Het vrouwtje in de theepot
Het vrouwtje in de theepot
Ik heb mijn schilderij vernield
Met pijn in mijn hart
Ik heb het mes gestoken
In dat wat ik met zoveel liefde deed
Zoveel uren gegeven aan een ”vriend”
Ik had geen vriend
Zoals bleek
Het kon alleen maar nemen
En misbruiken
Met een hart zo koud als ijs
Iemand zei dat had je kunnen weten
Eigenlijk is het je eigen schuld
Ik vroeg
Is het dan fout wat ik deed?
Liefdevol geven?
Wie was fout
Als je geeft uit goedheid
Of als iemand neemt uit slechtheid
Waren er maar meer mensen in deze wereld zoals ik
Ik maakte geen enkele fout
Maar ik gum wel uit
Wat ik heb gedaan
Want het was nooit genoeg
En als giftigheid het antwoord is
dan mag diegene zich bedenken
Voor wat diegene mij moest bedriegen
Redeloos maar ook dom
Het zei zo
Zei het visje en zwom terug naar de zee
https://www.jufsanne.com/sprookjes/Timpe%20Tee.pdf?x52960
