Was er maar een trap…
Was er maar
Heel even
Een trap
Na dit leven
Om op bezoek te kunnen gaan
Te zeggen wat je wilt
Aan hen die daar zijn
Aan de overkant
Van over liefde en spijtigheden
En hoe het anders had kunnen zijn
Wat zou dat fijn zijn
Om even te mogen
praten
Over alles dat anders had kunnen gaan
Alles dat ineens is verloren
Bij het heengaan van Iemand
Zo intens geliefd
lacht de dood ons uit
In allerlei woorden
Waarin we beseffen
Als mensen die de dood zagen
Voorbijgaan
Overkomen
Als een vliegtuig
die neerstort in slechte nachtmerrie dromen
Dat
Van alles wat men nu is
Men zo vaak vergeet
Dat wat liefde is
Het allermeest
En van woorden ongezegd
En ongesproken
Nooit meer
Nog kunnen praten
met de doden
Levenden van weleer
Voorbij gegaan in het leven
Naar het hiernamaals
Voor altijd
In dat nu
Was er maar een trapje naar de hemel
Om even te bezoeken
Mensheid van ooit zijn
Verteerd men nu enkel nog de pijn
Van het aardse zijn
In niet begrijpen van de dood
an sich
