AIDS kwam naar de USSR als de dodelijke ziekte van Westers verval

In westerse landen begonnen ze in 1989 over aids te praten . In de USSR werd aids tot de ziekte van een mensonterende westerse wereld verklaard. Volgens de Sovjet-specialisten was de schijn van een dergelijke ziekte in de Sovjetmaatschappij – een samenleving met hoge moraliteit – uitgesloten. Echter, glasnost en perestroika deden hun werk, en AIDS kwam ook in 1988 het Sovjetland binnen. De bsemetting van kinderen in de stad Elista wordt beschouwd als de eerste uitting van de ziekte in de Sovjet-Unie.

Het nieuws over de verschijning van de angstaanjagende dodelijke ziekte begon door geruchten over de opzettelijke infectie van mensen door geïnfecteerde naalden. Aangetoond is echter dat aids al vóór 1988 in de Sovjetunie terecht was gekomen, maar deze  informatie was voor het publiek verborgen gehouden.

Maar het bleek dat aids al bekend was in de Unie. Maar de informatie is zorgvuldig geclassificeerd.

In 1985 kwam een ​​burger van de Centraal-Afrikaanse Republiek naar Moskou voor behandeling. Hij kreeg meteen de diagnose AIDS. Artsen controleerden de mensen met wie hij in contact was geweest en vonden twee andere gevallen van de infectie. Toen alle Afrikaanse studenten werden onderzocht, werd echter bekend dat maar liefst 200 personen die op het grondgebied van de USSR verbleven, aids hadden.

In 1987 werd AIDS gediagnosticeerd bij een Sovjet-tolk, die verschillende van zijn partners had besmet en die op hun beurt nog eens 24 mensen hadden besmet.

De Sovjetautoriteiten probeerden de bevolking ervan te overtuigen dat normale Sovjetburgers de ziekte niet konden krijgen, aangezien aids alleen bij drugsverslaafden, prostituees en homoseksuelen gebruikelijk was. De overheid veranderde van gedachten nadat verschillende kinderen tijdens bloedtransfusies met aids waren besmet .

In 1988 schreven de Sovjetkranten dat 81 burgers van de USSR en 300 vreemdelingen die in het land wonen AIDS hadden.

De gecompliceerde economische situatie heeft bijgedragen tot de snelle verspreiding van de ziekte. In Sovjet-ziekenhuizen gebruikten artsen vaak herbruikbare hulpmiddelen. Dergelijke praktijken leidden tot honderden gevallen van de ziekte in het land. Tegen 1990 waren maar liefst 270 kinderen besmet met de dodelijke ziekte.

Nadat de informatie openbaar was gemaakt, was de Sovjet-Unie in paniek. Velen zouden weigeren om een ​​ziekenhuisbehandeling te ontvangen, er zouden speciale aids-centra worden opgezet, alle incidenten zouden worden onderzocht, AIDS-patiënten zouden vervolgd en gedemoniseerd worden.

In 1990 werd een wet aangenomen over anonieme tests en het verbod op discriminatie van patiënten.

Al snel, na de ineenstorting van de USSR, begon de aids-epidemie zich met sprongen over de voormalige Sovjet-Unie te verspreiden. Tegenwoordig zijn er meer dan 900.000 HIV-positieve individuen in Rusland .

See more at https://www.pravdareport.com/society/stories/15-10-2018/141787-aids-0/