Uit nieuw onderzoek blijkt dat ‘Eenhoorns’ zo’n 26.000 jaar geleden op aarde bestonden

Volgens een nieuwe studie leefden ‘Eenhoorns’ tot 26.000 jaar geleden in delen van Kazachstan, wat betekent dat mensen in een ver verleden zelfs naast de mysterieuze dieren hebben kunnen bestaan.

De bizarre dieren leefden zo’n 26.000 jaar geleden samen met mensen, wat bewijst dat er misschien waarheid schuilt achter de legendarische mythe (soort van). De zogenaamde Siberische Eenhoorn was niet zo mooi als mensen zich het dier in mythologische verhalen hadden voorgesteld, maar het bewijst dat het wezen vrij ‘recentelijk’ over de aarde zwierf.

De ‘Siberische Eenhoorn’ , door onderzoekers Elasmotheriusm sibiricum genoemd , wordt verondersteld zo’n 350.000 jaar geleden in Siberië te zijn uitgestorven, maar de ontdekking van een nieuw fossiel bewijst dat dit mysterieuze dier veel langer op aarde aanwezig was dan eerder werd gedacht, en leefde in delen van Kazachstan tot 26.000 jaar geleden. De Siberische ‘Eenhoorn’ was in feite een gigantische oude neushoorn, waaruit de oude mens verhalen zou kunnen hebben ontwikkeld over eenhoorns waar we vandaag de dag over lezen.

De ontdekking wijst erop dat het dier – dat zo groot zou zijn geworden als mammoeten met een gewicht van zo’n vijf ton – zijn toevlucht zocht in West-Siberië, waar ze hoogstwaarschijnlijk naast de menselijke soort leefden.

Onderzoekers beweren dat mensen zich zo’n 50.000 jaar geleden over delen van Azië verspreidden en zo’n 35.000 jaar geleden naar delen van het huidige Siberië trokken.

Volgens Dr. Andrei Shpanski, paleontoloog aan de Tomsk State University: ‘Hoogstwaarschijnlijk was het zuiden van West-Siberië een refúgium, waar deze neushoorn het het langst volhield in vergelijking met de rest van zijn verspreidingsgebied.’

‘Er is nog een mogelijkheid dat hij zou kunnen migreren en een tijdje in de meer zuidelijke gebieden zou kunnen verblijven.’

Wetenschappers ontdekten gefossiliseerde overblijfselen van de schedel van een gigantisch dier nabij het dorp Kozhamazhar in de regio Pavlodar Priirtysh in het noordoosten van Kazachstan. Interessant is dat de overblijfselen van de ‘Siberische Eenhoorn’ werden ontdekt naast fossielen van prehistorische bizons en mammoeten.

Volgens onderzoekers zou het dier op basis van de ontdekte fossielen ongeveer 4,6 meter lang zijn geworden, terwijl het uitgroeide tot een hoogte van ongeveer 2 meter. Geleerden geloven dat de Siberische eenhoorns in feite een variant waren van een oude neushoorn, die veel groter werd dan de wolharige neushoorns waarvan werd aangenomen dat ze rond dezelfde tijd leefden. Hoewel onderzoekers de eigenlijke ‘hoorn’ van de ‘Siberische Eenhoorn’ niet hebben teruggevonden, blijkt uit onderzoek van de schedel dat vermoedelijk een benige knobbel een keratinehoorn ondersteunde. Wetenschappers suggereren dat het dier lange benen had waardoor het dier kon galopperen als een modern paard, in plaats van de logge draf die moderne neushoorns over de hele wereld zien.

Dr. Shpanski en zijn collega’s gebruikten radiokoolstofdatering om vast te stellen dat het dier ongeveer 26.038 jaar oud was – wat het opmerkelijk jong maakt.

Dr. Shpanski zei: ‘Hoogstwaarschijnlijk was het een zeer grote man met een zeer grote individuele leeftijd.

‘De afmetingen van deze neushoorn zijn de grootste die in de literatuur worden beschreven, en de verhoudingen zijn typisch.’

Volgens Dr. Shpanski zijn de dieren hoogstwaarschijnlijk uitgestorven als gevolg van klimaatveranderingen in Siberië. Dit is niet de eerste keer dat onderzoekers een laatste ’toevluchtsoord’ hebben ontdekt van een gigantische soort uit de ijstijd die al lang geleden is uitgestorven. Het onderzoek werd gepubliceerd in het American Journal of Applied Science.

Bron