Tara

Lieve Tara

Geen aanhalige kopjes meer
Geen draaiende wervelwind om ons heen
Geen wilde vachtenkleuren
Snel als de wind
Geen wachtende poes meer
Geen wandeling met jou
Geen kat meer op het dak
Klimmend door het raam
Geen blijde begroeting door jou
Voortaan

Rust Zacht

Anderhalf jaar was je ons lieve huisdier.
Vandaag heb je ons verlaten
Niet omdat je dit wilde…niet omdat het moest…gewoon zomaar..omdat er een tijd was?
Een tijd voor Jou?

Lang geleden had ik een kater, zo lelijk hij was die Thijs…alles was bijna onmogelijk aan hem qua tekening…en toch was alles zo harmonieus met hem…
En toen hij stierf heb ik vreselijk verdriet gehad.

Daarna nam ik nog eens een poes die liep weg.
En toen nog een die kwam onder de auto toen we niet thuis waren maar ergens anders 2 weken moesten verblijven in het ziekenhuis.
Toen kwam er nog een en tegelijkertijd nog een!
En die twee kregen kinderen…dat was leuk!
Ja genieten van die kleintjes….en mama’s.
Een mama ging zwerven..wilde niet in huis, was ook wel een boerderijpoes dus..misschien logisch?
Lange tijd dacht ik dat ze weggelopen was en toen ik haar terug zag wilde ze niet in huis, te warm. Ze kreeg wel kittens bij iemand in de buurt in de tuin.
Ik haalde het nestje op, met mams die toen wel even nog wilde blijven en hierna, toen de kleintjes groot waren de benen weer nam.
Heb haar naar het asiel gebracht…ze wilde niet en misschien konden zij een goed thuis voor haar vinden!

Ach en toen hield ik een kitten en nog een, en zo werd het steeds knusser en als er eens eentje weg ging…ach?
Het viel dan minder op toch?
Hoe meer hoe beter!
Tot ik vermoede dat mijn zoon misschien wel een allergie kon hebben zijn ze allen goed geplaatst en hebben we een tijd geen poezelens meer gehad.
Toch mis je dat en de allergie bleek niets minder dan Pfeiffer en CMV hé dokter fijn dat je dat niet even netjes vertelde…dus?
Toen toch maar een poes.

Feels good, een witte dove poes! Maar ze leek wel wat autistisch te zijn want het klikte later nooit goed met onze chihuahua en Tara…
Tara!
Een prachtige Noor zonder stamboom maar met een te jonge moeder inclu stamboom en een vader met een prachtige stamboom.
Maar men deelt geen stambomen uit aan te jonge poezenmoeders met stamboom…

Dus Tara was een echte ras Noor, alleen het slipnestje mocht geen naam hebben.
Die kreeg ze wel bij ons!
Gejaagd door de Wind naam Tara!
De naam die mijn moeder altijd zo mooi vond!

In het begin had ze zere oogjes, maar dat ging allemaal goed komen en verder was het een dolly van een kat.

Als ik haar floot kwam ze er aan rennen over alle schuttingen en omheiningen heen.
Menigeen bleef staan kijken, en lachte om haar…zelfs de werklui hier toen tijdens de verbouwingen.
Ze was geliefd door velen..wat een mooie poes is dat!
Ja onze poes zei ik dan blij.
Want wat ik in jaren niet ervaren had bij poezen, waarschijnlijk uit angst om ze kwijt te raken had ik wel bij haar…ik hou van die kat!

Merendeel was ik wat geslotener qua gevoelens bij de poezen want ja er hoeft maar een je kat te jatten en ze zijn weg…of ze rijden er overheen oid…
Dus houden van hield ik maar wat van mij af bij kattenbeesten..vond ze leuk zeker wel maar…
Ja en Tara smolt mijn hart weer…ik had weer lief…

Mijn oma vertelde vroeger altijd over haar poes die haar opwachtte bij de bushalte…dat deed Tara ook!
Ze wachtte me op…boodschappen doen…ze wachtte….tot ik terug kwam dan liep ze me irritant voor de voeten met die zware tassen waar zij zich niet van bewust was!
Meermalen was ik verbaasd als ik de gangdeur opende en Tara stond in de gang…eh hoe kan ze in de gang zijn?
Later kwam ik er achter dat madam gewoon het dak op klom en een raam binnenging!
Soms ook erg vroeg in de morgen stond ze te mauwen aan mijn raam!
Zucht!

Ze werd wilde als ze binnen moest blijven, die genoot zo buiten…ze lag bv in de zon op de stoelen..of op tafel of gewoon op mijn scooter.
En afgelopen winter wilde ze perse naar buiten die kou vond ze zalig en die witte sneeuw!
Ze genoot….continu genoot ze…zo hoorde ik nog hoe ze gisteren helemaal blij was in het zand hiervoor…spelend met niets!
gewoonweg enorm happy!
Als we gingen wandelen liep ze mee…heel waaks staart omhoog..voor ons uitlopend…ok kust veilig, gelijk een soldaat!
Maar sinds een week sliep ze veel thuis!
Op de bank naast mij…
Onze chihuahua wild wassend…
en als die niet meer wilde dan greep ze haar even flink in de lurven en beet haar in haar halsje!
ja kom zeg zij was toch zekers de baas?

Nee chi! Kom!
Die twee, waren als huisdieren 2 handen op 1 buik!
Echt waar…ik heb onze witte autistische poes weggedaan om die twee!
Want het was zo sneu!
Ze joegen haar weg bij alles en dat vond ik echt zielig!
Onze witte beauty woont nu op een flatje!
Bij een hele aardige mevrouw waar ze een fijn leven heeft gekregen daar ben ik van overtuigd!

Ja Tara en Wings waren vrienden!
Samen lagen ze naast elkaar op de bank!

Maar waarom sliep ze zo vaak thuis ineens bij ons?
Mijn zoon zei al voelde ze het aan ofzo?
Ik heb geen idee….ze was vaker bij ons…
en vannacht…ging ik slapen ik heb dus maar 4 uur slaap gehad want ik kon maar niet slapen…en de hele tijd…
had ik een vaag gevoel…alsof er een KLAP zou komen ergens vandaan zomaar in de ruimte het sloeg nergens op….een keihard geluid…een plots?
Ja wat?
Ik weet het niet ben zo een half medium die niet weet hoe of wat enzo!
Handig….nee!

Vanmorgen werd het me duidelijk…
Onze lieve Tara was dood
Aangereden door iemand die het misschien niet wilde zeggen?
Tjah?
Kant van de weg…

Een lieve buurvrouw heeft onze Tara in een doosje gedaan zodat ik haar niet eens hoefde te zien…gelukkig ergens.
Slap?
Neuh zo denk ik niet meer…
heb haar bedankt voor haar hulp…ben ook enorm dankbaar dat zij mij dat bespaard heeft!

Ik heb een kleine blik in de doos geworpen en mijn zoon gezegd beter maar niet te kijken…want…er was bloed…om haar bekje…
en de andere kant hoorde ik later…was kapot…

Op de weg zag ik later nog bloed liggen van Tara…
we hebben het samen weggespoelt met emmers water!

de voerbakken heb ik gewassen voor onze chihuahua…anders ruikt ze Tara misschien teveel?

Echt ik neem wel een kat weer…maar ik wil een afrastering in mijn tuin…
dan kan ze niet meer echt buiten zijn maar…houden van?
ik weet niet of ik dat nog wel zo goed durf…
want…….

het lijkt alsof ik een deel van mijzelf mis!
Alsof….iets een deel uit mijn gesneden heeft..

Lieve Tara ik hou van je…en zal je zo missen

Je komt nooit meer terug dat weet ik en besef ik ook…
vergeten doen we je nooit!
Je was zo bijzonder in je zijn!

En of ik nog kan houden van een kat…zoals van jou?
Ik weet het niet…

maar ik had je je leventje buiten ook niet willen ontnemen als ik er nog aan denk hoe jij genoot!

Dus ja…
Liever vrij en gelukkig en jong dood dan ellende en…je leven lang gevangen?

Lieve Lieve Tara!

Rust zacht lieverd!

 

*maak maar geen foto van mijn ogen nu want echt…zoveel tranen zijn teveel om er nog leuk uit te zien oid*

Dag lieverd!
Vond dit mooie stukje online!

En God vroeg de geest van de kat
Ben je klaar om thuis te komen?
Ja zeker, helemaal, antwoordde de dierbare ziel
En, als kat, weet je dat ik heel goed in staat ben
Om voor mezelf te beslissen.
Ga je dan mee? vroeg God
Straks, antwoordde de engel met snorharen
Maar ik moet langzaam gaan
Want mijn mensenvrienden hebben het moeilijk
Want weet je, ze hebben me nodig.
Maar begrijpen ze dan niet, vroeg God
Dat je ze nooit zult verlaten?
Dat jullie zielen met elkaar verstrengeld zijn? Voor altijd?
Dat er niets wordt geschapen en niets verwoest?
Het is er gewoon… voor eeuwig en altijd.
Dat zullen ze later wel begrijpen
Antwoordde de prachtige kat
Want ik zal hun hart influisteren
Dat ik altijd bij ze ben
Ik ben er gewoon… voor eeuwig en altijd.
Eén seconde geleden