Wie probeerden de VS te vernietigen met kernwapens op Antarctica?
In 1943 op het hoogtepunt van de 2e wereldoorlog besluit Groot Britannie een civiele expeditie naar Antarctica te sturen om korstmossen en sponzen te bestuderen.
Precies t.o de basis van de nazi’s. Verschillende journalisten vonden het echter vreemd dat de Britten tijdens de gevechten besloten zich bezig te houden met plantenkunde.
Dankzij journalisten die hun eigen onderzoek uitvoerden, kwamen ze erachter dat de
Britse regering zeker wist dat de nazi’s ondergrondse basis aan het bouwen waren op Antarctica
Als onderdeel van de geheime Operatie Tabarin vestigde Engeland jaren vóór de officiële bouw de Modheim-basis in het land van koningin Maud.
Er wordt gemeld dat de Britten precies op die plek een basis bouwden omdat ze daar een enorme oude tunnel vonden.
Na de eerste expeditie erlangs keerden er slechts twee terug, terwijl ze spraken over de mysterieuze poolmensen.
In 1945 werd de communicatie met de basis volledig verbroken. En het laatste verzonden bericht bevatte de volgende woorden: “ De polaire mensen hebben ons gevonden ”
Een paar maanden later organiseert Groot-Brittannië een geheime expeditie, waarvan de deelnemers ervaren militairen waren.
Toen ze de basis bereikten, vonden ze de enige overlevende binnen. Hij zei dat zijn collega opgesloten zat in een van de bunkers, en de ‘pool’ met hem.
Toen het leger de bunker opende, nog voordat ze de deur openden, sprong er een enorm mensachtig wezen uit. Hij duwde het leger terug met een lichte beweging van zijn handen, en uiteindelijk slaagde hij erin zich te verstoppen in de sneeuwstorm. Er was niemand meer binnen.
De gevonden wetenschapper, vertelde het leger dat ze erin geslaagd waren om door een aanzienlijk deel van de mysterieuze tunnel te gaan, waar ze kamers ontdekten.
Er waren ook dokken voor onderzeeërs, hangars en vreemde uitrusting.
Verder melden de journalisten dat hier de archiefstukken eindigen en het enige dat bekend is, is dat geen van die militairen kan worden gevonden en dat zij de ingang van de tunnel hebben laten instorten.
Precies een jaar later beginnen de Amerikanen een militaire campagne naar Antarctica genaamd “ High Jump ”. De compositie omvatte een enorme hoeveelheid militair materieel. Dit alles werd echter geserveerd onder het mom van ‘vreedzame ontwikkeling van het continent’.
Het is vreemd, maar bij een vreedzame ontwikkeling zijn slachtoffers gevallen.
Zoals admiraal Richard Byrd later toegaf, was hun doel het verzekeren van de veiligheid van de Verenigde Staten tegen luchtaanvallen vanuit Antarctica.
Trouwens, toen Richard Byrd stierf, ontdekte zijn familie een dagboek waarin hij een ongelooflijke reis voorbij de uiteinden van de aarde beschreef.
De operatie werd een half jaar eerder geannuleerd. De officiële reden is de vroege winter. Maar daarmee eindigde de zaak niet. Operatie Windmill begon in 1947. Over de details ervan is nog minder bekend.
Het is bekend dat de Verenigde Staten deze keer explosieoperaties onder water uitvoerden. Maar wat ze probeerden op te blazen blijft een mysterie.
Al in 1958 gebeurde er iets ongelooflijks. Dit jaar begonnen de Amerikanen met een heus nucleair bombardement op de besneeuwde oppervlakte.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken moest zelfs met een verklaring komen dat dit geofysische onderzoeken waren ter waarde van 9 miljoen dollar – een enorme hoeveelheid geld in die tijd. Maar ze zeiden dat dit allemaal niet op Antarctica gebeurde, maar vlakbij, in de oceaan. (Gezond voor water en dieren daar en eventueel later voor ons allemaal)
Amerikaanse wetenschappers zeiden dat ze het Christophilos-effect bestudeerden. Naar verluidt zou een atoomexplosie boven het ijskoude continent ioniserende straling veroorzaken, die zou interageren met het magnetische veld van de aarde. Ze wilden een schild voor de Verenigde Staten creëren dat alle elektronica op vijandelijke raketten zou kunnen uitschakelen… Maar… stel je voor dat, dat niet lukte. De belastingen van Amerikaanse burgers werden verstandig gebruikt…
We weten dat de nazi’s op zoek waren naar sporen van oude beschavingen die ooit op Antarctica leefden. (Anunnaki) Om de een of andere reden bouwden ze meer dan 100 ondergrondse fabrieken. Hoogstwaarschijnlijk beheersten ze daar de technologieën die op het bevroren continent waren verkregen. En we weten dat de meeste Duitse archieven na de oorlog naar de VS en Europa zijn overgebracht.
Misschien hebben ze in eerste instantie alles eruit gehaald wat ‘niet vastgespijkerd’ was en besloten om simpelweg te vernietigen wat ze niet konden meenemen of gebruiken, zodat de kennis over deze technologieën niemand anders zou bereiken. En tegelijkertijd waren er blijkbaar mysterieuze bewoners die onwaarschijnlijk een aardse oorsprong hebben…
***
Het idee dat de nazi’s een geheime basis in Antarctica hadden opgezet, klinkt misschien als een bizarre samenzweringstheorie uit de duisterste uithoeken van het internet, maar dit verhaal doet in werkelijkheid al de ronde sinds kort na de oorlog.
De originele “theorie” werd in 1947 voorgesteld door Ladislas Szabo, een Hongaarse balling in Argentinië. Hij beweerde dat Hitler de oorlog had overleefd en dat U-boten die na de oorlog in Argentinië aanmeerden hem eerst hadden afgezet bij een geheime nazibasis.
Hij stelde voor dat de Schwabenland , een Duits schip dat in 1938 naar Antarctica voer, daar een basis had opgezet.
Britse en Amerikaanse militaire acties in het gebied voedden de samenzweringstheorieën en toen de Verenigde Staten in de jaren vijftig drie atoombommen in het gebied tot ontploffing brachten, werd er wild gespeculeerd.
Verrassend genoeg zijn veel van de gebeurtenissen die in het verhaal beschreven worden, echt gebeurd, ook al was de nazibasis dat niet.
Waarom waren er nazi’s in Antarctica?
Voordat we ingaan op de feiten van de situatie, moet worden opgemerkt dat er verschillende versies zijn van het verhaal van een Antarctische nazibasis. De afgelopen jaren zijn een aantal van deze verhalen populair geworden op internet, met tientallen sites die ze verspreiden.
Het eenvoudigste verhaal is dat er een belangrijke nazibasis verborgen lag in Antarctica en dat sommige nazi’s daar jarenlang na de oorlog standhielden.
De meest extreme theorieën beweren dat de nazi’s buitenaards leven, of op zijn minst buitenaardse technologie, in Antarctica tegenkwamen. Dit zette hen ertoe aan een uitgebreide ondergrondse basis op te zetten in een aantal grotten.
