De dodelijke kussen die meer dan duizend soldaten het zwijgen oplegden

Tijdens de chaos van de Tweede Wereldoorlog begon een huiveringwekkend verhaal de ronde te doen in de geallieerde militaire kampen. Het verhaal ging over een mysterieuze jonge vrouw die Amerikaanse soldaten met een glimlach charmeerde, een korte kus gaf en in de nacht verdween. Binnen vierentwintig uur zouden die soldaten instorten en sterven aan een plotselinge hartstilstand.

Volgens de legende was deze vrouw geen gewone burger. Ze zou een Duitse agente en een briljante chemicus zijn geweest die haar lippen bedekte met een langzaam werkend gif, terwijl ze het tegengif bij zich droeg. Elke kus leverde een dodelijke dosis op, liet geen onmiddellijk spoor achter en liet haar onopgemerkt wegglippen. Na verloop van tijd gingen er geruchten dat ze op deze dodelijke manier meer dan duizend Amerikaanse soldaten en officieren had gedood.

Het verhaal gaat verder met een nog duisterder einde. Na een jarenlange jacht werd ze gevangengenomen en zou ze twee dagen meedogenloos zijn ondervraagd zonder ook maar één woord te zeggen. Uiteindelijk stierf ze aan bloedverlies, waarbij ze elk detail van haar missie meenam naar het graf en de geallieerde inlichtingendienst verbijsterd achterliet door haar stilzwijgen.

Of het nu volledig feitelijk is of gedeeltelijk door de tijd heen is aangedikt, het verhaal van deze zogenaamde “gifkusmoordenares” blijft voortbestaan ​​als een van de meest aangrijpende legendes van oorlogsspionage. Het weerspiegelt de angst, het mysterie en de menselijke tragedie die kenmerkend waren voor een wereld in oorlogstijd, waar zelfs een simpel gebaar van genegenheid een wapen kon worden.