjes vasthield, zonder handen.

Misschien toevallig.
Misschien zag je mij?
Of misschien voelde je alleen maar dat ik er was,
net als ik jou voelde —
in stilte, in liefde, in licht.

Er is geen verhaal dat we kunnen herschrijven.
Geen scène die we terug kunnen spelen.
Maar wat er wás, leeft.
Niet in woorden.
Maar in fluisteringen, in melodieën, in dat ene moment
waarin alles weer heel even
écht was.
In een ver verleden waarin wij
en de liefde echt liefde was
Die nooit over zou gaan
In geen eeuwen tijd.