2018: Een kritisch gebrek aan gezond verstand in het wereldbestuur

De mensheid gaat rond in cirkels, what goes around comes around. Moet het na driehonderdduizend jaar niet beter gaan?

Kijk maar eens naar de wereld om je heen. Een kolom van wanhopige mensen die noordwaarts migreren door Mexico, wordt geclassificeerd als een invasiemacht en duizenden troepen worden gestuurd om hen te begroeten. Welkom in de VS. Schiet op als je het wit van hun ogen ziet, hè wat? Een idioot in Brazilië naait haastig de wetgeving aan elkaar om de sociale verworvenheden onder de presidenten Lula en Dilma, die zich voorbereiden om de Amazone aan oom Sam te geven, ongedaan te maken, ongeacht de gevolgen voor de inheemse Amerikanen.

13 Russen worden ervan beschuldigd het hele Amerikaanse kiesstelsel te hebben gehackt, alsof dertien mensen 300 miljoen te slim af zijn, of zijn de Russen die zover gevorderd zijn ipv de Amerikanen, of zijn Amerikanen echt zo stom? De VS en het VK gaan op een hoog paard, omdat het Russisch sprekende volk van de Krim gestemd heeft om terug te keren naar Rusland en te midden van claims van “invasie” (wat het niet was), zegt niets over hun eigen illegale invasie van Irak en Libië, een land nu vernietigd en kruipend van terroristen.

David Cameron schrijft naar verluidt een stuk in een Britse krant waarin hij beweert verveeld te zijn en terug wil keren naar de frontliniepolitiek als minister van Buitenlandse Zaken. Wat, na wat hij met Libië deed, nadat hij de NAVO kinderen had aangevallen en beweerde dat ze legitieme doelen waren, nadat de NAVO het elektriciteitsnet en de watervoorziening van het land had beschoten? De dwaas die een stomme belofte maakte om een ​​Brexit-stem uit te brengen, hoewel hij zelf verklaarde dat mensen moeten stemmen om gewoon een absolute meerderheid te krijgen bij een verkiezing en niet voorzag dat zijn land in tweeën zou worden verdeeld, dat Schotland zou stemmen blijven en het nalaten om aan het referendum een ​​minimum addendum van 65% of 70% op de een of andere manier toe te passen?

En mensen zoals deze, worden eerste ministers en presidenten? Omdat ze nog niet zo lang geleden landen binnenvielen, lijnen op kaarten tekenden, beschavingen afslachtten, verlieten ze na driehonderd jaar analfabetisme van zo’n 90 procent. Of meer.

Het buitenaardse ruimteschip

De verhalen over een sigaarvormig buitenaards ruimteschip dat in de ruimte zweeft en ons observeert en informatie terugstuurt naar Planet Zog, is nepnieuws. De realiteit moet wel zijn dat het ruimteschip in feite een satelliet is die door een buitenaards televisiekomediekanaal wordt verzonden, en een live-freakshow oplevert, Homo sapiens op planeet aarde 2018. Ze zeggen dat kijkcijfers vorige records hebben verslagen terwijl de helft van het universum schaterend giechelt op onze kosten.

Waar is het gezond verstand in het bestuur?

Dus, waar is het gezond verstand in bestuur? Hoe komt het dat we elkaar wederom aankijken door de loop van een pistool, hoe komt het dat mensen niet vrij zijn om naar een winkelcentrum in de VS of Brazilië te gaan, zonder bang te zijn voor hun leven? Hoe komt het dat criminaliteitsniveaus sky-rocking zijn, hoe komt het dat grote delen van de planeet no-go-gebieden zijn, hoe komt het dat soennieten en sji’s in elkaars keel zitten, hoe komt het dan dat het gevaarlijk is om het christendom op veel plaatsen te praktiseren, hoe komt het dat mensen zijn bereid om zichzelf op te blazen in openbare ruimtes om martelaren te worden voor hun religie?

Hoe komt het dat niemand tegen drugs heeft ingegrepen, hoe komt het dat wapens zo vrij worden verhandeld, hoe komt het dat kinderen ongepland van school komen, hoe komt het dat overheden niet volledige werkgelegenheid voor hun burgers kunnen bieden?

Maar met al deze problemen, in plaats van samen te werken en problemen op te lossen, zijn we hier weer met de Verenigde Staten en haar gekmakende chihuahua’s die onbeschaamde opmerkingen maken over Rusland en Iran (het volgende slachtoffer) bedreigen, met sancties tegen de Russische economie (een zegen in vermomming), hier zijn we weer met de Britse media die Rusland beschrijven als een “vijandige natie” in een propaganda-coup zonder een spoor van bewijs. Terug zijn we naar “wij en zij”, hoe groter het begrip “zij”, hoe rechtvaardiger het “wij”. Lees “NATO”.

Nederigheid en tolerantie en bruggenbouw?

Het komt allemaal neer op een compleet en totaal misverstand van het fundamentele basisvoorschrift dat samenlevingen op verschillende manieren ontwikkelen, het volgen van verschillende vectoren die de maatschappelijke en economische ontwikkeling bepalen en dus is een benadering vereist die gebaseerd is op nederigheid, tolerantie en de wil om te bouwen bruggen. Dit is tenslotte de pijler van het D-woord, diplomatie. En het is in twee woorden, gezond verstand.

De meeste samenlevingen zijn tegenwoordig gebaseerd op hiërarchische structuren waarin een heersend lichaam het bestuur van een land beheert om de belangen van zijn samenleving te beschermen. De deal is gebaseerd op vertrouwen en competentie. In dergelijke samenlevingen zou men waarschijnlijk een meer conservatieve benadering van religie kunnen vinden, waarbij de gemeente de dienst wordt aangeboden in plaats van deze te creëren, samen met een meer conservatieve benadering van de politiek, waarbij het systeem de voorkeur geeft aan kandidatenlijsten die worden opgesteld door politieke partijen. formaties, elk gekozen wanneer een bepaald aantal stemmen is bereikt, maar waarbij het publiek op een politieke kleur stemt in plaats van een persoonlijkheid.

In dergelijke systemen zal de politieke vertegenwoordiging van verschillende partijen in het Parlement / Congres duidelijker zijn (bijvoorbeeld, partijen uit het centrumgebied zouden afgevaardigden / Kamerleden / Congresleden kunnen kiezen) en in dergelijke systemen, de rol van staatseigendom ondernemingen en de wens om in een bedrijf te werken, hebben de neiging om meer te worden versterkt.

Aan de andere kant, in een handvol landen, en dit is een eigenaardigheid van de minderheid Anglo-Saxonische groep die beweert de wereldagent te zijn, zien we een benadering van religie meer individualistisch (met de vertaling van de Bijbel in de volkstaal en het daaruit volgende vermogen om God rechtstreeks te bereiken door de Priester te omzeilen), we zien een verhoogde mate van nationalisme en nationalistische waarden, we zien een politieke benadering, opnieuw, gebaseerd op de individuele kandidaat die een relatie heeft met haar / zijn kiezers. En in de bedrijfswereld zien we een focus op ondernemerschap. Het is een samenleving gebaseerd op de macht van het individu in plaats van de groep, waarin het individu zichzelf kan bekrachtigen door associaties te vormen die losjes en flexibel zijn.

De arrogantie van de aanspraak op gerechtigheid

Wanneer deze tweede maatschappij de juiste en de enige is, en eist dat de rest van de wereld dit voorbeeld zou volgen, betekent dit een volledige afwezigheid van respect voor alternatieve systemen en culturen, onderstreept een mate van voorbaat die angstaanjagend is en een hegemonistische en imperialistische houding ten opzichte van geopolitiek management. Kortom, een kliek van paria’s die niet thuishoren in de moderne samenleving.

Wanneer mensen beginnen te begrijpen dat het OK is om anders te zijn en dat het in het belang van iedereen is om een ​​multiculturele benadering te hanteren, dan kan misschien iemand (een vrouw waarschijnlijk) verstandig een tafel en een paar stoelen voor ons allemaal opsteken om praten, onze collectieve problemen oplossen, elkaar helpen en zien dat ruimteschip weggaat omdat Homo sapiens onnoemelijk en ronduit saai is geworden. Succesverhalen maken het nieuws niet.

Stof tot nadenken? Fijn weekend. Dit is het weekend van Saint Martin’s Day (11 november). Martinius was de zoon van een Romeinse legerofficier die de neigingen van zijn zoon tegenover het christendom als niet-Romeins beschouwde en besloot een man van hem te maken door hem naar het leger te sturen. Op een missie in Pannonia (nu Hongarije) zag hij een bedelaar en omdat het koud was, sneed hij zijn Romeinse mantel in tweeën en gaf hij de helft aan de bedelaar. Een symbool van delen, herhaald in heel Europa tijdens deze Sint-Maartenszomer (goed weer in de herfst) door het delen van kastanjes en nieuwe wijn.

Misschien is dit een goede boodschap voor degenen die beweren de wereld te regeren om een ​​nieuw blad te beginnen, een nieuw hoofdstuk te beginnen en aan ieders verwachtingen te voldoen. Als ze niet in staat zijn, ga dan naar …

Timothy Bancroft-Hinchey

Pravda.Ru

Twitter: @ TimothyBHinchey

 

2018: Een kritisch gebrek aan gezond verstand in het wereldbestuur.
* Timothy Bancroft-Hinchey heeft gewerkt als correspondent, journalist, adjunct-redacteur, redacteur, hoofdredacteur, directeur, projectmanager, uitvoerend directeur, partner en eigenaar van gedrukte en online dagelijkse, wekelijkse, maandelijkse en jaarlijkse publicaties, tv-stations en mediagroepen gedrukt, uitgezonden en gedistribueerd in Angola, Brazilië, Kaapverdië, Oost-Timor, Guinee-Bissau, Portugal, Mozambique en São Tomé en Principe-eilanden; de publicatie Dialog van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken en de officiële publicaties van het Cubaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij heeft de afgelopen twee decennia humanitaire projecten doorgemaakt, gemeenschappen verbonden, gewerkt aan het documenteren en catalogiseren van verdwijnende talen, culturen, tradities, werken om te netwerken met de LGBT-gemeenschappen, helpen bij het opzetten van schuilplaatsen voor misbruikte of angstige slachtoffers en als Media Partner met VN-vrouwen. , werken aan de bevordering van het UN Women-project om gendergeweld te bestrijden en te streven naar een einde aan seksisme, racisme en homofobie. Een veganist, hij is ook een mediapartner van Humane Society International, die vecht voor dierenrechten. Hij is directeur en hoofdredacteur van de Portugese versie van Pravda.Ru. Hij is een officiële vertaler, een coach, een consultant en een professor.