Bevallingen in de middeleeuwen
In middeleeuws Europa combineerde de bevalling gevaar, zorg en ritueel, waarbij families en vroedvrouwen geloof, volksgeloof en praktische kennis verweven om moeder en kind te beschermen.
De bevalling vond plaats in een warme, stille kamer, geparfumeerd met kruiden zoals rozemarijn of moerasspirea, vaak versierd met troostende religieuze afbeeldingen, terwijl vroedvrouwen gebeden en gezangen leidden voor heiligen zoals Sint Margaretha. Geboortegordels – van perkament, zijde of schapenvacht met heilige afbeeldingen – werden rond de baarmoeder gedragen, soms gehuurd van kloosters en na de geboorte bewaard als beschermende talisman.
Amuletten zoals barnsteen of jaspis werden op de buik gewreven om weeën te verzachten, terwijl kruidenbaden en zalven van kaasjeskruid, kikkererwten, lijnzaad, roos, viooltje of alruinolie de moeder kalmeerden, en azijn, honing of melk de gezondheid en spraak van de baby bevorderden.
Postpartumrituelen omvatten het laten niezen van pasgeborenen om boze geesten te verdrijven, het baden in warm water, wijn of melk, en het inbakeren om de ledematen te versterken. Moeders bleven 40 dagen afgezonderd en konden geen water putten of naar de kerk gaan tot de kerkdienst – een ritueel dat hun veilige terugkeer naar het religieuze en gemeenschapsleven markeerde.
