Wetenschappers onderzoeken hoe bomen communiceren via een oud ‘andere wereld’-netwerk

Bomen praten met elkaar diep onder de grond. Het is een idee dat nog relatief nieuw is voor de wetenschap, maar bekend is bij oude overtuigingen.

Tegenwoordig bevestigen wetenschappers dat bossen zich gedragen als één groot superorganisme. Onder de grond verbinden schimmelsnelwegen de bomen. Via deze snelweg voeden de oudste bomen hun jongen op. Bovendien communiceren en werken de bomen samen met andere soorten. Zo kunnen ze elkaar helpen, in tegenstelling tot het idee van egoïstische concurrentie. 

Bomen praten over het ‘Wood-Wide Web’

Ja, bomen praten met elkaar, maar hoe? 

Na miljoenen jaren van evolutie, beginnend 600 miljoen jaar geleden, vormden schimmels en planten symbiotische relaties,  een mycorrhiza genaamd . Het woord komt van het Griekse woord voor schimmel en wortel.

Het werkt als volgt: in ruil voor suikers en koolstof van de bomen, leveren de schimmels wat bomen nodig hebben: mineralen, voedingsstoffen en een communicatienetwerk.

Vergelijkbaar met een internetverbinding strekt het mycorrhiza-netwerk zich uit door het hele bos. Schimmeldraden, hyphae genaamd, creëren een snelweg en smelten samen met boomwortels. Vervolgens kunnen bomen items als deze verzenden en ontvangen:

• stikstof
• suikers
• koolstof
• fosfor-
• water
• verdedigingssignalen
• chemicaliën
• hormonen

Verbazingwekkend genoeg kan één boom verbinding maken met honderden andere bomen en signalen uitzenden. Langs de draden wisselen bacteriën en andere microben voedingsstoffen uit met de schimmels en de boomwortels. 

Een wereldkaart van het bomennetwerk

In 2019 begonnen wetenschappers dit  “wood wide web ” op wereldschaal in kaart te brengen. Sindsdien heeft de internationale  studie  de eerste wereldkaart van het mycorrhiza-schimmelsnetwerk opgeleverd. Belangrijk is dat het het belangrijkste en oudste sociale netwerk op aarde zou kunnen zijn.

‘Moederbomen’ beschermen de bossen

Ecoloog Suzanne Simard  van de University of British Columbia bestudeert  al dertig jaar  hoe bomen praten. Na uitgebreid experimenteren heeft ze geleerd hoe het netwerk dat ze ‘de andere wereld’ noemt, het leven in bossen met elkaar verbindt.

“Ja, bomen vormen de basis van bossen, maar een bos is veel meer dan wat je ziet,” zegt Simard.

“Zie je, ondergronds is er deze andere wereld, een wereld van oneindige biologische paden die bomen verbinden en ze in staat stellen te communiceren, en die het bos in staat stellen zich te gedragen alsof het één organisme is. Het zou je kunnen doen denken aan een soort intelligentie.”

Door zich langs het netwerk uit te strekken, kunnen hubbomen, die ze Moederbomen noemt, groeiende zaailingen verzorgen. Wanneer oudere bomen sterven, kunnen ze hun voedingsstoffen, genen en zelfs een soort wijsheid aan anderen nalaten. Door gebruik te maken van de andere wereld, verkrijgen bomen waardevolle bronnen en inzicht in hun omgeving.

Veerkracht van de gemeenschap

Als gevolg hiervan hebben verbonden bomen een duidelijk voordeel en veerkracht. Als je echter een boom van het netwerk afsnijdt, wordt deze kwetsbaar. Vaak bezwijken ze veel sneller aan ziektes. 

Helaas decimeren praktijken als kaalkap of het vervangen van bossen door één soort dit ingewikkelde ecosysteem. Helaas zijn bomen die geen verbinding maken met het gemeenschapsnetwerk kwetsbaar voor ziektes en insecten. Als gevolg hiervan wordt oogsten onhoudbaar.

Simard merkt in een TED-presentatie op:

“…Bomen praten. Door heen en weer gesprekken vergroten [bomen] de veerkracht van de hele gemeenschap. Het doet je waarschijnlijk denken aan onze eigen sociale gemeenschappen en onze families, nou ja, in ieder geval sommige families,” zei Simard.

Bekijk hoe Simard haar onderzoek bespreekt via TED

Oude overtuigingen en bomen

Tegenwoordig kunnen wetenschappers bevestigen dat bomen op een sociale manier communiceren. Het idee is echter niet nieuw. Zo weten de inheemse bevolking van de Pacific Northwest Coast, de Tsimshian, al eeuwenlang dat het leven in de bossen onderling verbonden is.

Suzanne Simards doctoraalstudent, Sm’hayetsk Teresa Ryan, is van Tsimshian afkomst. In een recent  artikel in de New York Times  legde Ryan uit hoe Simards studies van mycorrhizale netwerken lijken op de tradities van de Aboriginals. Europese kolonisten waren echter snel om deze ideeën te verwerpen.

“Alles is met elkaar verbonden, absoluut alles,” zei Ryan. “Er zijn veel aboriginalgroepen die je verhalen vertellen over hoe alle soorten in de bossen met elkaar verbonden zijn, en velen zullen het hebben over ondergrondse netwerken.”

Het Menominee-bos

Ryan legde uit hoe de inheemse Amerikaanse  Menominee-stam  op duurzame wijze het 230.000 hectare grote Menominee-bos in Wisconsin oogst. In plaats van zich te richten op geld, richten ze zich op ecologie en worden daar rijkelijk voor beloond.

“Duurzaamheid, zo geloven de Menominee, betekent ‘denken in termen van hele systemen, met al hun onderlinge verbindingen, gevolgen en feedbackloops.’ Ze onderhouden een grote, oude en diverse groeiende voorraad, waarbij ze prioriteit geven aan het verwijderen van bomen van lage kwaliteit en zieke bomen boven sterkere bomen en bomen toestaan ​​om 200 jaar of ouder te worden – zodat ze worden wat Simard grootmoeders zou kunnen noemen.”

Door de oude groei te laten voortbestaan, blijft het bos vandaag de dag nog steeds winstgevend, gezond en dichtbebost. 

“Sinds 1854 zijn er meer dan 2,3 miljard board feet gekapt — bijna twee keer het volume van het hele bos — maar er staat nu meer hout dan toen de houtkap begon. “Voor velen lijkt ons bos misschien ongerept en onaangetast,”  schreef de Menominee in een rapport.  “In werkelijkheid is het een van de meest intensief beheerde stukken bos in de Lake States.”

Wat als alle bossen beheerd zouden worden met de wijsheid van inheemse stammen? Stel je eens voor wat het potentieel zou zijn als bossen altijd duurzaam zouden zijn in plaats van geëxploiteerd voor kortetermijnwinst?

Gerelateerd:  Bomen in North Carolina blijken de oudste bekende moerasbomen ter wereld te zijn

Een oude republiek 

Naarmate we meer te weten komen over het complexe netwerk van bossen, wordt het duidelijk dat er een dringende behoefte is om de manier waarop we ermee omgaan te veranderen. 

“Het kappen van een oerbos is niet alleen de vernietiging van prachtige individuele bomen – het is de ineenstorting van een oude republiek waarvan het verbond van wederkerigheid en compromis tussen de soorten essentieel is voor het voortbestaan ​​van de aarde zoals we die kennen”, schrijft Ferris Jabr.

Tegenwoordig geloven Sir David Attenborough en duizenden wetenschappers dat er dringend actie nodig is om de klimaatcrisis te bestrijden. Bossen zijn een fundamenteel onderdeel van het herstel. Daarom  is het rewilden van de wereld, het herstellen en verstandig beheren van bossen als rentmeesters een topprioriteit.

“We hebben bomen voor subsidies aangenomen en bijna de helft van de bossen op onze planeet gekapt”, zei Attenborough. “Gelukkig hebben bossen een buitengewoon vermogen om te herstellen”, legde hij uit. 

Na eeuwen van het decimeren van bomen is het van cruciaal belang om oeroude bossen te behouden. Attenborough roept op tot betere landbouwtechnieken en het planten van meer bossen als onderdeel van een essentieel wereldwijd herstel. In ruil daarvoor zouden mensen meer natuurlijke bossen dan ooit hebben, het klimaat stabiliseren en alle hulpbronnen krijgen die we nodig hebben.

De boom des levens

In oude geloofsovertuigingen over de hele wereld worden bomen gezien als symbolen van verbinding en aanbidding: de Boom des Levens.

“Bomen zijn altijd symbolen van verbinding geweest. In de Meso-Amerikaanse mythologie groeit een immense boom in het centrum van het universum, die zijn wortels uitstrekt tot in de onderwereld en de aarde en de hemel koestert in zijn stam en takken. De Noorse kosmologie heeft een vergelijkbare boom genaamd Yggdrasil. Een populair Japans Noh-drama vertelt over getrouwde dennen die eeuwig met elkaar verbonden zijn, ondanks dat ze door een grote afstand van elkaar gescheiden zijn,” schreef Ferris Jabr voor  de  Times.

In het oude Meso-Amerika was de ceibaboom de  Boom des Levens  waar de wereld ontstond. Zijn wortels reikten diep in de onderwereld, terwijl zijn takken de hemel ondersteunden. In de Bijbel was de Hof van Eden de thuisbasis van de Boom des Levens.

Egyptische mythen verwijzen ook naar de Ished-boom, waar de goden werden geboren. In het oude Assyrië sneden kunstenaars vaak een boom die volgens sommigen lijkt op DNA, wat centraal staat in sculpturale reliëfs. In alle wereldgodsdiensten komt een mystieke boom voor in het christendom, de islam, het hindoeïsme en het jodendom.

Bomen zijn al sinds het begin belangrijk voor culturen over de hele wereld. Tegenwoordig is het belangrijker dan ooit om bomen en onze onderling verbonden natuurlijke wereld te beschermen.

Bron

Gerelateerde berichten:

Wetenschappers onderzoeken wanhopig hoe ze het klimaat kunnen hacken Wetenschappers vonden 28 nieuwe virusgroepen in een smeltende gletsjer. Dit is hoe de wereld eindigt. Bill Gates bewijst dat hij geen ‘wetenschapper’ is en een idioot: ik plant geen bomen, bomen planten is onzin, zei hij Gigantische gefossiliseerde bomen gevonden in Dakota?