Welke hulp kreeg men? Een trap na dus…en hoe.
In plaats van hulp kreeg men zelf een groot probleem…dat kan in dit land.
Er zijn nog geen wetten die valse melders aanpakt, wat wel zou moeten gebeuren!
De aanval is de beste verdediging zal deze school hebben gedacht dus doen we het maar zo.
Want stel je krijgt als school een slechte naam.
Dus i.p.v. dat men een probleem aanpakt, maakt men het erger voor diegene die voor het kind opkomt.
Zijn dit nu scholen tegenwoordig, een school is er toch voor het kind en niet andersom?
De klant is koning immers, maar zo werkt het al lang niet meer in deze samenleving helaas.
Men denkt niet aan de kinderen en de ouders die men hiermee demoniseert.
De les hier uit is, wordt een kind gepest, of is het geen leuke school, of geen normale school, of is het een egocentrische school, of is het een waardeloze school, die niet mee denkt met de kids.
Zeg maar niets gewoon en haal je kind met een rotsmoes van de school af.
Ga niet zeggen wat je denkt of vindt, want er is geen vrijheid van meningsuiting meer.
Wees gewoon nooit je eerlijke betrouwbare lieve zelf, dat waarderen ze niet meer.
Wil je dat het goed gaat met je kind op een school, moet je veel slikken tegenwoordig, accepteren en vooral hielen likken…zelfs bij
mensen die je niet mag!
Gewoon doen, ga bij het bestuur ofzo, bied leuke dingen aan, je weet wel toch?
Bak een taartje…
Maar zeg nooit wat je denkt…want echt, ze naaien je waar je bij staat tegenwoordig…
Zo gaat het in de wereld nml.
Leugens ten top…
Hoe kunnen mensen zo leven, wetende dat ze zo zijn, zo intens slecht dat ze een gezin kapot maken.
Vraag je dat maar eens af.
Het zijn geen mensen met een hoog iq, of een hoge levensstandaard of mensen met normen en waarden.
https://www.huiselijkgeweld.nl/dossiers/stalking/daders/belaging_door_hulpverleners
Hoe ernstig is dit verschijnsel
Belaging door hulpverleners en anderen
Mensen die hun status of beroep (professie) misbruiken voor eigen belangen
We horen slechts sporadisch van dit verschijnsel. Soms lezen we een kort berichtje in de krant, dat een hulpverlener, docent, pastoor, chirurg, tandarts, politieman of directeur zich (seksueel) vergrepen heeft aan zijn cliënt, student, onderdaan, ondergeschikte of gewoon aan de beroepshalve aan de hulpverlener toevertrouwde man, vrouw of kind.
Het gaat hier dan vaak om seksueel misbruik. Ander misbruik, zoals psychische mishandeling, ernstige misdiagnose of gewoonweg gebrek aan belangstelling voor de cliënt komt al veel minder in de publiciteit.
Te denken valt ook aan ander wangedrag, zoals de chirurg die, om zijn eigen portemonnee te spekken, onnodige operaties uitvoert of de leidinggevende bij een bedrijf die er schik in heeft personeel te intimideren en na verloop van tijd, wegens disfunctioneren te ontslaan.
Zelfs valt te denken aan mensen die vanwege hun bekendheid status hebben verworven en vandaar uit zich wangedrag veroorloven. Ze gokken er immers op dat anderen, vanwege hun bekendheid of onmisbaarheid, hun de hand boven het hoofd zullen houden. Naar boven
Hoe ernstig is dit verschijnsel
Net zoals bij psychopathie slechts het topje van de ijsberg zichtbaar is, lijkt het ons, dat het bij dit onderwerp net zo zal zijn. Heel veel wangedrag van professionals wordt, maar al te graag, met de mantel der liefde bedekt.
De professional maakt hier simpelweg slim gebruik van zijn eigen status en aanzien, maar ook van het aanzien van de beroepsgroep. Zijn collega’s of bazen hebben vaak een even groot belang om het (vermeende) wangedrag niet openbaar te maken. Dat is simpelweg niet goed voor (de naam van) het bedrijf, het instituut of de beroepsgroep. Bij voorbaat krijgt de professional dan ook vaak het voordeel van de twijfel. Slachtoffers worden dan ook gewoonweg afgepoeierd of bedreigd met rechtzaken etc. Hierbij wordt vaak geen enkel middel geschuwd. Slachtoffers worden zelfs keihard in twijfel getrokken. Rollen worden moeiteloos omgedraaid. Niet de professional treft blaam, maar het slachtoffer heeft de man (of vrouw) in diskrediet gebracht. De zaak is gewoon uitgelokt etc.
Ook profiteert de professional schaamteloos van wat wij het “ons kent ons ” verschijnsel noemen. Nog steeds is het zo dat “klikken over een collega” gelijkstaat aan verraad. Niet alleen verraad aan de beschuldigde persoon zelf, maar aan de gehele (beroeps)groep. Dit verschijnsel is er dan ook mede een belangrijke oorzaak van dat veel wangedrag niet tijdig wordt ontdekt of op waarde geschat. Men mist dan simpelweg een belangrijke kans om het wangedrag te stoppen. Door de professional, net als elk ander mens, tijdig te corrigeren worden meerdere slachtoffers voorkomen of kan het gedrag zelfs worden gestopt nog voordat het ernstige gevolgen heeft, wat uiteindelijk ook in het voordeel van de professional zelf is!
Daarnaast kunnen professionals natuurlijk als geen ander de groep of de betreffende collega’s bespelen. Men hangt simpelweg een “lastige klant label” op de klant en veel wangedrag wordt dan, zeker voor collega’s, verklaarbaar en in ieder geval vergoeilijkbaar. Hierbij maken professionals, net als psychopaten en andere misbruikers, dankbaar gebruik van het feit dat veel mensen simpelweg genoegen nemen met een globaal verhaal. Zonder naar details door te vragen en zonder het verhaal bij de andere partij na te vragen wordt het, maar al te graag, geslikt. Het geeft immers ook voor het bedrijf, de collega’ s etc een plausibele (te verdedigen) verklaring, waardoor alles bij het oude blijft en er geen nare dingen gebeuren (behalve voor het slachtoffer dan, maar dat is niet onze zorg!!!) Dit fenomeen staat bekend als de “struisvogelpolitiek”. Wat ik niet zie (lees ontken), is er ook niet!
Overigens kunt u op de pagina psychopaten lezen dat professionele belagers vaak grote overeenkomsten vertonen met psychopaten.
Inmiddels is er een internetsite opgericht voor slachtoffers van hulpverleners genaamd: www.misbruik doorhulpverleners.nl. In een recent krantenartikel waarmee aan het éénjarig bestaan van de site aandacht wordt besteed, lezen we dat zich gemiddeld twee (2) slachtoffers per week melden en dat bij gemiddeld 16% (1 op de 7) van de in Nederland gepleegde zedendelicten sprake is van ontucht met misbruik van gezag. Het gaat hierbij dan om professionals in de zorgsector, het onderwijs, de sportwereld, kerken en op het werk. Naar boven
Wat zijn de gevolgen
De gevolgen van professionele belaging zijn vaak zeer ernstig en zijn grotendeels te vergelijken met de gevolgen van belaging. Slachtoffers kunnen totaal uit hun (geestelijk) evenwicht worden gebracht. Zij krijgen eigenlijk een emotionele schietpartij te verwerken. Dit wordt dan vaak nog eens dunnetjes overgedaan (secundaire victimisatie), doordat belagers de vermoorde onschuld uithangen en de rollen gewoonweg omdraaien. Allerlei bureaucratische regeltjes beschermen de belager vervolgens, naast het feit dat collega’s en/of verantwoordelijke managers de dader vaak in bescherming nemen.
Slachtoffers staan in hun strijd vaak alleen. Zij moeten bewijs verzamelen en zijn emotioneel volledig uit balans, terwijl de professional het gelijk meteen aan zijn kant krijgt en bovendien zich onaantastbaar voelt. Een zeer ongelijke strijd, die maar al te vaak niet wordt aangegaan of verloren.
Psychologisch zal ook al het bewijs dat wordt aangedragen door het slachtoffer en zijn omgeving één voor één worden ontzenuwd. Vaak gaat de professional ook in de tegenaanval. Al met al een bijna onmogelijke opgave, zeker als je bedenkt dat deze professionals hun slachtoffers vaak doelbewust uitkiezen en u raad het al juist de meest kwetsbare mensen belagen. Net als stalkers zijn het in feite wolven in schaapskleren! Naar boven
Hoe kan je je hiertegen wapenen
1. Hou altijd een gezonde achterdocht: Vergeet nooit dat hoe gestudeerd een mens ook is en welk aanzien hij of zij ook mag genieten, hij of zij een mens blijft en dus per definitie feilbaar. Elk mens is gevoelig voor macht en heeft elementaire behoeftes, zoals seks, status, macht of gewoonweg geld.
Bill Clinton geeft hierin het goede voorbeeld. Een machtige president, die gewoon op tv zijn hele volk keihard voorliegt om zijn eigen hachie te redden. Clinton gaf toe aan hele menselijk behoeftes, zoals seks en misbruikte zijn macht hiervoor tegenover een ondergeschikte.
Zodra er namelijk sprake is van een machtsverschil, zoals dat van volwassene – kind, docent – student, werknemer – werkgever, arts – patiënt etc is de machtigste partij verplicht zich van zijn machtspositie bewust te zijn en dient hij (of zij) te voorkomen dat de ander in een afhankelijke positie komt te verkeren c.q. zich afhankelijk op gaat stellen. Anders omschreven rust op de machtspartij een zware verantwoordelijkheid om respectvol om te gaan met anderen en grenzen te respecteren. Bill Clinton heeft er niets aan gedaan om te voorkomen dat zijn positiemacht (status, aanzien, geld etc ) geen rol speelde in het verkrijgen van seksuele gunsten van mensen die van hem afhankelijk waren.
2. Verantwoordelijkheid ligt bij de hulpverlener: Een ander machtig wapen is dat je kennis hebt dat de verantwoordelijkheid bij de professionele hulpverlener ligt!
Hij zal zich te allen tijde professioneel op moeten stellen. Zinspelingen of toespelingen moeten worden voorkomen. Ook een losse houding waarmee en situaties waarin onprofessioneel gedrag kan worden opgeroepen zijn zaken die hij zal moet voorkomen. De houding dient dan ook professioneel te zijn en te blijven. Aandringend, verleidend of toespelend gedrag van cliënten, of afhankelijke partijen dienen op een vriendelijke, maar duidelijke manier te worden afgewezen, waarbij de professional een beroep op zijn professie en de daarbij behorende normen en waarden kan en moet doen! Dit gaat heel ver en wordt wettelijk beschermd door artikel 249 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht, waarop een gevangenisstraf staat van liefst 6 jaar.
3. Informatiepositie: Je stelt jezelf natuurlijk op de hoogte van de vakkundigheid en de bevoegdheid van de hulpverlener. Hiervoor zijn openbare registers te raadplegen zoals het register Beroepen Individuele Gezondheidszorg, kortweg BIG-register. Inschrijving in een register geeft zekerheid over het minimale kennisniveau en de minimale vakkundigheid van de hulpverlener. Verder is hieraan vaak een klachtenregeling en een beroepscode verbonden.
Realiseer je echter dat dit geen enkele garantie geeft dat de hulpverlener ook betrouwbaar is. Een diploma, hoe goed ook, zegt niets over hoe iemand met mensen omgaat en zeker niet hoe iemand vanuit een machtspositie met mensen omgaat! Verder kan iemand na het behalen van zijn papiertje of onder invloed van vele andere dingen (zoals ontbreken van toezicht) zich ontpoppen tot misbruiker.
Wat je verder kan doen is jezelf op de hoogte stellen van de reputatie van de professional. Vragen staat vrij zegt men, dus vraag aan anderen hoe zij tegen de hulpverlener aankijken. Vraag na of en hoeveel tuchtzaken of klachten er tegen de hulpverlener zijn ingediend of dat er geruchten de ronde doen.
4. Alertheid: je belangrijkste wapen tegen elk misbruik blijft je eigen intuïtie en gevoel voor proporties. Te samen met je opgebouwde informatiepositie over wat wel kan en persé niet kan (beroepscode e.d. ) geeft het je haarfijn aan als er zaken zich buiten de normale behandeling of therapie gaan bewegen.
Ook kan je als je vanwege verzamelde informatie, er niet gerust op bent, altijd iemand meenemen of zorgen dat er iemand in de buurt is.
LET OP: Wees extra op je hoede als je, door omstandigheden, in een kwetsbare positie verkeerd. Neem dan altijd iemand mee, die voor jou opkomt!
5. Assertiviteit: Signaleer je zaken die volgens jou naar (toekomstig) misbruik neigen, geef dan, zo vroeg mogelijk, vriendelijk en respectvol, maar duidelijk aan dat je vraagtekens hebt bij de (voorgestelde) behandelmethode of manier van communiceren. Zeg bijvoorbeeld dat je niet graag wordt aangeraakt als je vermoed dat de therapeut je express of teveel aanraakt met zijn lichaam. Je kan hier tevens vragen of hij dat zoveel mogelijk kan voorkomen. Verwijs eventueel naar de gedragscode van zijn of haar beroepsgroep.
Vraag bij ontwijkende antwoorden of uitvluchten altijd door op het gegeven antwoord. waarom is het nodig of waarom het niet kan worden voorkomen en hoe andere collega’s ermee omgaan.
Bedenk dat de klant nog steeds koning is!!!
6. Nee zeggen! Dit is je laatste en zeker krachtigste wapen dat je hebt. Je hebt simpelweg het recht om een andere deskundige, hulpverlener of professional in te schakelen. Zo kan je direct overstappen of een Second Opinion vragen.
Natuurlijk mag je om bedenktijd vragen!
En je mag en kan je beklagen bij daarvoor bestemde instanties, zoals de bekende tuchtcolleges of de organisatie waar de hulpverlener werkt. Kijk voor adressen of meer informatie op de site van misbruik door hulpverleners.
EN als er (tevens) sprake is van strafbare feiten kan en mag je ook aangifte doen bij politie en justitie. Artikel 249 Wetboek van Strafrecht verbiedt o.a. hulpverleners om seksuele handelingen te plegen met patiënten.
Wat je ook doet, bijna altijd zal de bewijspositie een belangrijke rol gaan spelen, omdat veel misbruik in deze sfeer nu eenmaal één op één plaatsvindt. Hiertoe is het vaak noodzakelijk direct na het misbruik, als er nog (sperma)sporen zijn te vinden, aangifte te doen of eerst aanvullend bewijs te verzamelen. Hier kan je denken aan het vinden van getuigen in de directe omgeving van de hulpverlener of het door middel van een verborgen camera of microfoon aantonen van afwijkend gedrag. Soms is het noodzakelijk meerdere slachtoffers te traceren en bereid te vinden mee te getuigen.
