De rode kerst…

Het is al lang geleden alweer, en ik moest er ineens weer aan denken.
De kerstboom staat nml. op een plek in mijn huis, waar hij in het huis van mijn moeder ook ooit eens stond.
We woonden uiteindelijk weer in dezelfde straat ook al mocht dat niet lang duren helaas.
Met de kerst werd zij ernstig ziek verklaard en begin januari was ik haar al kwijt.
Nee het leven wordt nooit meer zoals het was.
Nooit meer.

De mensheid vind ik sindsdien wel ziekelijk egocentrisch.
Dat zijn geen mensen om mee om te gaan.
Dat is geen familie en dat zijn geen vrienden, en dat zeg ik niet vanuit bitterheid ofzo hoor… het zijn gewoon de feiten.
Het viel blijkbaar nooit zo op, maar daarna dus wel.

Maar goed, ik zag zo die kerstboom staan en moest ineens denken aan iets dat ooit is voorgevallen.
Mijn moeder had een vriend en dat boterde niet echt tussen ons.
Hij zou wel even vadertje spelen en ja daar had ik als puber niet zoveel zin in.
Nu moest hij al niets hebben van kinderen, want zijn eigen zoons had hij nauwelijks contact mee.
Dus ik mocht dan wel naar een kindertehuis en die hond die mocht wel naar het dierenasiel, want dieren vond hij ook niets. En dat zei hij dan ook gewoonweg zo bot.
Vissen dat vond hij wel mooi, een mega aquarium had hij staan, dat kostte wat per maand zeg, ik ging ooit al jong op kamers, telkens gedoe thuis en meneer bezette een week later al  mijn slaapkamer met zijn mancave & aquarium. Terug kon dus nooit meer, dat gevoel had ik.
Maar wat ik begreep is dat toen ze gingen samenwonen, want dat kon toen ik er niet meer woonde, de elektra prijs dubbel zo hoog was dankzij dat aquarium.

Maar de rode kerst, daar zou ik over vertellen.
Nou hij had dus bedacht dat er een rode kerst zou plaatsvinden dat jaar.
In die tijd was dat nog totaal niet alarmerend als een man dat zei ofzo.
Dus zo gezegd zo gedaan en hij had samen met mijn moeder rode kerstballen en slingers gehaald en rode lampjes.
Ik had zo de schurft in.
Een rode kerstboom wie verzon dat nou en die rode lampjes…vreselijk!
De buren zouden wel denken.
Ik schaamde me er wel voor het leek wel een hoerenboom oid en snapte hij dat nou niet!?

Dus met tegenzin moest ik die boom wel accepteren.
God wat was ik blij dat hij en mijn moeder de avond voor kerstmis ruzie kregen, want dat hadden ze nogal vaak.
Hij pakte zijn tassie en weg was hij.
Op weg naar zijn appartement want ze woonden niet samen, want ik woonde daar nog oid?
🙂

Wat deed ik?
Ik heb die hele kerstboom omgetoverd in een normale boom, dag rode ballen, 3 mochten blijven, dag rode lampen, dag rode slingers, nee hoor we hadden genoeg in de  kerstballendoos!
God wat was ik opgelucht zeg.
Dag hoerenboom!

Mijn moeder vond dit toch ook echt wel mooier.
Tot ze het weer goedmaakte op 2e kerstdag, wat was hij laaiend op mij zeg.
Woedend.

Ik baalde wel, maar of hij de boom nu weer ombouwde, geen idee, vergeten…
De man die ooit zei toen mijn moeder huilde, vrouwentranen kosten niets…
Wat had ik toen de schurft aan die vent.
Of toen hij ooit toen ze teveel gedronken hadden, zei tegen mij: Als ik je tegenkom op straat ik rijd je dood… Gewoon zomaar uit het niets, er was geen discussie niets geweest…

En mijn moeder lag te slapen op de bank.

Hij was niet goed voor haar… en ook niet voor mij.
Ik heb veel stress gehad in die jaren.
Maar je bent dan nog een kind, dus ik was diegene die fout was volgens hun.

Ik heb wel zoveel meegemaakt eigenlijk… dat is zwaar, zeker voor een kind.
Ze hadden me in deze tijd voor heel wat minder al uit huis gehaald.